Już po raz czwarty Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II zorganizował w Domu Pracy Twórczej „Rajchertówka” w Kazimierzu Dolnym letnie obozy dla dzieci i młodzieży polonijnej. To czas integracji, poznawania historii i kultury Polski, a także szansa na zapoznanie się z ofertą edukacyjną uczelni. W tym roku w programie uczestniczyła młodzież z kilkunastu krajów świata. Projekt jest dofinansowany przez Senat RP. 12 sierpnia przypada Międzynarodowy Dzień Młodzieży.

Wspólnota ponad granicami

„Zależy nam, by dzieci polonijne poznawały historię, kulturę i tradycje swoich przodków. Często przyjeżdżają do Polski po wielu latach, a większość z nich urodziła się już za granicą. Ten pobyt jest dla nich wyjątkowo ważny” – mówi Family News Service dr Wojciech Wciseł, dyrektor Centrum Polonijnego KUL i organizator obozów.

Tegoroczna edycja to aż trzy turnusy, każdy dla 25 uczestników. Młodzież pochodzi m.in. z Wielkiej Brytanii, Francji, Niemiec, Węgier, Szkocji, Dominikany, Ukrainy, Litwy i Włoch.

Zainteresowanie jest ogromne – na jedno miejsce przypadało kilkoro chętnych. Jak podkreślają organizatorzy, język polski jest naturalnym spoiwem uczestników, którzy pochodząc z różnych kontynentów, muszą porozumiewać się po polsku, by na co dzień współpracować.

Historia, kultura i liderzy przyszłości

Program obejmuje warsztaty językowe, historyczne, artystyczne, medialne, a także zajęcia liderskie – w tym roku mocno ukierunkowane na kształtowanie młodych liderów polonijnych.

„Chcemy dać im kompetencje i narzędzia, by w swoich środowiskach brali odpowiedzialność za grupy polonijne i podejmowali inicjatywy na rzecz Polaków za granicą” – wyjaśnia dr Wciseł.

Nie brakuje też spotkań z inspirującymi osobami, m.in. artystami czy naukowcami z KUL. Uczestnicy odwiedzają Kazimierz Dolny, Lublin, a także Warszawę, gdzie zwiedzili Muzeum Powstania Warszawskiego i spotkali się z marszałek Senatu Małgorzatą Kidawą-Błońską.

Szczególnym momentem drugiego turnusu było uczestnictwo w obchodach 81. Rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego i wspólne uczczenie Godziny „W” 1 sierpnia na rondzie Dmowskiego w Warszawie.

Od korzeni do edukacyjnej przyszłości

Ważnym elementem programu jest warsztat „Moje miejsce na ziemi” – młodzi tworzą „galerie przodków” oparte na starych fotografiach i dokumentach. „Dla wielu to pierwszy moment, by tak głęboko porozmawiać z rodzicami o historii swojej rodziny” – dodaje Wojciech Wciseł.

Obozy są także okazją do poznania polskiego systemu edukacji i oferty KUL. „Chcemy zapewnić szeroki wachlarz możliwości do podejmowania studiów w Polsce. Rozbudowujemy bazę uniwersytetu i zwiększamy liczbę miejsc w akademikach, by pomóc wam przybywać do kraju waszych przodków” – mówił do uczestników rektor KUL, ks. prof. Mirosław Kalinowski.

Wartość, która zostaje

Obóz kończy tradycyjne ognisko, ale – jak podkreślają organizatorzy – prawdziwa wartość to więzi, które uczestnicy zabierają ze sobą. „To czas, gdy młodzi Polonusi z różnych krajów myślą po polsku, mówią po polsku i wspólnie przeżywają wyjątkowe chwile” – podsumowuje dyrektor Centrum Polonijnego KUL.

Family News Service

Foto: KUL

7 sierpnia 2025 roku z Great Meadows wyruszyła już 38. pielgrzymka do Amerykańskiej Częstochowy. Tegoroczna edycja przebiega pod wyjątkowym hasłem „Maryja Matką Nadziei”, wpisując się w obchody roku jubileuszowego, co nadaje jej jeszcze głębszy wymiar duchowy.

Uczestnicy pielgrzymki nie tylko wyruszają z nadzieją, ale – jak podkreślają organizatorzy – sami są jej nośnikami. Niosą Boga w sercu, swoją wiarą świadczą o tym, że jest nadzieja dla świata. Każdy krok tej drogi przybliża ich do Matki Bożej, a każdy dzień to szansa na nowe łaski. Piękna pogoda, która towarzyszy czterodniowemu marszowi, również traktowana jest jako szczególny dar i znak opieki Bożej.

Tegoroczna pielgrzymka jest wyjątkowa – zarówno z powodu jubileuszu zgromadzenia zakonnego, które już od 100 lat posługuje na ziemiach amerykańskich, jak i ze względu na jubileuszowy status kościoła, co daje możliwość uzyskania specjalnych odpustów. Intencje uczestników są więc tym bardziej gorliwe – modlą się za rodziny, wspólnoty, swoje zdrowie i dziękują za otrzymane łaski.

Jak co roku, pielgrzymka łączy całe rodziny, znajomych i przyjaciół – nie brakuje także nowych uczestników, którzy chętnie włączają się w pomoc organizacyjną, np. w kuchni czy administracji. Organizacja dopięta jest na ostatni guzik, a ci, którzy uczestniczą w wydarzeniu po raz kolejny, nie kryją dumy i radości z możliwości niesienia posługi – zarówno duchowej, jak i praktycznej (np. zabezpieczenie trasy przed ruchem drogowym).

Wielu uczestników powtarza, że nie wyobraża sobie lata bez tej pielgrzymki. Dla niektórych to już piętnasty czy nawet trzydziesty piąty raz. Jedni chodzą od dzieciństwa, inni dołączają jako dorośli, pociągnięci świadectwem bliskich. To czas modlitwy, wyciszenia, refleksji, ale też radości – z muzyką, rozmowami i spotkaniami z przyjaciółmi. Wspólna droga umacnia duchowo, buduje relacje i pozwala oderwać się od codziennych trosk.

Jak mówi jedna z uczestniczek: „To najlepsze wakacje, jakie istnieją. Czułam, że to coś, co zrobiłam od serca. Coś dobrego – i wiem, że przyniesie to owoce.”

Pielgrzymowanie dla wielu stało się stylem życia – corocznym rytuałem, który „ładuje duchowe baterie” i bez którego trudno sobie wyobrazić kolejny rok. Dla niektórych to rodzinne dziedzictwo – dzieci, które uczestniczą od niemowlęctwa, dziś same wyruszają w drogę z własnymi intencjami.

Monika Adamski/Radio Rampa