Wydaje się, że ludzie XXI wieku nie uznają, nie szanują, nie potrzebują żadnych autorytetów. Autorytetem dziś nie cieszą się nawet rodzice, księża czy nauczyciele. O czym to świadczy?
Anita
Tak, to prawda. Ludzie dziś nie szukają, bo wydaje im się, że nie potrzebują żadnych autorytetów, czyli osób, które by wskazywały właściwą drogę i były czytelnym wzorem, jak tą drogą postępować. Problem jest złożony. Z jednej strony ci, którzy kiedyś byli obdarzani autorytetem z racji funkcji czy pełnionych zadań, dzisiaj muszą sobie na ten zaszczytny tytuł zapracować. Niestety, nie zawsze się im to udaje. Okazuje się, że można nie tylko nie stać się człowiekiem z autorytetem, ale autorytet można też stracić. Jest też i druga strona medalu. Otóż media i inne środowiska opiniotwórcze kreują dzisiaj nowe autorytety i każą ich szukać pośród aktorów, sportowców, śpiewaków i innych artystów, którzy swoim życiem wcale nie wzorowym, absolutnie nie zasługują na to, żeby można było ich uznać za autorytet. Każdy żyje w jakieś wspólnocie, w którą coś swojego wnosi, ale z której ma też prawo czerpać dobre wzory i wskazania, pomagające żyć i dokonywać właściwych wyborów. Taki wzór dobrego człowieka można chyba nazwać autorytetem.
Jakimi walorami powinien się odznaczać ktoś, kogo moglibyśmy dziś uznać za autorytet? Przytoczę kilka, nie uważając jednak, że ta lista wyczerpuje wszystkie cechy człowieka z autorytetem:
Jasna przeszłość – chodzi o to, żeby nie trzeba się było wstydzić tego, co się kiedyś uczyniło. Jeśli był w życiu czas „błędów i wypaczeń”, to trzeba się umieć do tego przyznać, przeprosić za uczynione zło, odciąć się od niechlubnej przeszłości. Zawsze lepiej samemu się do tego przyznać niż pozwolić, żeby inni wyciągali na światło dzienne jakieś kompromitujące fakty.
Umiłowanie prawdy – to jest fundament, na jakim buduje się gmach życia. Jakiekolwiek kłamstwo, udawanie, politykowanie, chęć przypodobania się ludziom jest zaprzeczeniem autorytetu. Każde kłamstwo przecież niszczy zaufanie, a jego brak eliminuje autorytet.
Odwaga – człowiek z autorytetem to taki, który za wszelką cenę potrafi bronić prawdy i sprawiedliwości, nawet narażając siebie. Gdy trzeba, potrafi się przeciwstawić grupie. Nie idzie na kompromisy. Żyje przecież dla największych wartości, większych nawet niż życie.
Wielkie wymagania – trzeba umieć pokazać, że stawia się wysokie wymagania nie tylko innym, zwłaszcza podwładnym, ale przede wszystkim sobie. Nie chodzi o jakiś życiowy rygoryzm, ale o wymagania rzeczywiście potrzebne i mądre do realizacji dobrych, życiowych celów. Nie trzeba bać się, że stawiając wymagania, straci się przyjaciół. Mądrzy ludzie potrafią docenić wartość stawianych sobie i innym słusznych wymagań.
Miłość ludzi – bez miłości wszystkie inne cnoty nie mają sensu. Ludzi, którym chce się przekazać coś dobrego trzeba po prostu kochać. Miłość bowiem jest w stanie wzbudzić jednoczącą i twórczą siłę we wspólnocie. Tam, gdzie brak miłości, tam burzą się wszelkie ludzkie relacje. Bez miłości można być co najwyżej dobrym specjalistą w jakiejś dziedzinie, ale nie dobrym człowiekiem, a tym przede wszystkim musi być ten, kto chce być uważany za autorytet.
Takich ludzi, takich autorytetów nam potrzeba. Moralnego zła nie da się przezwyciężyć perswazją czy siłą. Można je zwyciężyć wyłącznie dobrem i miłością. Obyśmy takich ludzi spotykali w naszym życiu i obyśmy sami do nich należeli.
Ks. Jerzy Sermak SJ urodził się 7 stycznia 1950 roku w Czechowicach Dziedzicach. W 1969 roku wstąpił do zakonu oo. jezuitów. W 1992 roku wyjechał do Chicago, by przez sześć lat pracować tutaj wśród Polonii. Był dyrektorem religijnych programów radiowych, kapelanem harcerzy i kilku zgromadzeń sióstr zakonnych, należał do redakcji wychodzącego w Chicago dwutygodnika “Nowe Życie”. Od 2013 roku jest przełożonym polskich jezuitów w Chicago. Jest autorem dwunastu pozycji książkowych m.in.: Zamyślenia (1992), Słowa jak ziarno (2000), Kim On jest? (2001), Odnaleziony skarb (2007) Różaniec ze służebnicą Bożą, Rozalią Celakówną (2010), Drogi wiary (2012) i Mądry z wiary żyje (2012).
Źródło: inf. własna
Foto: Flickr.com/ Daina Dajevskis