Połącz się z nami

News USA

Rozstanie rodziców. Co czują dzieci?

Opublikowano

dnia

Rozstanie jest dłuższym procesem, w którym można obserwować wewnętrzny proces przeżywania rozstania i radzenia sobie z nim przebiegający w określonych fazach, w których dominują określone uczucia i doznania.

U dzieci, przeżywających np. rozstanie rodziców, można wyróżnić cztery etapy:

1. Wyparcie i niechęć do zaakceptowania faktów

Niektóre dzieci wydają się na początku nieporuszone rozstaniem lub zachowują się tak, jakby nie miało ono w ogóle miejsca. Dzieci podobnie reagują na inne bolesne wydarzenia, na przykład wypadek lub śmierć rodzica. Wyparcie pomaga dzieciom na początku uporać się z poczuciem straty. Wyłączają one ze swojej świadomości prawdziwą rzeczywistość, gdyż w przeciwnym razie nie potrafiłyby jej znieść.

Zewnętrzne opanowanie nie oznacza jednak, że nie są wewnętrznie bardzo poruszone i dotknięte. Wręcz przeciwnie, wskazuje ono na bardzo duże wzburzenie emocjonalne, przed którym dziecko usiłuje się bronić.
Nie jest zatem właściwe zbyt wczesne konfrontowanie dziecka z twardą rzeczywistością i pozbawianie go jego „ochrony”, dopóki nie będzie gotowe udźwignąć tego ciężaru. Dopiero gdy dziecko jest psychicznie wystarczająco mocne i wróciło do równowagi, można mu uświadomić ostateczność rozstania rodziców.

Dzieciom w wieku przedszkolnym i młodszym trudniej jest nie dostrzegać rzeczywistości, jak robią to starsze dzieci, by chronić samego siebie. „Ja” młodszych dzieci jest jeszcze za mało rozwinięte, żeby mogły w nim szukać schronienia.

Są one bardziej uwrażliwione na zmiany w swoim otoczeniu i nie potrafią samodzielnie odwrócić uwagi na coś innego niż przeżywany problem i skierować jej na inne obszary życia.

Wskazówki:

nie pytać dzieci zbyt bezpośrednio i nie konfrontować ich z niemiłymi dla nich zdarzeniami,
zaakceptować wyparcie jako mechanizm obronny dziecka,
wzmacniać u dziecka poczucie własnej wartości,
pomagać małym dzieciom w koncentrowaniu się na pozytywnych rzeczach.

2. Protest i agresja

Gdy rozstanie staje się coraz bardziej nieodwołalne i nie da się go już dłużej ukrywać, ponieważ matka lub ojciec, na przykład, się wyprowadzili lub w ich życiu pojawiła się nowa osoba, dzieci zaczynają odczuwać stres. Uczucia wściekłości lub agresji, które dotychczas tłumiły, wybuchają i kierują się przeciw rodzicom. Matki często skarżą się w tym czasie na problemy z autorytetem u chłopców. Dziewczęta odmawiają odwiedzania ojca. Dzieci oczywiście ryzykują, że będą mieć jeszcze mniejszy kontakt z rodzicami lub że zostaną uznane za dzieci z zaburzeniami w zachowaniu. Stawiają jednak wszystko na jedną kartę, by obronić się przed rozstaniem.

Wściekłość może być zwrócona przeciw innym (na przykład w przedszkolu) lub przeciw samemu sobie. Niektóre dzieci próbują się kaleczyć, gdy konflikty w rodzinie są za duże, i muszą zostać poddane terapii. Faza agresji jest wprawdzie trudna, uwalnia jednak dziecko od wewnętrznych napięć i wyprowadza je z początkowego sparaliżowania.

Wskazówki:

-patrzeć na agresję i protest jak na fazę przejściową,
-zaakceptować agresję i protest jako aktywną formę radzenia sobie z problemem,
-okazywać dziecku dużo zrozumienia,
-przy utrzymującej się agresji lub samookaleczeniach rozpocząć terapię z dzieckiem.

3. Nadzieja i pertraktacje

Są takie dzieci, które jeszcze po wielu latach od rozstania rodziców życzą sobie, żeby rodzice znowu razem zamieszkali. Chcą tego nawet wtedy, gdy rodzice żyją już w nowych związkach i mają w nich dzieci. Niektóre dzieci próbują również uwieść swoich rodziców i znowu spędzać z nimi więcej czasu: obchodzić urodziny, jechać na wakacje, spędzić razem Boże Narodzenie. Z reguły wszystkie te próby odzyskania dawnej rzeczywistości nie są skuteczne, nawet jeśli rodzice zgadzają się na wszystko, czego chcą dzieci. Budzi to jednak u dziecka złudną nadzieję. Podsyca ją również to, że rodzice częściowo sami są niezdecydowani, znowu czują do siebie sympatię, nie wykluczają ponownego zejścia się lub rozpadł się ich nowy związek.

Ten czas wymaga od dzieci dużo siły, ponieważ rozstanie nie jest jednoznaczne, a jednocześnie czują, że ich nadzieje są płonne. Ten wewnętrzny konflikt może się na dłuższą metę stać przyczyną problemów z koncentracją lub objawów psychosomatycznych.

Dopiero, gdy rozstanie jest jasne dla obojga rodziców, gdy chcą go obie strony, dzieci mogą się na nie nastawić i wewnętrznie je zaakceptować. Zadziwiająco wiele dzieci po podjęciu przez rodziców jasnej decyzji odczuwa ulgę, ponieważ ma już wtedy, wprawdzie bolesną, ale jednak pewność i wie, na czym stoi.

Wskazówki:

-nie robić dziecku żadnych nierealnych nadziei,
-przetrwać czas zewnętrznego rozstania,
-samemu mieć jasność co do rozstania,
-podkreślać również pozytywne aspekty rozstania.

4. Smutek i pojednanie

Smutek pojawia się najczęściej dopiero po fazie wyparcia, wściekłości i nadziei. Dzieci i dorośli są również wyczerpani długim okresem napięcia, kłótni, wiecznych „przepychanek”. Dzieci są smutne nie tylko z powodu odejścia rodzica, którego z reguły nadal mogą widywać i który chce z nimi utrzymywać kontakt. Najczęściej smuci je utrata obecności obojga rodziców i pełnej rodziny, która miała dla nich szczególną wartość oraz znaczenie.

Dzieci potrzebują w tym czasie pocieszenia i wsparcia. Dobrze jest, gdy mogą płakać, nie muszą odgrywać roli silnych i wolno im znowu wyrażać dziecięce pragnienia.

Niektóre dzieci nie przeżywają fazy smutku, być może dlatego, że również dorośli ukrywają smutek i nie wiedzą, jak z nim postępować. Z dawnego małżonka, na przykład, czynią nieustannie wroga, któremu przypisują wyłączną winę za rozpad związku, lub wkładają wiele energii w przewlekłe kłótnie i postępowanie sądowe. Dopiero gdy dorośli zdają sobie sprawę ze swojego udziału w rozstaniu i swoich uczuć, dzieci również mogą uświadomić sobie własne emocje.

Smutek przynosi nie tylko wyciszenie emocji związanych z bólem rozstania. Zmienia się również dotychczasowe wyobrażenie rodziny. Do tej pory dziecko zachowywało jeszcze w myśli, wbrew przeżywanej rzeczywistości, ideał pełnej rodziny. Ta sprzeczność powodowała duże napięcia. Teraz dziecko wie, że ma dwie oddzielone od siebie i niezależne rodziny, które nie przeszkadzają sobie nawzajem i się nie wykluczają. Dziecko może się oswoić ze stabilną już sytuacją i uspokoić.

Przykład:

Gdy ośmioletni N. przychodzi po raz pierwszy do poradni psychologicznej, w czasie zabawy maluje obraz całej rodziny mimo rozwodu i faktycznego rozstania rodziców. W świadomości dziecka wszyscy mieszkają cały czas pod jednym dachem: mama, tata, rodzeństwo i dziadkowie. Są tam również zwierzęta. Całość ma charakter marzenia. Pół roku później, gdy przeprowadzono już rozmowy z rodzicami, a matka potrafiła dać wyraz swojemu smutkowi z powodu odejścia ojca, chłopiec stworzył sobie nowy obraz rodziny. Tym razem w środku obrazu namalował mur. Mama mieszka z dziećmi z jednej strony, a tata z drugiej. Sam chłopiec siedzi pośrodku na murze. Rozstanie rodziców zaistniało zatem nie tylko w rzeczywistości, ale również dotarło do świadomości dziecka.

Wskazówki:

-należy liczyć się z tym, że uczucia smutku mogą wystąpić u dziecka dużo później po całym zdarzeniu,
-nauczyć się spostrzegać smutek jako coś pozytywnego i leczącego,
-jako osoba dorosła zdawać sobie sprawę ze swojego smutku i odpowiednio z nim postępować,
-pocieszać i wspierać dziecko marzące o powrocie do sytuacji sprzed rozwodu,
-pokazać dziecku, że można mieć dwie rodziny.

Więcej w książce: Jak uchronić dziecko przed skutkami rozwodu rodziców – Wolfgang Jaede

Źródło: http://www.deon.pl/inteligentne-zycie/wychowanie-dziecka/art,137,rozstanie-rodzicow-co-czuja-dzieci.html

News USA

Jedna ze słynnych bliźniaczek syjamskich z Minnesoty ujawniła, że wyszła za mąż

Opublikowano

dnia

Autor:

Połączone bliźniaczki syjamskie Abby i Brittany Hensel po raz pierwszy zwróciły na siebie uwagę całego kraju, gdy pojawiły się w „The Oprah Winfrey Show” w 1996 roku. Teraz 34-letnie siostry osiągnęły ważny kamień milowy w swoim wspólnym życiu: Abby wyszła za mąż.

Bliźniaczki Hensel wystąpiły także w optymistycznym reality show TLC „Abby i Brittany”, w którym pokazywały, jak prowadzą samochód, podróżują do Europy, a nawet jeżdżą na motorowerze. Kiedy serial zakończył się po jednym sezonie, Abby i Brittany właśnie ukończyły college i uzyskały dyplom z edukacji.

Wiele wydarzyło się w ciągu ostatniej dekady w ich życiu.

Abby, pracująca jako nauczycielka, jest obecnie mężatką. Jej mężem w 2021 roku został Josh Bowling, pielęgniarz i weteran armii Stanów Zjednoczonych. Siostry udostępniły zdjęcia ze ślubu w mediach społecznościowych. Mieszkają w Minnesocie, gdzie bliźniaczki Hensel urodziły się i wychowały.

Według relacji zamieszczanych na Facebooku rodzina lubi wędrówki na łonie natury, lody i jazdę na nartach.

Abby i Brittany są bliźniaczkami syjamskimi typu dicephalus, mają wspólny krwiobieg i wszystkie narządy poniżej klatki piersiowej, serca i płuca mają oddzielne. Abby kontroluje ich prawą rękę i nogę, Brittany kończyny z lewej strony.

Kiedy urodziły się w 1990 roku, ich rodzice, Patty i Mike Hensel, zdecydowali się nie przeprowadzać operacji separacji, uznając ją za zbyt ryzykowną. Lekarze byli zdania, że szanse na przeżycie obu dziewczynek są znikome, a rodzice nie wyobrażali sobie, że mają wybrać, która córka ma przeżyć.

Bliźnięta syjamskie rodzą się z częstości 1 na 200 000 żywych urodzeń. Według Szpitala Dziecięcego w Filadelfii około 70% bliźniąt syjamskich to kobiety, a większość rodzi się martwa.

W filmie dokumentalnym „Joined for Life” z 2003 roku Patty Hensel powiedziała, że jej córki chciały kiedyś mieć dzieci.

„Tak, będziemy mamami” – powiedziała wtedy Brittany. „Nie zastanawiałyśmy się jeszcze nad tym, jak będzie wyglądać bycie mamą. Ale mamy dopiero 16 lat, nie musimy teraz o tym myśleć.

Obecnie Abby jest przybraną mamą dla córki Josha Bowlinga z poprzedniego związku.

Źródło: nbc
Foto: YouTube
Czytaj dalej

News USA

Kalifornijski Patrol Autostradowy ścigał ..9-latka spieszącego się na lekcje

Opublikowano

dnia

Autor:

Policja w Północnej Kalifornii ruszyła w pościg za Volkswagenem, który w środę odjechał z dużą prędkością z miejsca wypadku drogowego. Funkcjonariusze byli w szoku, gdy za kierownicą znaleźli 9-letniego chłopca.

Kalifornijski Patrol Autostradowy podał, że nikt nie odniósł obrażeń w wyniku zdarzenia w Oroville, liczącym około 20 000 mieszkańców mieście położonym w dolinie w pobliżu gór Sierra Nevada, około 60 mil na północ od Sacramento.

Do zdarzenia doszło około godziny 9:20AM, kiedy stwierdzono, że Volkswagen sedan „dziwnie zatrzymał się na środku skrzyżowania” – podała California Highway Patrol w oświadczeniu.

„Kiedy polecono mu ruszyć, pojazd nieoczekiwanie przyspieszył, co doprowadziło do krótkiego i chaotycznego pościgu, który zakończył się na parkingu na wschód od szkoły podstawowej Plumas Avenue” – poinformowali funkcjonariusze patrolu.

Po zatrzymaniu się, pojazd cofnął i uderzył w radiowóz, powodując jego niewielkie uszkodzenie. Kierowcą okazał się być 9-letni chłopiec, który wziął samochód, próbując dostać się do szkoły.

„Z ulgą informujemy, że w tym zdarzeniu nikt nie odniósł obrażeń. Po zaalarmowaniu odpowiednich służb i udokumentowaniu sytuacji dziecko bezpiecznie wysłano do szkoły” – przekazał patrol.

Funkcjonariusz CHP Terry Dunn, który zatrzymał dziecko, powiedział, że był w prawdziwym szoku. W czasie zatrzymania chłopiec wystawił głowę przez okno i powiedział „Przepraszam, próbuję dostać się do szkoły”.

Dunn przypomniał rodzicom, aby trzymali kluczyki do samochodu w bezpiecznym miejscu i rozmawiali z dziećmi, aby zapobiec podobnym incydentom w przyszłości.

 

Źródło: nbc
Foto: CHP – Oroville, istock/Ralf Geithe/
Czytaj dalej

News USA

USA: wielki sukces filmu o siostrze Cabrini

Opublikowano

dnia

Autor:

Film „Cabrini” osiągnął czwarte miejsce w amerykańskim box office. Ekranizacja o siostrze zakonnej Frances Cabrini, która uosabia kobiecą siłę, wrażliwość na migrantów, wiarę i postawę „nigdy się nie poddawaj”, odniósł wielki sukces w USA. „Muzułmanie, ateiści i chrześcijanie obejrzeli film i wszyscy mówią jedno: że chcą być jak Cabrini” – mówi w wywiadzie dla Vatican News Eustace Wolfington, producent filmu. Papież Franciszek miał okazję obejrzeć fragmenty filmu.

Film został wyprodukowany przez Angel Studios, firmę, która stworzyła również odnoszący międzynarodowe sukcesy serial „The Chosen” o Jezusie z Nazaretu. Reżyserem filmu jest Alejandro Gómez Monteverde, reżyser i współtwórca „Sound of Freedom”, jednego z najbardziej popularnych filmów w USA w 2023 roku.

„Cabrini” wszedł na ekrany kin w USA w Dzień Kobiet, 8 marca, a wkrótce trafi na ekrany we Włoszech i wielu krajach na całym świecie. Film opowiada historię siostry Frances Saaverio Cabrini (1850-1917).

Nieprzyjęta do zakonu z powodu słabego zdrowia, sama założyła Zgromadzenie Sióstr Misjonarek Najświętszego Serca Jezusa. Chciała ewangelizować i służyć najbiedniejszym w Chinach. Papież Leon XIII polecił jej jednak, by służyła społeczności włoskich imigrantów w Stanach Zjednoczonych. „Nie na Wschód, Cabrini, ale na Zachód!” – powiedział do niej.

Niezliczone trudności, jakie napotkała po przybyciu do Nowego Jorku w 1889 roku, nie powstrzymały jej przed służeniem imigrantom i najbiedniejszym z biednych. Film pokazuje, jak osoba o słabym zdrowiu, z łamaną angielszczyzną, zbudowała imperium nadziei, edukacji i opieki zdrowotnej, które trwa do dziś w USA i na wszystkich kontynentach. W ciągu 34 lat założyła zdumiewającą liczbę 67 szpitali, szkół i sierocińców.

„Energię czerpała z intensywnego skupienia się na służeniu Jezusowi we wszystkim, o co ją prosił, a jej dziedzictwo trwa do dziś” – czytamy na stronie filmu. Jest pierwszą obywatelką amerykańską, która została ogłoszona świętą (w 1946 r.). Jest patronką imigrantów.

Siostrę Frances Cabrini gra Cristiana Dell’Anna, znana z serialu „Gomorra”. Giancarlo Giannini gra Leona XIII, występuje także John Lithgow, zdobywca dwóch Złotych Globów. Andrea Bocelli i jego 12-letnia córka Virginia wykonują piękny duet dla „Cabrini”. Ponadto Virginia Bocelli debiutuje jako aktorka.

„Film trafia do serc ludzi. Mówią, że przyszli na film, zasmuceni zepsutym światem, i wychodzą stąd rozpaleni nadzieją, że chcą coś zrobić. To podniosło na duchu wielu ludzi, zwłaszcza młodych” – podsumował Eustace Wolfington w wywiadzie dla Vatican News.

Autor: Ks. Paweł Rytel-Andrianik
Foto: vatican news
Czytaj dalej
Reklama
Reklama

Facebook Florida

Facebook Chicago

Reklama

Kalendarz

grudzień 2013
P W Ś C P S N
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
3031  

Popularne w tym miesiącu