Archidiecezja Chicago pozwała kilka osób, w tym krewnych, przyjaciół oraz domniemanych członków gangów, twierdząc, że celowo złożyły fałszywe oskarżenia o molestowanie seksualne przez byłego księdza w celu wyłudzenia ugody finansowej.

Pozew, złożony w poniedziałek w sądzie okręgowym powiatu Cook, oskarża anonimowych pozwanych o oszustwo „quid pro quo”. Archidiecezja twierdzi, że osoby te rozprzestrzeniały fałszywe oskarżenia, by uzyskać odszkodowania od Kościoła.

„Ufamy i wierzymy ludziom, gdy zgłaszają oskarżenia o molestowanie. Niestety, niektóre osoby nadużyły tego zaufania i próbowały je wykorzystać” — powiedział James Geoly, główny radca prawny archidiecezji. „Naszym obowiązkiem jest sprzeciwianie się fałszywym oskarżeniom, aby chronić i wspierać prawdziwe ofiary, które na takich oszustwach ostatecznie tracą najwięcej.”

W pozwie wymieniono m.in. skazanego handlarza narkotyków, skazanego mordercę, dwóch domniemanych członków gangu oraz inne osoby z ich kręgu rodzinnego i towarzyskiego.

Jeden z pozwanych miał fałszywie twierdzić, że był członkiem drużyny koszykarskiej trenowanej przez Daniela McCormacka — byłego księdza archidiecezji i skazanego przestępcę seksualnego, określanego jako „jeden z najbardziej niesławnych pedofilów w Illinois”.

Archidiecezja otrzymała ponad 100 roszczeń dotyczących molestowania dzieci przeciwko McCormackowi i wypłaciła miliony dolarów na rzecz ofiar. McCormack przyznał się do winy w 2007 roku i został skazany na pięć lat więzienia.

Jeden z pozwanych, określany w pozwie jako Doe 107, wcześniej otrzymał ugodę od archidiecezji, a następnie miał zwerbować swojego kuzyna, Doe 106, do złożenia kolejnego roszczenia.

„Muszę wsiąść do pociągu pieniędzy, człowieku” — miał powiedzieć kuzynowi w rozmowie telefonicznej w 2013 roku, gdy ten przebywał w więzieniu. W następnym roku ponownie skontaktował się z Doe 106, sugerując, że pomoże mu w złożeniu pozwu po jego wyjściu na wolność.

„Jasne, ja też potrzebuję trochę pieniędzy za darmo” — miał odpowiedzieć Doe 106.

Daniel McCormack

Inny oskarżony, John Doe 108, na nagraniu rozmowy więziennej miał stwierdzić, że „łatwo” można pozwać archidiecezję, dodając: „Każdy z sąsiedztwa może dostać to gówno. Każdy.”

Pozew twierdzi, że po otrzymaniu ugód finansowych pozwani wydali pieniądze na luksusowe samochody, drogie ubrania, imprezy oraz podróże do Miami i Las Vegas.

Archidiecezja oskarża również pozwanych o wzajemne doradzanie sobie, co mówić, jak ubarwiać swoje historie oraz jak skontaktować się z prawnikami w celu skutecznego dochodzenia rzekomo fałszywych roszczeń. Sąd okręgowy miał już orzec, że dwie podobne sprawy były oszustwem, a kilka innych zostało porzuconych przez powodów lub ich prawników.

„Choć nie możemy cofnąć przeszłości ani zadośćuczynić ofiarom rzeczywistych nadużyć, możemy starać się zapewnić im sprawiedliwość poprzez odpowiedzialność i wsparcie” — powiedział Geoly.

„Fałszywe oskarżenia zmuszają nas do bardziej skrupulatnego badania wszystkich roszczeń, co utrudnia sytuację prawdziwych ofiar. Naszym priorytetem są ci, którzy rzeczywiście doznali krzywdy, a nie oszuści próbujący zarobić na cudzym cierpieniu.”

Źródło: wttw
Foto: istock/Michał Chodyra/Edlane De Mattos/

Każdego roku 25 marca, w uroczystość Zwiastowania Pańskiego, w ponad tuzinie krajów na świecie obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Dziecka Poczętego, a w Polsce jest to Dzień Świętości Życia. Jest to szczególne święto poświęcone ochronie życia nienarodzonych dzieci, zainspirowane Evangelium Vitae św. Jana Pawła II. Do praktyki duchowej adopcji dziecka poczętego zachęca Ojciec Józef Polak SJ.

Geneza i historia obchodów

Początki tego dnia sięgają 13 listopada 1998 roku, kiedy to papież Jan Paweł II spotkał się w Rzymie z ówczesnym prezydentem Argentyny, Carlosem Saúlem Menemem. Podczas prywatnej audiencji prezydent zaproponował ustanowienie dnia dedykowanego życiu poczętemu.

8 grudnia 1998 roku, w uroczystość Niepokalanego Poczęcia, prezydent Menem podpisał dekret, ustanawiając 25 marca Dniem Dziecka Poczętego, który ma na celu podkreślenie wartości życia nienarodzonego oraz roli kobiet w ciąży jako strażniczek przyszłych pokoleń. Po raz pierwszy obchody odbyły się w 1999 roku.

Rozprzestrzenienie się inicjatywy na świat

Carlos Saúl Menem skierował apel do prezydentów krajów Ameryki Łacińskiej, Hiszpanii, Portugalii i Filipin, by dołączyli do inicjatywy. Dziś Międzynarodowy Dzień Dziecka Poczętego obchodzony jest m.in. w Gwatemali, Kostaryce, Republice Dominikańskiej, Peru, Salwadorze, Urugwaju, Hiszpanii, Brazylii, Meksyku, Austrii, Słowacji, Ekwadorze, Kubie, Chile i na Filipinach.

Dzień ten stanowi okazję do promowania prawa do życia oraz sprzeciwu wobec aborcji. Jest to szczególnie istotne w kontekście zmian prawnych, takich jak legalizacja aborcji w Argentynie w 2020 roku.

Powiązanie z encykliką “Evangelium Vitae”

Ustanowienie 25 marca jako Dnia Dziecka Poczętego ma także głębokie znaczenie teologiczne. Właśnie tego dnia w 1995 roku Jan Paweł II opublikował encyklikę Evangelium Vitae (Ewangelia życia), w której jednoznacznie bronił prawa do życia i potępił aborcję oraz eutanazję.

W dokumencie papież napisał:

“Moralna waga aborcji staje się oczywista w całej swojej prawdzie, jeśli uznamy, że mamy do czynienia z morderstwem (…). Wyeliminowany jest człowiekiem na samym początku życia. Nie można sobie wyobrazić nikogo bardziej niewinnego.

“Nikt nie może się domagać, aby popełniono ten akt zabójstwa wobec niego samego lub wobec innej osoby powierzonej jego pieczy, nie może też bezpośrednio ani pośrednio wyrazić na to zgody. Żadna władza nie ma prawa do tego zmuszać ani na to przyzwalać” – zastrzegł Jan Paweł II.

W dokumencie zaznaczył również, że “badania prenatalne nie wzbudzają obiekcji moralnych, o ile są podejmowane w celu wskazania ewentualnych terapii, których podjęcia wymaga zdrowie dziecka nienarodzonego”. Zastrzegł, że “jeśli służą wykonywania przerwania ciąży, wówczas mamy odczynienia z aborcją eugeniczną”.

W Dniu Świętości Życia Kościół katolicki w Polsce zachęca rodziny i osoby samotne oraz organizacje i wspólnoty katolickie do dziękczynienia Bogu za dar życia. W wielu kościołach po mszy św. będzie można złożyć uroczyste przyrzeczenie duchowej adopcji dziecka poczętego.

Można dołączyć dodatkowe postanowienia: czytanie Pisma Świętego, adorację Najświętszego Sakramentu, Komunię św., praktyki ascetyczne, a także konkretną pomoc osobom potrzebującym. Należy podejmować postanowienia realne, mając na uwadze indywidualne możliwości ich wypełnienia.

Duchowa adopcja dziecka poczętego może być podjęta w dowolnym czasie, również prywatnie w domu, ale zwyczajowo w uroczystej formule zapoczątkowuje się ją w uroczystość Zwiastowania Pańskiego lub inne święto Matki Bożej.

Źródło: cna, KEP, Deon
Foto: istock/Buntiam/Halfpoint/

Po powrocie do swego watykańskiego apartamentu w Domu Świętej Marty Papież Franciszek kontynuuje terapię farmakologiczną oraz fizjoterapię oddechową i ruchową. W tej chwili nie przyjmuje odwiedzających i nie ma decyzji co do programu na najbliższe tygodnie – poinformowało Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej.

Biuro Prasowe przekazało informację dotyczącą pierwszych dni spędzonych przez Franciszka w domu, po powrocie z Kliniki Gemelli. Papieska rekonwalescencja, która według lekarzy powinna trwać „dwa miesiące” – polega m.in. na kontynuowaniu terapii farmakologicznej oraz fizjoterapii ruchowej i oddechowej. Ta ostatnia prowadzona jest szczególnie w celu odzyskania głosu.

Ponadto Papież spędza czas na osobistej modlitwie, koncelebruje Msze św. w Domu Świętej Marty.

Terapie, fizjoterapia, natlenianie

Doktorzy Sergio Alfieri i Luigi Carbone (odpowiednio dyrektor zespołu, który towarzyszył papieżowi podczas jego pobytu i lekarz kierujący Ojca Świętego) wyjaśnili, że papież będzie musiał kontynuować terapię farmakologiczną „jeszcze przez długi czas i doustnie” oraz fizjoterapię ruchową i oddechową w pełnym wymiarze godzin (taką samą, jaką przeszedł podczas pobytu w Gemelli).

Zalecono mu unikanie spotkań, zarówno indywidualnych, jak i grupowych, całodobową asystę przy koniecznych czynnościach, począwszy od podawania tlenu po ewentualną interwencję w nagłych wypadkach. Usługa ta jest gwarantowana przez Dyrekcję Zdrowia i Higieny Państwa Watykańskiego.

Jak informuje Biuro Prasowe Watykanu, zespół medyczny jest zawsze obecny przy papieżu. Podawanie tlenu jest kontynuowane w taki sam sposób, jak ogłoszono w ostatnich dniach jego hospitalizacji: w nocy podaje się donosowo tlen o wysokim przepływie i ta terapia jest kontynuowana w ciągu dnia, ale ze stopniową redukcją.

Msze i praca

Papież również udaje się do małej kaplicy na drugim piętrze Domu Św. Marty, aby koncelebrować Mszę św. Franciszek kontynuuje również swoją pracę w formie opisanej w ostatnich dniach.

Nadal nie ma dokładnych wskazówek dotyczących programu na najbliższe dni, nie mówiąc już o przyszłym programie dotyczącym obchodów jubileuszy oraz obrzędów Wielkiego Tygodnia. Oczekiwany jest oczywiście powrót do zdrowia i „oczekiwana poprawa kliniczna”, jak określają to lekarze.

Niektóre decyzje – jak wyjaśnia Biuro Prasowe – zostaną podjęte w nadchodzących dniach, po uwzględnieniu stopnia poprawy stanu zdrowia Ojca Świętego.

Papież nie przyjmuje gości

W środę 26 marca, na pewno nie będzie audiencji generalnej, a przygotowany tekst katechezy zostanie rozesłany w formie pisemnej, tak jak miało to miejsce w ostatnie cztery środy od 14 lutego. Prawdopodobnie to samo stanie się w niedzielę z Aniołem Pańskim, ale ta sprawa jeszcze ma zostać potwierdzona.

Na razie papież Franciszek nie przyjmuje gości i w ciągu tych dwóch dni widział się tylko ze swoimi najbliższymi współpracownikami. Jeśli chodzi o planowane wizyty głów państw i szefów rządów, nie ma żadnych prognoz.

Doktor Alfieri: Istniało ryzyko, że się nie uda

Z tego, co wiadomo, Franciszek jest szczęśliwy, że wrócił do domu. Najbardziej niebezpieczna faza choroby z pewnością minęła, a najważniejsze infekcje zostały pokonane, jak stwierdzono na wspomnianej konferencji prasowej w Klinice Gemelli w sobotę.

Doktor Alfieri w wywiadzie dla „Corriere della Sera” wyjaśnił, że najgorszy moment w trakcie hospitalizacji Franciszka nastąpił po południu 28 lutego, kiedy stan Papieża pogorszył się z powodu kryzysu skurczu oskrzeli.

„Po raz pierwszy zobaczyłem łzy w oczach niektórych osób, które były wokół niego. Ludzi, którzy, jak zdałem sobie sprawę podczas tego okresu hospitalizacji, szczerze go kochają, jak ojca. Wszyscy zdawaliśmy sobie sprawę, że sytuacja uległa dalszemu pogorszeniu i istniało ryzyko, że może mu się nie udać” – mówi Alfieri włoskiemu dziennikowi.

„Musieliśmy wybrać, czy zatrzymać się i pozwolić mu odejść, czy też spróbować wszystkich możliwych leków i terapii, narażając się na bardzo wysokie ryzyko uszkodzenia innych narządów. Ostatecznie wybraliśmy tę drogę”, wyjaśnia Alfieri w wywiadzie, podkreślając, że decyzja należała do Papieża.

„Od pierwszego dnia prosił nas, abyśmy mówili mu prawdę i chciał, abyśmy mówili prawdę o jego stanie zdrowia” – dodał lekarz. „Przekazywaliśmy sekretarzom część medyczną, a oni dodawali inne informacje, które papież następnie zatwierdzał. Nic nigdy nie zostało zmienione ani pominięte” – dodaje.

Salvatore Cernuzio – Watykan

Fot. Vatican Media