Kościół

Patronka Dnia: Św. Matka Teresa z Kalkuty, matka ubogich

Opublikowano

9 miesięcy temu

dnia

5 września 2023

Autor:

bwyderka

„Ikona Dobrego Samarytanina i matka ubogich; jedna z największych postaci, jakie kiedykolwiek przyszły na świat” – pisze cytując św. Jana Pawła II ks. Arkadiusz Nocoń w felietonie dla portalu www.vaticannews.va/pl i Radia Watykańskiego. 5 września przypada wspomnienie św. Matki Teresy z Kalkuty (1910-1997). Została beatyfikowana 19 października 2003 r. przez Jana Pawła II, a kanonizowana 4 września 2016 r. przez papieża Franciszka. Jej relikwie znajdują się w domu generalnym Sióstr Misjonarek Miłości w Kalkucie. Jest patronką biednych i przeżywających trudności w wierze.

Matka Teresa z Kalkuty urodziła się jako Agnes Gonxha Bojaxhiu w rodzinie albańskiej. Kiedy miała zaledwie osiem lat, zmarł jej ojciec Nikola i ciężar utrzymania pięciorga dzieci spoczął na barkach matki Drane, kobiety głęboko religijnej. Najmłodsza z rodzeństwa Agnes była dziewczyną pobożną, pracowitą i utalentowaną: pilnie się uczyła, występowała w teatrze, grała na gitarze, pisała wiersze.

Czując w sobie powołanie misyjne wstąpiła, w wieku osiemnastu lat, do irlandzkiego Zgromadzenia Sióstr Błogosławionej Dziewicy Maryi, znanych jako „Siostry z Loreto”. Kilka miesięcy później została wysłana do Indii, gdzie jako siostra Maria Teresa (na cześć św. Teresy z Lisieux) odbyła swój nowicjat. Po złożeniu ślubów czasowych (1931 r.) pracowała w katolickiej szkole dla dziewcząt.

24 maja 1937 r. złożyła śluby wieczyste: od tamtego dnia nazywana jest Matką Teresą.

Kontynuowała pracę w szkole, została nawet jej dyrektorką.

W roku 1946 w drodze na rekolekcje usłyszała jednak wewnętrzny głos, „powołanie w powołaniu”, jak sama to nazwie, który nakazywał jej opuścić zgromadzenie i poświęcić się najuboższym.

17 sierpnia 1948 r. przywdziała po raz pierwszy białe sari z niebieską obwódką i wyszła na ulice Kalkuty, aby w tamtejszych slumsach pomagać trędowatym, umierającym i porzuconym. Wynajęła też dwa pokoje – jeden służył jej jako szkoła, a drugi jako dom dla umierających. Z czasem dołączyły do niej dawne uczennice.

W roku 1965 Stolica Święta zatwierdziła jej nowe Zgromadzenie – Sióstr Misjonarek Miłości.

Z homilii papieża Jana Pawła II w dniu beatyfikacji Matki Teresy z Kalkuty:

„’Kto chce być pierwszy między wami, niech będzie niewolnikiem wszystkich’ (Mk 10,44). (…) Tą logiką pozwoliła się prowadzić Matka Teresa z Kalkuty, założycielka Misjonarek i Misjonarzy Miłości. (…) Jako ikona Dobrego Samarytanina szła wszędzie, by służyć Chrystusowi wśród ubogich. Ani konflikty, ani wojny nie były w stanie jej zatrzymać. (…) Jako prawdziwa matka ubogich pochylała się nad osobami doświadczającymi ubóstwa w najróżniejszej postaci. Jej wielkość polega na zdolności dawania bez obliczania kosztów, dawania ‘aż do bólu’. Jej życie było radykalnym przeżywaniem i śmiałym głoszeniem Ewangelii. Wołanie Jezusa na krzyżu: ‘Pragnę’ (J 19,28), wyrażające głębię Bożej tęsknoty za człowiekiem, przeniknęło duszę Matki Teresy i znalazło w jej sercu żyzną glebę. Zaspokajanie Jezusowego pragnienia miłości i zbawienia dusz stało się jedynym celem życia Matki Teresy”.

Dzieło miłosierdzia, które Matka Teresa pozostawiła po sobie jest ogromne: przychodziła z pomocą umierającym, żebrakom, trędowatym, chorym na AIDS, upośledzonym. Opiekowała się sierotami, podrzutkami i prostytutkami. Z całą stanowczością występowała też w obronie nienarodzonych.

Właściwie jednak, to każdy jest jej „dłużnikiem”, bo kogo nie budował jej przykład, nie obejmowały jej modlitwy, nie poruszały jej słowa?

„Kochajcie swoich księży” – mówiła biskupom – „bo jeśli wy ich nie będziecie kochali, nie poniosą miłości Chrystusa dalej”. „Tylko jedna kobieta na świecie” – tłumaczyła amerykańskim feministkom i zakonnicom domagającym się kapłaństwa kobiet – „miała pełne prawo powiedzieć, ‘to jest Ciało moje, które za was będzie wydane’, ale ona powiedziała: ‘Oto ja Służebnica Pańska’”.

„Małżeństwo” – zwracała się do młodych – „to tak ciężki krzyż, że muszą go dźwigać, aż dwie osoby, ale jeśli będziecie razem modlić się, to zawsze będziecie razem”. „Jeśli usłyszycie” – to mówiła do wszystkich – „że jakaś kobieta nie chce urodzić swego dziecka i zamierza je usunąć, starajcie się ją przekonać, aby mi je przyniosła. Ja będę je kochać, widząc w nim znak Bożej miłości”.

Od usłyszenia wewnętrznego głosu, który kazał jej opuścić zgromadzenie i poświęcić się „najbiedniejszym z biednych”, po wyjście do slumsów, upłynęły dwa lata. Dwa lata modlitw i „naprzykrzania się” przełożonym, aby pozwolili jej pójść za głosem serca.

Dwa miesiące po rozpoczęciu misji w Kalkucie, gdy była przekonana, że spełnia wolę Boga, nawiedziły ją jednak demony wątpliwości, które przez pięćdziesiąt długich lat, będą dręczyć jej duszę. Ta, która od młodości była zakochana w Bogu i która złożyła mu osobisty ślub, że niczego w życiu Mu nie odmówi, przez pół wieku będzie czuła się „niechciana, odrzucona, pusta i bez wiary”: „Boże, kim jestem, że mnie opuszczasz?” – pisała w jednym z listów.

„Wołam, pragnę i trwam, ale nie ma Nikogo, kto by mi odpowiedział. Mówią, że Bóg mnie kocha, ale ciemność i pustka jest tak wielka, że nic nie porusza mej duszy. Czy popełniłam błąd, poddając się ślepo wezwaniu Najświętszego Serca”?

Trudno pogodzić te słowa z jej uśmiechniętym obliczem uwiecznionym na milionach fotografii. A jednak, to właśnie dzięki tym bolesnym wyznaniom może być patronką dla tych, którzy mimo szczerych chęci nie przeżywają na modlitwie uniesień, a ich wiara pełna jest wątpliwości.

W jej życiu, jak w zwierciadle, mogą oni bowiem dostrzec także swoje osobiste trudności, ale i nadzieję, że tęsknota za Bogiem i wierność Mu na co dzień, stanowić będą i dla nich drogę uświęcenia.

W tym niepozornym i przygarbionym ciele, świat podziwiał herosa wiary i tytana ludzkiego ducha. Ona sama widziała siebie inaczej: „jestem tylko małym ołówkiem w ręku Pana Boga” – powtarzała. A jednak ten „mały ołówek” zawstydza nas w dobie komputerów.

Autor: ks. Arkadiusz Nocoń / www.vaticannews.va/pl

Foto: YouTube, Muzeum Archidiecezji Warszawskiej

Powiązane tematy:Matka Teresa z Kalkuty

Nastepne

Wg Katechizmu Kościoła Katolickiego to rodzice są odpowiedzialni za wychowanie swoich dzieci

Nie przegap

Beatyfikacja Arcybiskupa Fultona Sheena powinna już niedługo dojść do skutku

News Chicago

19 kościołów katolickich na przedmieściach Chicago może zostać zamknięta

Opublikowano

4 godziny temu

dnia

17 maja 2024

Autor:

bwyderka

Kilka miesięcy po ogłoszeniu przez diecezję Joliet zamknięcia 5 kościołów katolickich i 2 szkół katolickich w rejonie miasteczka, miejscowy biskup zasygnalizował, że kolejnym 19 parafiom na zachodnich i południowo-zachodnich przedmieściach oraz poza nimi, grozi zamknięcie lub fuzja.

Biuro biskupa Rona Hicksa poinformowało, że restrukturyzacja w diecezji jest konieczna z różnych powodów, w tym z powodu braku księży i „kwestii budżetowych”.

Biskup Ron Hicks

Jednakże urzędnicy kościelni nie chcieli rozmawiać o tym, czy i w jaki sposób trwający od kilkudziesięciu lat skandal związany z wykorzystywaniem seksualnym dzieci, który doprowadził do wielomilionowych wypłat prawnych, wpłynął na ich wyzwania finansowe.

Na stronie internetowej diecezji znajduje się lista ponad 70 wiarygodnie oskarżonych duchownych, przy czym diecezja Joliet była niegdyś jednym z epicentrów kryzysu, który dotknął księży w całym kraju.

Urzędnicy diecezji twierdzą, że niektóre z 19 kościołów można zamknąć, a niektóre połączyć w ramach trwającego procesu restrukturyzacji.

Zagrożone kościoły:

Ascension of Our Lord w Oakbrook Terrace
Christ the King w Lombard
St. Alexander w Villa Park
St. John the Apostle w Villa Park
Christ the Servant w Woodridge
St. Luke w Carol Stream
St. Mark w Wheaton
Assumption w Coal City
Immaculate Conception w Braidwood
Sacred Heart w Kinsman
St. Boniface w Monee
St. Lawrence w South Wilmington
St. Lawrence O’Toole Chapel w Essex
St. Liborius w Steger
St. Mary w Park Forest
St. Mary Mission w Reddick
St. Patrick (Wilton Center) w Manhattan
St. Paul the Apostlew Peotone
St. Rose w Wilmington

Ascension of Our Lord w Oakbrook Terrace

Urzędnik kościelny, który nie chciał ujawnić swojego nazwiska, ale jest zaznajomiony z planami zamknięcia kościołów, powiedział, że jest „rozczarowany” sposobem, w jaki biskup Ron Hicks prowadzi działalność kościelną.

„Biskup zawiera układy, a ci, którzy w rezultacie cierpią, to ludzie, ponieważ to nie biskup zbudował te kościoły i nie są nimi także księża, tylko ludzie” – powiedział urzędnik.

Christ the King w Lombard

W 2023 r. diecezja rozpoczęła ocenę 16 parafii w Joliet i jej okolicach, a na początku tego roku ogłosiła zamknięcie 5 kościołów i 2 szkół podstawowych.

Od 2022 r. Archidiecezja Chicago zamknęła 26 parafii, z czego dwie w tym roku.

Źródło: suntimes
Foto: Ascension of Our Lord w Oakbrook Terrace, Christ the King w Lombard, Diecezja Joliet, St. Mark w Wheaton

Czytaj dalej

Kościół

W sobotę Chrystus eucharystyczny wyruszy w podróż po całym kraju

Opublikowano

1 dzień temu

dnia

16 maja 2024

Autor:

bwyderka

Już w sobotę, w wigilię Zesłania Ducha Świętego w Stanach Zjednoczonych wyruszy Narodowa Pielgrzymka Eucharystyczna. Ta olbrzymia procesja pokona ponad 10 tys. km, startując z czterech krańców USA. Punktem końcowym jest Indianapolis, gdzie 17 lipca rozpocznie się Narodowy Kongres Eucharystyczny. Cały amerykański Kościół mobilizuje się na to wydarzenie.

Przez 60 dni Chrystus eucharystyczny będzie przemierzał amerykańskie drogi, rzeki, czasem autostrady, zatrzymując się w kolejnych miastach, gdzie wierni będą zaproszeni do uczestnictwa w adoracji, a także do dołączenia do procesji. Każdy z czterech szlaków przemierzą w całości tzw. „pielgrzymi nieustanni”. To grupa 23 osób, która symbolicznie reprezentuje cały Kościół w USA towarzyszący pielgrzymującemu Chrystusowi.

Przy planowaniu tras zwracano szczególne uwagę na miejsca ważne w historii lokalnego Kościoła. Przykładowo szlak wschodni nosi imię Elizabeth Ann Seaton, żony, matki pięciorga dzieci, a następnie założycielki zgromadzenia zakonnego i pierwszej świętej ze Stanów Zjednoczonych.

Podążający nim pielgrzymi zatrzymają się w Emmitsburgu, gdzie jest czczona ta wyjątkowa Amerykanka. Nawiedzą też sanktuarium św. Franciszki Cabrini i św. Jana, a także kościół Maryi Panny w New Haven, gdzie posługiwał bł. Michael McGiveny, gdy założył Rycerzy Kolumba.

Kongres eucharystyczny w Indianapolis, będący punktem docelowym pielgrzymki, zgromadzi tysiące osób. Zaplanowano liczne prelekcje, koncerty i wystawy, a nade wszystko chwile modlitwy przed Jezusem ukrytym w chlebie eucharystycznym. Odbędzie się też procesja po ulicach Indianapolis na wzór procesji Bożego Ciała.

Ogólnokrajowa pielgrzymka i kongres są szczytowym momentem Narodowego Odrodzenia Eucharystycznego przeżywanego w Stanach Zjednoczonych od 2022 r. z woli lokalnego episkopatu. Wraz z zamknięciem tych wydarzeń rozpocznie się ostatni rok odrodzenia – rok wyjścia do innych w misji.

Autor: Krzysztof Dudek SJ – Watykan

Foto: Zdjęcie archiwalne (Patryck Madeira)

Czytaj dalej

Kościół

Ksiądz z Chicago przeprosił za błogosławieństwo pary kobiet, które wywołało oburzenie

Opublikowano

2 dni temu

dnia

15 maja 2024

Autor:

bwyderka

Ksiądz z Chicago przeprosił za kontrowersyjny sposób, w jaki w kwietniu pobłogosławił parę tej samej płci, nazywając swoją decyzję „bardzo złą” i stwierdzając, że naruszył nowe wytyczne Kościoła katolickiego. Ta ceremonia faktycznie budziła wątpliwości, więc dobrze się stało, że ks. Joseph Williams zrozumiał swój błąd, mówi Jezuita, ojciec Paweł Kosiński.

O kontrowersyjnym błogosławieństwie udzielonym Kelli Knight i jej partnerce informowaliśmy 6 maja. 8 maja ksiądz Joseph Williams, proboszcz parafii św. Wincentego a Paulo niedaleko centrum Chicago, opublikował przeprosiny dotyczące tego wydarzenia.

Na nagraniu wideo z wydarzenia opublikowanym w mediach społecznościowych widać, jak ks. Williams – ubrany w szaty kapłańskie – pyta parę, czy „dobrowolnie zobowiążą się do wzajemnej miłości jako święci małżonkowie oraz do życia razem na zawsze w pokoju i harmonii”.

Obie kobiety odpowiadają: „Tak”.

Następnie Ks. Williams prosi Boga, aby „wzmocnił i uświęcił miłość”, jaką obie kobiety darzą siebie nawzajem, stwierdzając, że „obrączki, które wymieniły, są oznaką ich wierności i zaangażowania”.

Ksiądz początkowo sugerował, że watykański dokument Fiducia Supplicans z grudnia 2023 r. dopuszcza taki rodzaj błogosławieństwa, jakiego udzielił w kwietniu.

W dokumencie tym stwierdzono, że księża katoliccy mogą błogosławić pary tej samej płci w ramach wyrazu bliskości duszpasterskiej, nie tolerując jednak ich stosunków seksualnych i nie sprawiając, że błogosławieństwo będzie wyglądać jak ślub.

Sposób, w jaki przeprowadził błogosławieństwo, wynikał ze starań zapewnienia łaski Bożej w tej ważnej chwili – jak stwierdził proboszcz w opublikowanym oświadczeniu.

„Jest mi bardzo przykro z powodu zamieszania i/lub gniewu, jakie to spowodowało, szczególnie wśród ludu Bożego” – oświadczył ks. Williams.

Fiducia Suplicans wywołała ogólnoświatowe kontrowersje po ogłoszeniu jej 18 grudnia, a biskupi na całym świecie albo zadeklarowali swoje poparcie dla niej, albo wyrazili zamiar niewprowadzania jej w życie.

Deklaracja Watykanu, która ma zastosowanie także do katolików, którzy zawarli nowy związek cywilny bez unieważnienia małżeństwa, a także do par znajdujących się w innych „sytuacjach nieregularnych”, podkreśliła, że takich błogosławieństw nie można udzielać w sposób, który powodowałby jakiekolwiek nawiązanie co do natury małżeństwa.

„Doktryna Kościoła w tej kwestii pozostaje niezachwiana” – stwierdziła Dykasteria ds. Nauki Wiary po opublikowaniu dokumentu.