„Emigrację polską z całego serca pozdrawiam, błogosławię i proszę o modlitwę” – powiedział biskup pomocniczy archidiecezji krakowskiej Robert Chrząszcz, wybrany delegatem KEP ds. Duszpasterstwa Emigracji Polskiej. W pierwszej reakcji podkreślał zaskoczenie i wskazywał na wyzwania, które go czekają. „Jest to dla mnie niesamowita niespodzianka, absolutnie nie spodziewałem się nominacji. Proszę o modlitwę w mojej intencji” – przekazał wszystkim słuchaczom i czytelnikom mediów watykańskich.

55-letni biskup Chrząszcz zastąpił na tym stanowisku zmarłego w kwietniu bp. Piotra Turzyńskiego. Zapowiedział kontynuację dzieła poprzedników.

„Będę starał się wzorować na postawie śp. biskupa Turzyńskiego. Nie wiem, czy zdołam, liczę na pomoc” – deklarował, dodając: „Na razie będę się przyglądał, jak funkcjonuje to duszpasterstwo i wdrażał w nowe obowiązki” – zaznaczył.

Wiara i polskość: „Rdzeniem jest Chrystus”

W rozmowie z Vatican News bp Chrząszcz podkreślał znaczenie jedności Polonii: „To niesamowita grupa ludzi, która stara się kultywować polskość, ale też przede wszystkim wiarę. Naszym zadaniem jest, aby Polacy nie tracili wiary ani poczucia tożsamości”. Wyraźnie wskazał na fundament tej misji: „Podstawowym rdzeniem jest Jezus Chrystus. On naprawdę jednoczy, i to bardzo mocno widać”.

Doświadczenie z diasporą: „Brakowało mi polskiego”

Biskup nawiązał do swojej kilkunastoletniej posługi misyjnej w Brazylii. Hierarcha dzielił się osobistymi obserwacjami: „Sam przeżyłem bycie na obczyźnie. W Brazylii, Argentynie – tam Polacy, choć czasem zapominają języka, kultywują tradycje i wiarę”.

Wspominał: „Pamiętam, że podczas świąt w Rio De Janeiro brakowało mi rozmowy po polsku. Modlitwa w ojczystym języku jest zawsze najbliższa sercu” – dodał. Wskazał, że Polacy na obczyźnie nadal czują się odpowiedzialni za Ojczyznę, przykładem jest choćby rekordowo wysoka frekwencja w ostatnich wyborach prezydenckich.

Wyzwania dzisiejszego świata: „Nic nie zastąpi spotkania”

Nowy delegat wskazał na specyfikę współczesnej emigracji: „Dziś świat jest zglobalizowany. Ludzie nie czują takiej potrzeby osobistego spotkania – mogą zadzwonić do rodziny, połączyć się przez wideokonferencję. Ale nic nie zastąpi bezpośredniego kontaktu”.

Przyznał, że czeka go dużo pracy i liczne podróże:

„Gdy widzę liczbę zaproszeń, dociera do mnie, jak wiele miejsc trzeba będzie odwiedzić. Wiadomo, że godzina ma tylko 60 minut, dzień ma 24 godziny i miesiąc 30 dni, więc to nie jest takie łatwe, ale będę starał się w miarę możliwości naprawdę być tam, gdzie tylko będę mógł, aby głosić Chrystusa, zanosić go innym, scalać też swoją osobą całe nasze polonijne środowisko” – podkreślił.

Zawierzenie Bogu: „Otwórzcie drzwi Chrystusowi”

Nawiązując do swojej dewizy biskupiej „Christo Portas Aperite”, podkreślał: „Ta misja otwierania serc na Chrystusa jest wpisana w moje powołanie. Zawierzam ją Bogu, bo Jego łaska wystarczy”.

Wspominał też poprzednie nieoczekiwane nominacje w życiu: „Gdy dzwonił ktoś z brazylijskiej nuncjatury, że papież mianuje mnie biskupem, usłyszałem w sercu słowa Jana Pawła II: »Nie bójcie się, otwórzcie drzwi Chrystusowi«”.

Apel do Polonii: „Błogosławię i proszę o modlitwę”

Kończąc, bp Chrząszcz skierował przesłanie do Polonii:

„Emigrację polską z całego serca pozdrawiam, błogosławię i proszę o modlitwę. Mam nadzieję, że niedługo się spotkamy – oby jak najszybciej!”

Podziękował też siostrze Edycie Rychel MChR, sekretarzowi Biura Delegata KEP ds. Duszpasterstwa Emigracji Polskiej.

Pierwszą podróżą w nowej roli będzie dla biskupa Chrząszcza XX Polonijne Spotkanie Młodych, które odbędzie się 22 czerwca w Concordii w Niemczech.

Bp Chrząszcz będzie też przewodniczył dorocznemu spotkaniu Polonijnej Rady Duszpasterskiej Europy, które w tym roku zaplanowane jest w Rzymie i będzie połączone z obchodami Roku Świętego.

Tomasz Zielenkiewicz

Foto: KEP, YouTube

Ponad tysiąc lekarzy wzywa brytyjskich parlamentarzystów do odrzucenia niebezpiecznego projektu ustawy o wspomaganym samobójstwie. Trzecie, decydujące, czytanie w Izbie Gmin dzisiaj lub 20 czerwca.

Brytyjscy lekarze w obszernym dokumencie podkreślili fakt, iż „wspomaganie samobójstwa nie jest opieką zdrowotną, a podstawową zasadą opieki paliatywnej nie jest ani przyspieszanie, ani opóźnianie śmierci”.

Zwrócili uwagę, że proponowana ustawa „miażdży obecne strategie zapobiegania samobójstwom, które są podstawą opieki psychiatrycznej w Wielkiej Brytanii”.

W wystąpieniu lekarzy przebija się ostra krytyka źle funkcjonującej i niedofinansowanej publicznej opieki zdrowotnej i społecznej.

Szczegółowo opisano szereg całkowicie niedemokratycznych posunięć, których celem jest przeforsowanie ustawy, w tym stronniczość komisji i porzucenie kontroli Sądu Najwyższego, którego zwierzchność nad procesem legislacji odrzucono w ciągu kilku tygodni od głosowania.

Lekarze wyliczają główne grzechy ustawy o wspomaganym samobójstwie:

• nie ma wymogu, aby pacjenci byli badani przez specjalistę stosownego do ich stanu zdrowia lub przez specjalistę opieki paliatywnej
• każdy lekarz może z pacjentem poruszyć kwestię wspomaganego umierania, nawet w przypadku osób z niepełnosprawnością intelektualną lub autyzmem
• przed procedurą uśmiercenia pacjenta nie ma obowiązku poinformowania rodziny
• rodzina nie ma możliwości zgłoszenia obaw, dotyczących przymusu lub nadużyć

Lekarze przytaczają również przykład Kanady, gdzie tzw. ​​„zabezpieczenia” naruszono już w 5 lat po uchwaleniu prawa o eutanazji. W marcu Kanada została ostro skrytykowana przez ONZ za wprowadzenie eutanazji dla osób niepełnosprawnych, a rozszerzenie na osoby chore psychicznie, już uchwalone, zostało wstrzymane z powodu sprzeciwu pracowników służby zdrowia.

Elżbieta Sobolewska-Farbotko (Radio Bobola) – Wielka Brytania

Foto: Vatican Media

5 czerwca Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych jednogłośnie orzekł, że stan Wisconsin naruszył Pierwszą Poprawkę, odmawiając katolickiej organizacji Catholic Charities ulgi podatkowej. Władze stanu uznały, że jej działalność nie ma „głównie” charakteru religijnego.

Sąd stwierdził, że taka odmowa stanowi pogwałcenie zasady neutralności religijnej, będącej fundamentem konstytucyjnego ładu w USA. Sprawa dotyczyła Catholic Charities z diecezji Superior, która — mimo jasno religijnej tożsamości — nie została uznana przez władze Wisconsin za organizację „działającą głównie w celach religijnych”.

Niebezpieczny precedens teologicznej oceny

W decyzji napisanej przez sędzinę Sonię Sotomayor, sąd jasno wyraził sprzeciw wobec praktyki, w której organy stanowe podejmują decyzje na podstawie interpretacji teologicznych.

„Podstawą naszego porządku konstytucyjnego jest to, aby rząd zachowywał neutralność między religiami” — napisała Sotomayor. — „Kiedy państwo ocenia, które organizacje są wystarczająco religijne, narzuca preferencje wyznaniowe. Takie działania wymagają najbardziej rygorystycznego testu konstytucyjnego — i Wisconsin nie spełniło tego standardu”.

Sąd uchylił wcześniejsze orzeczenie Sądu Najwyższego stanu Wisconsin z marca ubiegłego roku, które przychyliło się do decyzji stanowej komisji ds. pracy i przemysłu (Labor and Industry Review Commission).

Komisja uznała, że Catholic Charities nie spełnia kryteriów religijności, ponieważ jej działania skierowane są do wszystkich potrzebujących, niezależnie od wyznania, i nie mają na celu ewangelizacji.

Sąd Najwyższy Stanu Wisconsin

Sędzia Thomas: Catholic Charities to integralna część Kościoła

W opinii towarzyszącej sędzia Clarence Thomas zaznaczył, że Catholic Charities nie jest niezależnym bytem prawnym, ale częścią struktury Kościoła katolickiego w diecezji Superior.

„Religijne organizacje charytatywne nie są zwykłymi korporacjami. Są przedłużeniem misji religijnej instytucji, które je tworzą” — napisał Thomas. — „Rząd nie może regulować wewnętrznych struktur instytucji religijnych poprzez techniczne rozróżnienia prawne”.

Kościół: służba ubogim jest aktem wiary

Biskup James Powers z diecezji Superior wyraził zadowolenie z decyzji sądu, podkreślając, że działalność charytatywna Catholic Charities wypływa bezpośrednio z nauczania Jezusa Chrystusa.

„Sercem naszej posługi jest wezwanie do troski o najmniejszych z naszych braci i sióstr — bez względu na ich pochodzenie czy wiarę” — powiedział biskup. — „Jesteśmy wdzięczni, że Sąd Najwyższy potwierdził, iż ta forma służby jest integralną częścią naszej praktyki religijnej”.

Szersze implikacje dla wolności religijnej

Orzeczenie Sądu Najwyższego może mieć dalekosiężne skutki dla organizacji wyznaniowych w całych Stanach Zjednoczonych. Wyznacza wyraźną granicę pomiędzy oceną administracyjną a ingerencją w doktrynę religijną. W praktyce oznacza to, że państwo nie może arbitralnie rozstrzygać, która forma działalności jest wystarczająco „religijna”, by podlegać ochronie konstytucyjnej.

Sprawa została odesłana do dalszego postępowania, które musi być prowadzone zgodnie z opinią Sądu Najwyższego.

Źródło: cna
Foto: Catholic Charities, istock/Greggory DiSalvo/gnagel/