Regina Fontana rzuciła pracę i podążyła za powołaniem od Boga. Została misjonarką Team Saint Paul, inicjatywy Archidiecezji Wojskowej USA, która łączy katolicką wiarę z codziennym życiem żołnierzy. O tym jak wygląda działalność tej grupy mówi Ojciec Paweł Kosiński SJ.

Team Saint Paul jest nową inicjatywą arcybiskupa Timothy’ego Broglio, przewodniczącego Konferencji Episkopatu USA i Archidiecezji Wojskowej USA.

Młodzi misjonarze, tacy jak Regina Fontana, organizują studia biblijne, adoracje i inne wydarzenia duchowe, wspierając żołnierzy w ich duchowej podróży.

Fontana obecnie pracuje w Fort Campbell w stanie Kentucky. Jej dni zaczynają się od mszy i Godziny Świętej, a reszta czasu poświęcana jest na organizację wydarzeń dla żołnierzy. Jak sama mówi, modlitwa i bliskość z Jezusem to filary jej codziennej pracy.

Tworzenie wspólnoty w wojsku

Jednym z pierwszych projektów Fontany było wprowadzenie adoracji dwa razy w tygodniu, co szybko spotkało się z entuzjazmem żołnierzy. Od stycznia wprowadziła także studia biblijne, a w wolne weekendy organizuje mniej formalne aktywności, takie jak taniec liniowy czy wspólne nieszpory z siostrami dominikankami z Nashville.

Team Saint Paul zmienia również indywidualne życia. Fontana wspomina wyjazd na Narodowy Kongres Eucharystyczny, gdzie wielu żołnierzy miało wyjątkowe spotkania z Jezusem w Eucharystii.

Wyzwania i nadzieje

Regina Fontana przyznaje, że jednym z największych wyzwań jest dynamiczna natura życia wojskowego. „Ludzie przychodzą i odchodzą. Nawet jeśli ktoś staje się liderem duchowym, za dwa lata może go już tutaj nie być” — mówi. Mimo to wierzy, że praca Team Saint Paul zasiewa ziarna, które żołnierze zabiorą ze sobą w nowe miejsca.

Rozszerzanie misji

Obecnie Team Saint Paul działa w dwóch lokalizacjach: Fort Campbell w Kentucky i bazie lotniczej Travis w Kalifornii. Plany na przyszłość obejmują rozszerzenie programu na trzecią bazę wojskową. Organizatorzy mają nadzieję, że projekt pomoże jeszcze większej liczbie młodych dorosłych znaleźć drogę do głębszej wiary i wspólnoty.

Źródło: cna
Foto: Team Saint Paul

Watykan oficjalnie zlikwidował Klasztor Karmelitanek Najświętszej Trójcy w Arlington, w Teksasie, po trwającym miesiącami konflikcie i serii oskarżeń wobec jego przeoryszy, Matki Teresy Agnes Gerlach. Decyzja ta jest efektem „głośnego odstępstwa od wiary katolickiej” oraz naruszenia ślubów zakonnych przez członkinie wspólnoty, mówi Jezuita, Ojciec Paweł Kosiński.

Dekret z 28 listopada, podpisany przez kardynała João Braz de Aviz oraz siostrę Simonę Brambilla z Dykasterii ds. Instytutów Życia Konsekrowanego i Stowarzyszeń Życia Apostolskiego, uznaje wspólnotę za „wymarłą”. Decyzja ta oznacza formalne rozwiązanie klasztoru, który, według Watykanu, został całkowicie opuszczony przez swoje członkinie.

Biskup Michael Olson z diecezji Fort Worth, który od miesięcy prowadził działania mające na celu rozwiązanie konfliktu, poinformował, że zakonnice „nie są już karmelitankami ani zakonnicami”.

Przyczyny konfliktu

Spór rozpoczął się w maju 2023 roku, kiedy to biskup Olson zarządził dochodzenie w sprawie przeoryszy, Matki Teresy Agnes Gerlach. Oskarżono ją o złamanie ślubów czystości poprzez utrzymywanie relacji z księdzem. Podczas postępowania cywilnego Gerlach przyznała się do złamania ślubów czystości i powiedziała, że ​​romans odbył się przez telefon.

Prawnik Gerlach, Matthew Bobo, powiedział, że Gerlach była pod wpływem leków przeciwbólowych w czasie rozprawy. Zakonnica, która w listopadzie 2022 r. trafił do szpitala z powodu drgawek, porusza się na wózku inwalidzkim i korzysta z sondy do karmienia.

Sprawa wywołała kontrowersje zarówno w Kościele, jak i wśród lokalnej społeczności, a klasztor w odpowiedzi wytoczył biskupowi Olsonowi proces cywilny, oskarżając go o naruszenie prywatności i spowodowanie szkód emocjonalnych.

W międzyczasie zakonnice odrzuciły nadzór narzucony przez Watykan, sprzymierzając się z Bractwem św. Piusa X (SSPX), tradycjonalistyczną grupą znajdującą się poza pełną komunią z Kościołem katolickim. W odpowiedzi, Stowarzyszenie Chrystusa Króla, wyznaczone przez Watykan do zarządzania wspólnotą, ogłosiło, że zakonnice zostały wydalone z Zakonu Karmelitów Bosych.

Dalsze oskarżenia i kryzys wizerunkowy

Sprawę pogłębiły zarzuty dotyczące użycia produktów konopnych w klasztorze, co diecezja Fort Worth określiła jako potencjalne naruszenie zasad życia zakonnego. Prawnik zakonnic nazwał te zarzuty „absurdalnymi”, a same zakonnice zaprzeczyły wszelkim oskarżeniom w oświadczeniu z października.

Stanowisko diecezji i Watykanu

Biskup Olson, działając z upoważnienia Watykanu, zakazał katolikom uczestniczenia we mszach i sakramentach odprawianych na terenie byłego klasztoru, określając je jako „nielegalne” i szkodliwe dla jedności Kościoła.

W liście do wiernych biskup podkreślił, że decyzja Watykanu była konieczna, aby zapewnić sprawiedliwość i miłosierdzie. Wyraził też głęboki smutek z powodu szkód wyrządzonych lokalnemu Kościołowi.

Reakcje i apel Watykanu

Watykańska dykasteria wyraziła wdzięczność biskupowi Olsonowi za jego „heroiczną i niewdzięczną służbę” oraz zaangażowanie w trudnych warunkach. Jednocześnie wezwała wiernych do modlitwy za byłe zakonnice, aby mogły nawrócić się i powrócić do jedności z Kościołem.

Źródło: cna
Foto: YouTube, Monastery of the Most Holy Trinity Discalced Carmelite Nuns

Ponad sto lat po tragicznej katastrofie Titanica, ten legendarny statek wciąż fascynuje ludzi na całym świecie. Jego historia była wielokrotnie badana i opisywana, ale niewielu zdaje sobie sprawę, że prawdopodobnie ostatnie zdjęcia Titanica na powierzchni zostały wykonane przez irlandzkiego Jezuitę, Ojca Francisa Browne’a. O kapłanie, który był utalentowanym fotografem i pozostawił po sobie niezwykłe archiwum, mówi Ojciec Paweł Kosiński SJ.

Francis Browne urodził się w Irlandii w 1880 roku. Po śmierci rodziców jego wychowaniem zajął się wuj, biskup Robert Browne, który podarował mu pierwszy aparat fotograficzny. Ten gest zapoczątkował fascynację młodego Francisa fotografią, która towarzyszyła mu przez całe życie.

Browne wstąpił do jezuitów i rozpoczął studia w Milltown Institute of Theology and Philosophy. Święcenia kapłańskie przyjął w 1915 roku, ale już wcześniej, jako młody kleryk, wyróżniał się talentem fotograficznym.

Jego aparat uchwycił nie tylko codzienne życie w Irlandii, ale także tragiczne wydarzenia I Wojny Światowej, podczas której pełnił funkcję kapelana. Za swoją służbę został odznaczony Krzyżem Wojskowym.

Podróż życia na pokładzie Titanica

W kwietniu 1912 roku ojciec Browne znalazł się na pokładzie Titanica dzięki hojności swojego wuja. Biskup ufundował mu „podróż życia” – dwudniowy rejs z Southampton w Anglii do Queenstown (obecnie Cobh) w Irlandii.

Ojciec Francis Browne

W trakcie tego krótkiego odcinka jezuita wykorzystał każdą chwilę, by dokumentować życie na pokładzie. Jego zdjęcia przedstawiają pasażerów z różnych klas, członków załogi, a także unikalne wnętrza statku, takie jak jadalnie czy salony.

Podczas rejsu ojciec Francis Browne zaprzyjaźnił się z bogatą amerykańską parą, która zaproponowała mu przedłużenie podróży do Nowego Jorku na ich koszt. Jezuita wysłał telegram do swoich przełożonych z prośbą o pozwolenie na kontynuację rejsu.

Odpowiedź była jednoznaczna: „ZEJDŹ Z TEGO STATKU”. Posłuszny swoim przełożonym, ojciec Browne opuścił Titanica w Queenstown, unikając w ten sposób losu 1500 osób, które zginęły kilka dni później w lodowatych wodach Atlantyku.

Ostatnie zdjęcia Titanica

W Queenstown ojciec Browne uchwycił moment, gdy Titanic odpływał w kierunku swojej tragicznej przyszłości. Jego fotografie są prawdopodobnie ostatnimi znanymi zdjęciami statku na powierzchni. Ujęcia te mają niezwykłą wartość historyczną, ponieważ dokumentują zarówno statek, jak i pasażerów, którzy wkrótce zginęli.

Ojciec Browne sfotografował także kapitana Edwarda Smitha i załogę, z których większość nie przetrwała katastrofy. Zdjęcia ojca Browne’a przedstawiają także codzienne życie na statku, pełne nadziei i ekscytacji, co czyni je tym bardziej poruszającymi w kontekście późniejszych wydarzeń.

Po tragedii Titanica ojciec Browne kontynuował swoją pasję fotograficzną, dokumentując życie w Irlandii, konflikty zbrojne i codzienność swoich czasów. Jego archiwum obejmuje niemal 42 000 zdjęć, które uznawane są za niezwykłe dzieło fotograficzne.

Ojciec E.E. O’Donnell, jezuita i autor książki „Father Browne’s Titanic Album: A Passenger’s Photographs and Personal Memoir”, nazwał go „jednym z największych fotografów wszech czasów”. Zdjęcia Browne’a wyróżniają się zarówno wartością dokumentalną, jak i artystyczną.

Refleksje po katastrofie

Ojciec Francis Browne nigdy nie zapomniał o pasażerach Titanica. Po katastrofie napisał, jak Irlandczycy modlili się za zmarłych w wielkiej katedrze, wspominając „tych, którzy z całą radością i ufnością wyruszyli w swoją ostatnią podróż”. Słowa te oddają głęboki smutek i współczucie, które towarzyszyły mu przez całe życie.

Po śmierci ojca Browne’a w 1960 roku jego zdjęcia zostały odnalezione i docenione na nowo. Jego archiwum nie tylko dokumentuje historię Titanica, ale również stanowi świadectwo życia człowieka pełnego pasji, odwagi i wiary.

Źródło: cna
Foto: Michael Garahy, Francis Brown/The Father Browne Collection