Kościół

Wielki Post: Powrót do Ojca

Opublikowano

3 miesiące temu

dnia

13 lutego 2024

Autor:

bwyderka

Wraz z początkiem Wielkiego Postu powraca problem: co zrobić, żeby przeżyć ten czas sensownie, owocnie, żeby nie przeleciał nam przez palce, żeby go nie przespać, ale wykorzystać jako okazję do rozwoju? I pomysłów będzie tyle, co ludzi, dla których jest to naprawdę ważny okres w ciągu roku.

Pokutne praktyki – modlitwa, post, jałmużna – mają być jednak tylko pomocą do tego, co w Wielkim Poście zdaje się być najważniejsze: odkryć, że Bóg jest naszym Ojcem, i wrócić do Niego, by doświadczyć Jego miłości. Słyszeliśmy o tym trzykrotnie już w Środę Popielcową: „A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie”. (Mt 6,4; także: Mt 6,6 i Mt 6,18).

Kiedy patrzę na Jezusa czterdzieści dni i czterdzieści nocy poszczącego na pustyni, to pierwsza myśl, która się we mnie pojawia, jest taka: „Nie dałbym rady”. Tylko pytanie, czy ja rzeczywiście mam dawać radę. Ja. Zdaje mi się, że w Wielkim Poście mamy właśnie odwrócić uwagę od tego ciągłego „ja”.

Ja podejmuję post. Ja odmawiam sobie przyjemności. Ja będę się więcej modlić. Ja pomogę komuś w potrzebie. Ja, ja i jeszcze raz ja.

Chrześcijaństwo nie jest religią, w której Bóg wyznacza drogę do zbawienia, a potem mówi: „Wiecie już, dokąd macie iść, więc życzę Wam powodzenia! Do zobaczenia na mecie z tymi, którym się uda!”. To nie chrześcijaństwo – ile osób ma jednak w sobie taki właśnie obraz Boga?

Wielki Post ma nam przypomnieć o tym, że Bóg to kochający Ojciec, który tak „umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3,16).

Wróćmy do Jezusa kuszonego przez diabła na pustyni. Szatan uderza w najbardziej podstawowe ludzkie pragnienia, które uważa za najsłabsze punkty w sercu człowieka: pragnienie rzeczy materialnych, pragnienie nieograniczonej niczym wolności oraz pragnienie władzy.

Pierwsza pokusa dotyczy chleba, bo przecież Jezus „odczuł w końcu głód”. Diabeł jednak nie rozpoczyna rozmowy od stwierdzenia: „Jeśli jesteś głodny…”. Mówi natomiast tak: „Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz, żeby te kamienie stały się chlebem” (Mt 4,3). Podobnie przy drugiej próbie: „Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się w dół” (Mt 4,6). Podobne słowa usłyszy Jezus w ostatnich chwilach swojego ziemskiego życia: „Jeśli jesteś Synem Bożym, zejdź z krzyża” (Mt 27,40).

Kuszenie Jezusa na pustyni

Te wszystkie pokusy mówią jedno: taki nie może być Boży Syn, więc Ty z pewnością Nim nie jesteś! Jak dobrze się zastanowić, to przecież słowa wypowiadane przez szatana na pustyni, padają często i z naszych ust, kiedy nie potrafimy zrozumieć, na czym polega Wcielenie oraz że jest dla nas dużo większym darem niż nam się wydaje i niż byśmy się spodziewali.

„Jeszcze raz wziął Go diabeł na bardzo wysoką górę, pokazał Mu wszystkie królestwa świata oraz ich przepych i rzekł do Niego: „Dam Ci to wszystko, jeśli upadniesz i oddasz mi pokłon”. Na to odrzekł mu Jezus: „Idź precz, szatanie! Jest bowiem napisane: «Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz». Wtedy opuścił Go diabeł, a oto aniołowie przystąpili i usługiwali Mu”.

Kiedy po ostatniej nieudanej pokusie, diabeł został przez Jezusa skutecznie odepchnięty, pojawili się aniołowie, których obecność jest poświadczeniem Bożego synostwa Człowieka z Nazaretu. Dowód na niebiańskie posłannictwo Chrystusa przyszedł, ale nie w sposób, którego domagał się kusiciel. Tych dowodów było potem jeszcze wiele. Co więcej, te dowody nie przestały się pojawiać, lecz w życiu wielu chrześcijan możemy je dostrzec.

Jezus rozmnaża chleb

Jezus, przebywając na pustyni, nie sprawił, że kamienie stały się chlebem, ale potem, podczas swojej publicznej działalności, dwukrotnie chlebem nakarmił tysiące ludzi, by zdolni byli słuchać Bożego Słowa, nie skupiając się na tym, że brak im pożywienia. Bo przecież: „Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych” (Mt 4,4; Pwt 8,3).

Na tym jednak nie poprzestał, bo do dziś karmi swoim Ciałem chrześcijan na całym świecie, dając im siłę do przemiany serc według Prawa Miłości.

Nie rzucił się też Jezus z narożnika świątyni, by udowodnić, że zostanie uratowany przez swojego Ojca, bo wiedział, że Jego godzina jeszcze nie nadeszła. Miał bowiem, wieńcząc swoje ziemskie życie, wykonać skok wymagający dużo więcej odwagi i zaufania wobec Boga – skok z krzyża w objęcia śmierci, prosto w jej otchłań. I nie został cudownie ocalony, lecz doświadczył śmierci w całej jej rozciągłości i w całym jej dramacie.

Jezus umiera na krzyżu

Zmartwychwstanie nie umniejsza męce i śmierci Chrystusa, ale jest dla nas wyraźnym znakiem, byśmy zaufali Ojcu, że nie dopuści, by Jego dzieci zginęły. Dowodem na to, że Jezus jest Bożym Synem, nie jest to, że nic mu się nie stało, ale że dzięki temu, co Mu się stało, my „zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi: i rzeczywiście nimi jesteśmy” (1 J 3,1).

Na darmo domagał się szatan od Jezusa pokłonu w zamian za władzę nad światem. Chrystus nie pragnie bowiem królowania, które wiązałoby się z uciskiem czy ograniczaniem wolności. Nie chce zawładnąć nad światem, nie chce mieć pod sobą ludzi. To są pokusy, z którymi my się na co dzień mierzymy: być ponad czymś lub ponad kimś, mieć władzę.

Mogę sobie nieraz myśleć: skoro jestem Bożym dzieckiem, to dlaczego w moim życiu brakuje chleba, dlaczego niekiedy dzieje mi się krzywda, dlaczego inni mną gardzą?

I często takim podszeptom ulegamy, bo upatrujemy w byciu „ponad” szansy na zbudowanie (czy też odbudowanie) poczucia własnej wartości. Biegamy za rzeczami materialnymi, gdyż boimy się, że nam czegoś zabraknie.

Domagamy się wolności, bo przecież najlepiej wiemy, jak poprowadzić nasze życie. Gonimy za władzą, choćby była to władza nad jednym tylko człowiekiem lub nad małym skrawkiem ziemskiej rzeczywistości.

Wielki Post niech będzie więc dla nas przypomnieniem o tym, że nikt ani nic na świecie nie może nam dać takiej godności jak nasz Ojciec, który jest w Niebie. Miejmy na ten czas jedno postanowienie: by POST był otwarciem na Boga, który sprawi, że będą z nas NOWI ludzie, którzy na wszystko, co nie jest Ewangelią powiedzą „NIE”.

Autor: ks. Mateusz Tarczyński. Kierownik redakcji gdańskiego oddziału „Gościa Niedzielnego”. Dyrektor Wydziału Kurii Metropolitalnej Gdańskiej ds. Komunikacji Medialnej. Współtwórca kanału „Inny wymiar”.

Źródło: deon.pl
Foto: wikimedia, istock

Powiązane tematy:wielkanoc 2024 Wielki Post

Nastepne

Walentynki w Środę Popielcową. Jak to pogodzić?

Nie przegap

Historia Czarnych Katolików jest ważna w naszym Kościele

News USA

Kraje, w których obecnie wolność religijna jest najbardziej ograniczana

Opublikowano

3 godziny temu

dnia

2 maja 2024

Autor:

bwyderka

Amerykańska Komisja ds. Międzynarodowej Wolności Religijnej (USCIRF) opublikowała w środę nowy raport, w którym wyróżniła kraje, w których występują najgorsze prześladowania religijne na świecie. O tym, gdzie na świecie ograniczana jest wolność religijna, mówi Jezuita, Ojciec Paweł Kosiński.

Na podstawie tego publikowanego co roku raportu USCIRF przedstawia Departamentowi Stanu zalecenia dotyczące najlepszych sposobów wspierania wolności religijnej. Sugestie te zazwyczaj przekładają się na sankcje nakładane przez USA na kraje naruszające przepisy, mające na celu wywarcie na nie presji, aby poprawiły tolerancję religijną.

W tym roku kraje, które znalazły się na szczycie listy USCIRF są odpowiedzialne za najbardziej rażące naruszenia wolności religijnej na świecie, to Afganistan, Azerbejdżan, Birma, Chiny, Kuba, Erytrea, Indie, Iran, Nikaragua, Nigeria, Korea Północna, Pakistan, Rosja, Arabia Saudyjska, Tadżykistan, Turkmenistan i Wietnam.

Afganistan

Wolność religijna i wolność słowa w Afganistanie pod rządami talibów w dalszym ciągu się pogarszają. W kraju brutalnie egzekwuje się prawo dotyczące apostazji, które zabrania przechodzenia z islamu do innej religii. W zeszłym roku talibowie wdrożyli szereg środków poważnie ograniczających ubiór kobiet, poruszanie się, dostęp do edukacji i zatrudnienia.

Azerbejdżan

Azerbejdżan, będący w większości krajem muzułmańskim, po raz pierwszy znalazł się w tym roku na liście USCIRF. Kraj w coraz większym stopniu narusza prawa religijne zarówno azerbejdżańskich muzułmanów, jak i mniejszości etnicznych, takich jak ormiańscy chrześcijanie.

Według raportu obywatele Azerbejdżanu są „rutynowo” prześladowani, karani grzywnami i więzieni z powodu swojej działalności religijnej. W 2023 r. w Azerbejdżanie niesprawiedliwie uwięziono 183 osób ze względu na przekonania religijne lub działalność religijną.

Meczet w Baku, Azerbejdżan

Po brutalnym przejęciu regionu Górskiego Karabachu przez Azerbejdżan i późniejszym masowym exodusie ormiańskich chrześcijan USCIRF poinformowało, że kilka historycznych miejsc chrześcijańskich zostało zniszczonych. Azerbejdżan eksmitował także ormiańskich księży z historycznego klasztoru Dadivank w regionie Kalbajar, wzdłuż granicy z Armenią.

Chiny

Pod rządami komunistycznymi Chin wszystkie religie są ściśle kontrolowane przez państwo, a każda nielegalna działalność religijna jest surowo karana. W 2023 r. chińskie władze w dalszym ciągu skazywały podziemnych księży katolickich, w tym dwóch biskupów.

Rząd w dalszym ciągu poddaje muzułmańskich Ujgurów pracy przymusowej i uwięzieniu w obozach indoktrynacyjnych, a także prześladuje i więzi tysiące członków ruchu religijnego Falun Gong.

Indie

Indie, drugi pod względem liczby ludności kraj na świecie, coraz bardziej wyłaniają się na pozycję lidera na arenie światowej. Mimo to kraj rządzony przez hindusko-nacjonalistyczny rząd premiera Narendry Modiego jest świadkiem pogarszania się warunków wolności religijnej.

Chociaż konstytucja kraju chroni prawo do praktykowania wiary, w dużej części kraju egzekwowane są przepisy zapobiegające konwersji. W 2023 r. tysiące chrześcijan i muzułmanów padło ofiarą ataków i zastraszania, a setki kościołów i meczetów zostało zniszczonych.

Indie, kąpiel w świętej rzece Ganges

Iran

Obywatele Islamskiej Republiki Iranu w dalszym ciągu doświadczają „wyjątkowo złych” warunków związanych z wolnością religijną.

W 2023 r. protestujący przeciwko wprowadzonym przez rząd przepisom dotyczącym obowiązkowych hidżabów i innym ograniczeniom nałożonym na religię byli systematycznie nękani, aresztowani, gwałceni, torturowani, a w niektórych przypadkach poddawani egzekucjom. Mniejszości religijne, w tym muzułmanie sunniccy, byli surowo karani.

Iran, miasto Qom

Nikaragua

W 2023 r. nikaraguańscy dyktatorzy Daniel Ortega i Rosario Murillo nasilili prześladowania Kościoła katolickiego i innych grup religijnych. W zeszłym roku dyktatura przejęła majątek kościołów katolickich, klasztorów i szkół oraz arbitralnie uwięziła i zesłała setki katolików i dysydentów politycznych.

Biskup Rolando Alvarez, wieloletni krytyk reżimu Ortegi-Murillo, został skazany na 26 lat więzienia. Za kratami spędził cały 2023 r. , a w styczniu tego roku został zesłany z Nikaragui do Watykanu.

Nigeria

Według raportu w zeszłym roku w Nigerii zginęło ponad 8 000 chrześcijan. Tylko w weekend bożonarodzeniowy w Nigerii w stanie Plateau zginęło 190 chrześcijan w serii ataków.

Nigeryjscy chrześcijanie, którzy stanowią 46% populacji, byli ofiarami powszechnych ataków, porwań, tortur i aktów zastraszania ze strony elementów przestępczych, które w dużej mierze zostały zignorowane przez rząd Nigerii.

Pakistan

W 2023 r. w Pakistanie znacznie wzrosła liczba ataków terrorystycznych na mniejszości religijne i miejsca kultu. Rząd podjął decyzję o dalszym zaostrzeniu zakazów „bluźnierstwa”, które zdaniem obserwatorów jest metodą atakowania mniejszości religijnych.

W sierpniu tłum zaatakował wspólnotę chrześcijańską w Jaranwala pod zarzutem bluźnierstwa. Tłum zniszczył i splądrował wiele domów w społeczności oraz uszkodził co najmniej 24 kościoły.

Europa

W raporcie wymieniono także niektóre kraje europejskie jako wykazujące tendencje w zakresie ograniczania wolności religijnej. Podkreślono, jak obywatelka Wielkiej Brytanii Isabel Vaughan-Spruce została aresztowana za cichą modlitwę przed kliniką aborcyjną w Birmingham w Anglii.

Ponadto w raporcie wspomniano o fińskiej posłance do parlamentu Päivi Räsänen, której postawiono liczne zarzuty o naruszenie praw człowieka za wyrażanie swoich poglądów religijnych na temat seksualności i małżeństwa.

Źródło: cna
Foto: YouTube, istock/Adil Chelebiyev/Henk Bogaard/CanY71/

Czytaj dalej

Kościół

Watykan w ONZ: aborcja nie jest drogą do zrównoważonego rozwoju

Opublikowano

1 dzień temu

dnia

1 maja 2024

Autor:

bwyderka

Przedstawiciel Watykanu wyraził na forum ONZ sprzeciw wobec międzynarodowych działań prowadzących do erozji szacunku dla świętości ludzkiego życia i niezbywalnej godności osoby ludzkiej. Abp Gabriele Caccia zabrał głos na sesji Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych, która odbyła się z okazji 30. Międzynarodowej Konferencji na temat Ludności i Rozwoju.

Stały obserwator Stolicy Apostolskiej przy Organizacji Narodów Zjednoczonych przypomniał, że trzy dekady temu zajęto się w Kairze pilnymi kwestiami związanymi z populacją i rozwojem, uznając kluczowe znaczenie zapewnienia dobrobytu jednostek i rodzin. Był to ważny kamień milowy w zrozumieniu relacji między populacją a rozwojem.

Abp Caccia zauważył, że deklaracja przedstawiała ludzi nie jako przeszkodę w rozwoju, ale stawiała w centrum troskę o zrównoważony rozwój.

Watykański dyplomata przypomniał, że w ostatnich latach ONZ zaczęła odchodzić od tej zasady i przedstawiała kwestię „zaludnienia” jako problem, który należy rozwiązać.

„Jest to wyraźnie widoczne w naciskach na aborcję pod przykrywką politycznie poprawnego języka, przez czynienie jej głównym celem” – mówił abp Caccia. Wskazał, że Stolica Apostolska zdecydowanie sprzeciwia się działaniom prowadzącym do erozji szacunku dla świętości ludzkiego życia i niezbywalnej godności osoby ludzkiej.

„To ludzie są najważniejszym i najcenniejszym zasobem każdego narodu” – mówił hierarcha, cytując założenia konferencji z Nairobi.

Wskazał, że w rocznicę tego spotkania kluczowe jest odrzucenie poglądu, że kontrola populacji jest kluczem do zrównoważonego rozwoju.

„Zamiast tego konieczne jest zagwarantowanie wszystkim mężczyznom, kobietom i dzieciom możliwości pełnego wykorzystania ich potencjału” – wskazał w Nowym Jorku przedstawiciel Watykanu.

Vatican News

Czytaj dalej

News USA

Florydzka diecezja utworzyła mauzoleum służące dzieciom poronionym

Opublikowano

2 dni temu

dnia

30 kwietnia 2024

Autor:

bwyderka

23 kwietnia biskup Diecezji St.Augustine, Erik Pohlmeier, dokonał poświęcenia “Precious Ones Baby Mausoleum” na miejskim cmentarzu San Lorenzo, na Florydzie. O specjalnym miejscu pochówku najmniejszych dzieci mówi Jezuita, Ojciec Paweł Kosiński.

Ważące 44 000 funtów granitowe mauzoleum, nad którym pracowano 6 lat, zostało zaprojektowane dla dzieci utraconych w młodym wieku w wyniku poronienia, zespołu nagłej śmierci łóżeczkowej lub martwego urodzenia.

Badanie przeprowadzone w 2018 roku wykazało, że poronienia są częstymi zdarzeniami i kobiety często znoszą je po cichu. Według Mayo Clinic około 10% do 20% znanych ciąż kończy się poronieniem, zwykle z powodu problemów rozwojowych.

Według Amerykańskiego Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorób CDC co roku w USA rodzi się ponad 20 000 martwych dzieci, a każdego roku w USA odnotowuje się ponad 3000 przypadków nagłej, niespodziewanej śmierci łóżeczkowej.

W poświęceniu mauzoleum uczestniczyły rodziny, które doświadczyły utraty dziecka.

Maureen Shilkunas, dyrektor Biura ds. Życia Ludzkiego i Godności w Diecezji St. Augustine ściśle współpracuje z parami, które doświadczyły poronienia lub utraty dziecka i pomaga im przygotować się do uroczystości żałobnej. Szczątki poronionych dzieci chowa się razem, we wspólnym grobie, ze względu na ich małe rozmiary.

Projekt krypty kosztował 250 000 dolarów i był w dużej mierze darem świeckich dla lokalnego Kościoła.

Rodzice często muszą zostawiać szczątki zmarłych dzieci w szpitalu, a w niektórych szpitalach szczątki są one traktowane jako odpady kliniczne i spalane. W związku z tym kobiety często zgłaszają brak wsparcia społecznego, zrozumienia, a nawet uznania swojej straty.

Każda para, niezależnie od wyznania, może bezpłatnie pochować swoje dziecko w “Precious Ones Baby Mausoleum” – nawet ci, którzy dokonali aborcji, mogą przynieść szczątki do pochówku.