Połącz się z nami

Kościół

Patron Dnia: Św. Mateusz – celnik, który został apostołem

Opublikowano

dnia

Autor pierwszej Ewangelii, zanim został apostołem był celnikiem i pobierał podatki na rzecz Rzymian – pisze ks. Arkadiusz Nocoń w felietonie dla portalu www.vaticannews.va/pl i Radia Watykańskiego. 21 września obchodzimy święto św. Mateusza, apostoła i ewangelisty. Zginął śmiercią męczeńską około 60 roku prawdopodobnie w Etiopii lub Persji. Jego relikwie znajdują się we włoskim Salerno. Jest patronem celników, urzędników skarbowych, policji finansowej oraz bankierów.

Zanim św. Mateusz został apostołem był celnikiem i pobierał podatki na rzecz Rzymian. Bardzo często celnicy zwiększali jednak ustaloną kwotę i okradali w ten sposób swoich rodaków. Takie postępowanie, a także współpraca z okupantem, wzbudzała względem nich powszechną nienawiść, do tego stopnia, że słowo „celnik” było dla Żydów synonimem „grzesznika”, a kontakt z nimi powodował rytualną nieczystość.

Chrystus, o dziwo, nie gardził celnikami, odwiedzał ich, spożywał z nimi posiłki (por. Łk 19, 1-10), a jednego z nich uczynił nawet pozytywnym bohaterem jednej z przypowieści (por. Łk 18, 9-14 „o faryzeuszu i celniku”).

Celnika Mateusza spotkał jednak zaszczyt największy: Chrystus w tym pogardzanym urzędniku nie tylko dostrzegł człowieka, ale nazwał go „darem Bożym” (po hebrajsku „Mateusz”), i powołał na swego apostoła: „Odchodząc (z Kafarnaum) Jezus ujrzał człowieka imieniem Mateusz, siedzącego w komorze celnej, i rzekł do niego: +Pójdź za Mną!+ On wstał i poszedł za Nim” (Mt 9, 9).

Rozważając ten fragment Ewangelii św. Jan Chryzostom zastanawiał się, dlaczego Pan Jezus nie powołał Mateusza razem z innymi apostołami?

I doszedł do wniosku, że „wezwał go wtedy, gdy był pewien, że pójdzie za Nim. Św. Pawła też powołał dopiero po swoim zmartwychwstaniu. Ten, który znał ludzkie serca wiedział bowiem dobrze w jakiej chwili, każdy z nich go usłucha. To dlatego Mateusza powołał nie na początku, gdy jego serce było jeszcze twarde, ale po dokonaniu wielu cudów, gdy stał się bardziej podatny, aby Go usłuchać. Wypada też podkreślić – pisze dalej Chryzostom – pokorę Ewangelisty, który nie krył swego dawnego zawodu i podał nam swoje imię, choć inni Ewangeliści je ukryli”.

Rzeczywiście w Ewangelii św. Marka i św. Łukasza mowa jest tylko o powołaniu „Lewiego, syna Alfeusza” (por. Mk 2, 14; Łk 5, 27-29). Bibliści tłumaczą, że Lewi to pierwotne imię Mateusza, i że powołując go na apostoła Jezus nadał mu nowe imię, podobnie jak św. Piotrowi.

Ewangelista Mateusz, w swej pokorze, nie krył jednak swej grzesznej przeszłości, a swoje powołanie traktował również jak „dar Boży” (= Mateusz). Dość powiedzieć, że zaraz po powołaniu zorganizował dla przyjaciół ucztę, na którą zaprosił także Jezusa i Jego uczniów (por. Mt 9, 10-13).

Poza sceną powołania wiemy mało o św. Mateuszu. Najstarsza tradycja przypisuje mu autorstwo pierwszej Ewangelii, najczęściej studiowanej i komentowanej. Napisana w języku hebrajskim (aramejskim) skierowana była głównie do Żydów, dlatego ewangelista starał się w niej wykazać, że Jezus był obiecanym Mesjaszem i że to w Nim wypełniły się proroctwa.

Ewangelia św. Mateusza zawiera również najbardziej dokładny opis życia Pana Jezusa i przekazuje nam wiele szczegółów, których nie znajdujemy w innych Ewangeliach, np. pokłon Mędrców, rzeź niewiniątek, ucieczka do Egiptu, przypowieści o roztropnych i nieroztropnych pannach, przypowieść o talentach, opis sądu ostatecznego, itp.

W ikonografii ukazuje się św. Mateusza z księgą, w towarzystwie ludzkiej postaci, która jest jego symbolem, ponieważ rozpoczyna on swoją Ewangelię od podania rodowodu ziemskich przodków Jezusa, aby wykazać, że Mesjasz był faktycznie potomkiem Abrahama i pochodził z rodu Dawida.

Nie wiemy dokładnie jakie były losy św. Mateusza po zesłaniu Ducha Świętego. Według jednej z tradycji miał się udać do Etiopii, gdzie skutecznie głosił Ewangelię. Naraził się jednak na gniew króla, którego narzeczona postanowiła przyjąć chrześcijaństwo. Rozgniewany król skazał Mateusza na śmierć. Jego relikwie, po wielu wiekach, spoczęły ostatecznie w Salerno koło Neapolu.

Dla nas chrześcijan najcenniejszą pamiątką po św. Mateuszu pozostaje jednak przekazana przez niego Ewangelia, w której zawarł także swoje powołanie.

Wielu komentatorów uważa, że scena ta powtarza się niemal dokładnie w czasie każdej Eucharystii. Do nas również, zajętych swoimi sprawami, finansami, interesami, do nas pogardzanych czasem przez ludzi czy gardzących samymi sobą, przychodzi nieustannie Chrystus, wyciąga palec w naszym kierunku (jak na słynnym obrazie Caravaggia), i wypowiada słowa: „Pójdź za mną”.

Chrystus nas wzywa niezależnie od tego, kim jesteśmy, co inni o nas myślą, lub co my myślimy o sobie: wzywa nas, abyśmy uwierzyli w Jego darmową miłość i odpowiedzieli na nią naszą miłością.

Obyśmy jak św. Mateusz umieli powstać i pójść za Nim. Nieważne, że już tyle razy próbowaliśmy i że tyle razy nam się nie udało. „Dopóki walczysz, już jesteś zwycięzcą” (św. Augustyn).

Ks. Arkadiusz Nocoń / www.vaticannews.va/pl

 

Foto: YouTube, pixabay

News Chicago

Matka Boża z Guadalupe przybywa do Chicago – wyjątkowa pielgrzymka zaczyna się 27 sierpnia

Opublikowano

dnia

Autor:

Archidiecezja Chicago przygotowuje się na niezwykłe wydarzenie – przyjęcie Matki Pielgrzymującej – Matki Bożej z Guadalupe. To będzie pierwszy przystanek w Stanach Zjednoczonych w ramach międzynarodowej podróży, a Chicago stanie się miejscem modlitwy, kultury i duchowej odnowy.

Gdzie i kiedy odbędzie się wydarzenie?

Centralnym miejscem spotkań będzie Sanktuarium Matki Bożej z Guadalupe przy 1170 N. River Road w Des Plaines. W planach są także uroczystości w kilku kluczowych parafiach archidiecezji.

  • 27 sierpnia, godz. 7:00PM – Msza Święta Otwarcia w kaplicy św. Józefa w sanktuarium.
  • 1–14 października – parafia św. Galla, 5511 S. Sawyer Ave., Chicago.
  • 15–28 października – parafia Matki Ameryk, 3047 W. Cermak Road, Chicago.

Wszystkie wydarzenia są bezpłatne i otwarte dla wszystkich wiernych. Szczegóły oraz rejestracja dostępne są na stronie solg.org.

Co będzie można zobaczyć?

Wystawa to połączenie sztuki, historii i duchowości. Obejmuje:

  • dwie cyfrowe reprodukcje oryginalnego wizerunku Matki Bożej z Guadalupe,
  • wizerunek św. Juana Diego,
  • hiperrealistyczną, naturalnej wielkości rzeźbę Matki Bożej – dzieło meksykańskiego artysty Jorge Ismaela Rodrígueza.

Wszystkie elementy zostały poświęcone w bazylice Matki Bożej z Guadalupe w Meksyku przez jej rektora, ks. prałata Efraína Hernándeza Díaza.

W programie znajdą się także:

  • opowieść o objawieniach w Tepeyac,
  • oryginalna muzyka i narracja,
  • chwile modlitwy i refleksji przy wyjątkowych wizualizacjach.
matka Boża z Guadelupe

Posąg Matki Bożej z Guadelupe

„Chcemy zjednoczyć narody i odnowić wiarę”

„To doświadczenie czci obudzi w nas odnowione poczucie pobożności i zbuduje więzi między naszymi narodami” – powiedział ks. prałat Hernández Díaz.

Inicjatywa jest możliwa dzięki wsparciu głównego darczyńcy – Víctora Gonzáleza dr. Simi, założyciela Farmacias Similares de México, oraz wizji twórcy projektu Martína Achirica Ramosa.

Źródło: dailyherald
Foto: solg.org
Czytaj dalej

News Chicago

Historyczna chwila: Leon XIV przyjął radnego i niezwykły prezent z Wietrznego Miasta

Opublikowano

dnia

Autor:

W środę Papież Leon XIV, pierwszy papież urodzony w Ameryce, po raz pierwszy spotkał się z przedstawicielem władz Chicago. Podczas wizyty w Watykanie Radny Bill Conway nie tylko rozmawiał z Ojcem Świętym, ale także wręczył mu wyjątkowy prezent od chicagowskiego przedsiębiorcy.

Proklamacja z Chicago w rękach papieża

Radny wręczył papieżowi oficjalną proklamację Rady Miasta Chicago, upamiętniającą fakt, że jest on pierwszym papieżem urodzonym w Ameryce. Leon XIV wyraził swoją wdzięczność. Bill Conway opowiada, że rozmowa z papieżem była swobodna i naturalna:

„Kiedy spotykasz się z nim sam na sam, czujesz się, jakbyś rozmawiał z ojcem Bobem z South Side. Ma chicagowski akcent, tak jak my” – powiedział z uśmiechem.

Radny Conway poprosił papieża o modlitwę za Chicago. Ojciec Święty przyjął prośbę i obiecał modlitwę.

Prezent z Chicago: papieski stół do ping-ponga

Radny Conway udał się do Rzymu na zaproszenie chicagowskiego przedsiębiorcy Roberta Blackwella, właściciela firmy Killerspin, producenta stołów do ping-ponga. To właśnie Blackwell przygotował dla papieża niezwykły podarunek – spersonalizowany stół do tenisa stołowego wraz z zestawem rakietek i piłeczek.

Dlaczego akurat tenis stołowy? Ojciec Święty znany jest z zamiłowania do gry na świeżym powietrzu, a Blackwell chciał ofiarować mu coś, co sprzyja łączeniu ludzi – idei bliskiej jego firmie.

„Chciałem pokazać papieżowi, że nasza misja to budowanie relacji i pomaganie ludziom, aby byli bliżej siebie” – wyjaśnił Blackwell.

Killerspin i misja społeczna: wsparcie osób z autyzmem

Firma Killerspin to nie tylko producent sprzętu sportowego. Jej misją jest również zwiększanie świadomości na temat autyzmu i realna pomoc osobom dotkniętym tym zaburzeniem. Blackwell zatrudnia w dziale sprzedaży osoby z diagnozą autyzmu, dając im szansę na aktywność zawodową.

stół do tenisa dla paieża

„Aż 85% osób z autyzmem nigdy nie znajduje zatrudnienia” – podkreśla przedsiębiorca. – „Dlatego mówimy klientom: jeśli chcesz coś od nas kupić, zrób to przez jednego z naszych agentów. W ten sposób zmieniamy życie ludzi”.

Firma traktująca sport jako sposób na budowanie więzi i poprawę jakości życia ma swoje biuro w Chicago.

Źródło: nbc
Foto: Robert Blackwell
Czytaj dalej

Kościół

Zmarł abp Józef Kowalczyk, były nuncjusz apostolski w Polsce

Opublikowano

dnia

Autor:

W nocy 20 sierpnia zmarł arcybiskup Józef Kowalczyk, nuncjusz apostolski w Polsce w latach 1989-2010, arcybiskup gnieźnieński Prymas Polski w latach 2010-2014. Był bliskim współpracownikiem św. Jana Pawła II, negocjował i podpisał w 1993 r. umowę konkordatową między Stolicą Apostolską i Rzeczpospolitą Polską.

Abp Józef Kowalczyk przez 21 lat pełnił funkcję nuncjusza apostolskiego w Polsce, mianowany na tę funkcję przez Jana Pawła II. W tym czasie uczestniczył w doprowadzeniu do podpisania konkordatu pomiędzy Stolicą Apostolską a Rzeczpospolitą Polską, przywrócenia Ordynariatu Wojska Polskiego, przygotował całościową reorganizację kościelnych struktur administracyjnych w Polsce, która dokonała się bullą Jana Pawła II Totus Tuus Poloniae populus, pracował przy powołaniu kolejnych diecezji.

Święcenia kapłańskie w Olsztynie

Abp senior Józef Kowalczyk urodził się 28 sierpnia 1938 r. w Jadownikach Mokrych k. Tarnowa. Egzamin maturalny zdał w 1955 r. w Liceum Ogólnokształcącym w Radłowie. 1 września 1956 r. rozpoczął studia i formację w Wyższym Seminarium Duchownym Hosianum w Olsztynie.

Święcenia kapłańskie przyjął 14 stycznia 1962 r. w konkatedrze św. Jakuba w Olsztynie z rąk bp. Józefa Drzazgi. Tego samego roku otrzymał nominację na wikariusza parafii pw. Świętej Trójcy w Kwidzynie.

W październiku 1963 r. podjął studia na Wydziale Prawa Kanonicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w Lublinie, a 24 lutego 1965 r. wyjechał do Rzymu, aby podjąć studia na Wydziale Prawa Kanonicznego Papieskiego Uniwersytetu Gregoriańskiego.

Studia rzymskie

W tym czasie ukończył także kurs kanonicznej praktyki administracyjnej przy Kongregacji Soboru (dzisiaj Dykasterii ds. Duchowieństwa), podjął współpracę z Sekretariatem Generalnym Synodu Biskupów w Rzymie oraz uczęszczał do studium przy Tajnym Archiwum Watykańskim, które ukończył z dyplomem archiwisty.

W 1968 r. uzyskał tytuł doktora prawa kanonicznego na podstawie rozprawy „Nadzwyczajny szafarz bierzmowania. Studium porównawcze między dyscypliną Kościoła łacińskiego i Kościołów wschodnich”.

Abp Józef Kowalczyk podczas spotkania noworocznego z Prezydentem RP (2007)

Abp Józef Kowalczyk podczas spotkania noworocznego z Prezydentem RP (2007)

W tym samym roku rozpoczął trzyletnie Studium w Rocie Rzymskiej, ukończone w 1971 r. tytułem adwokata Roty Rzymskiej. 19 grudnia 1969 r., z rekomendacji kard. Stefana Wyszyńskiego, podjął pracę w Kongregacji ds. Dyscypliny Sakramentów.

W tym czasie współdziałał w organizowaniu Sekretariatu Synodu Biskupów, kierowanego przez bp. Władysława Rubina, wspierał sekcję rzymską Ogólnopolskiego Komitetu Beatyfikacji Ojca Maksymiliana Kolbe, został członkiem Zespołu Stolicy Apostolskiej ds. Stałych Kontaktów roboczych z przedstawicielami rządu PRL.

Praca w Sekretariacie Stanu

W 1978 r. na polecenie papieża Jana Pawła II ks. Józef Kowalczyk został przeniesiony z Kongregacji ds. Dyscypliny Sakramentów i Kultu Bożego do Sekretariatu Stanu i otrzymał misję utworzenia Sekcji Polskiej. Tego samego roku został mianowany przewodniczącym Komisji ds. Publikacji pism Karola Wojtyły sprzed powołania go na Biskupa Rzymu. Funkcję tę pełnił do 2000 r.

W 1981 r. brał czynny udział w ustanowieniu Watykańskiej Fundacji Jana Pawła II i opracowaniu jej statutu. Jako kierownik Sekcji Polskiej Sekretariatu Stanu brał udział w licznych zagranicznych pielgrzymkach papieża Jana Pawła II.

Nuncjusz apostolski

17 lipca 1989 r. zostały wznowione stosunki dyplomatyczne między Stolicą Apostolską i Polską, a 26 sierpnia 1989 r. bullą Jana Pawła II został mianowany nuncjuszem apostolskim w Polsce i podniesiony do godności arcybiskupa tytularnego Heraklei. Święcenia biskupie przyjął 20 października 1989 r. w bazylice św. Piotra z rąk papieża Jana Pawła II. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa Fiat voluntas Tua.

26 listopada 1989 r., uroczystą Mszą św. w warszawskiej katedrze św. Jana Chrzciciela abp Kowalczyk rozpoczął misję Nuncjusza Apostolskiego wobec Kościoła katolickiego w Polsce. W czasie jej trwania doprowadził m.in. do przywrócenia ordynariatu polowego Wojska Polskiego w 1991 r. oraz przygotował całościową reorganizację kościelnych struktur administracyjnych w Polsce, która dokonała się bullą Jana Pawła II Totus Tuus Poloniae populus z dnia 25 marca 1992 r.

Kolejne dopełnienie reformy strukturalnej Kościoła w Polsce miało miejsce w 2004 r. i polegało na ustanowieniu dwóch nowych diecezji: bydgoskiej i świdnickiej oraz jednej nowej metropolii – łódzkiej. Zakończenie tej reformy miało miejsce 18 grudnia 2009 r., gdy tytuł Prymasa Polski powrócił do arcybiskupa gnieźnieńskiego.

Negocjował tekst umowy konkordatowej i 28 lipca 1993 r. podpisał konkordat między Stolicą Apostolską i Rzeczpospolitą Polską.

Abp Kowalczyk był inicjatorem budowy w rodzinnej miejscowości Jadowniki Mokre Ośrodka Opiekuńczo-Rehabilitacyjnego dla dzieci i młodzieży niepełnosprawnej oraz Izby Pamięci Pontyfikatu Jana Pawła II przy tym ośrodku.

Prymas Polski

8 maja 2010 r. została ogłoszona decyzja papieża Benedykta XVI o mianowaniu go arcybiskupem metropolitą gnieźnieńskim Prymasem Polski. Ingres do katedry gnieźnieńskiej odbył 26 czerwca 2010. Urząd ten pełnił do maja 2014 r.

Abp Józef Kowalczyk na otwarciu wystawy „Polska około roku 1000. Gniezno pierwszą stolicą Polski” w Senacie Rzeczypospolitej Polskiej (2013)

Abp Józef Kowalczyk na otwarciu wystawy „Polska około roku 1000. Gniezno pierwszą stolicą Polski” w Senacie Rzeczypospolitej Polskiej (2013)

Przed przejściem w stan spoczynku w maju 2014 r., do czasu objęcia stolicy gnieźnieńskiej przez abp. Wojciecha Polaka (7 czerwca 2014), pełnił funkcję Administratora Apostolskiego Archidiecezji Gnieźnieńskiej.

W czasie posługi arcybiskupiej i prymasowskiej w archidiecezji gnieźnieńskiej abp Józef Kowalczyk patronował nowożytnym międzyreligijnym i międzynarodowym Zjazdom Gnieźnieńskim zainicjowanym w Gnieźnie przez jego poprzednika abp. Henryka Muszyńskiego.

Patronował również innym inicjatywom międzyreligijnym i ekumenicznym jak Dni Judaizmu czy polsko-niemiecka pielgrzymka szlakiem Ottona III. W czasie jego posługi ogłoszono w archidiecezji gnieźnieńskiej Rok Prymasa Tysiąclecia kard. Stefana Wyszyńskiego oraz zorganizowano cykliczną modlitwę w intencji beatyfikacji kard. Wyszyńskiego.

Z inicjatywy abp. Kowalczyka do katedry gnieźnieńskiej sprowadzono relikwie św. Jana Pawła II, które uroczyście umieszczono w kaplicy św. Stanisława, w bliskości relikwii św. Wojciecha.

Podczas arcybiskupiej posługi prymasa Kowalczyka przygotowano również dwie nekropolie: w kościele pw. św. Piotra w Gnieźnie dla biskupów pomocniczych gnieźnieńskich oraz w podziemiach katedry gnieźnieńskiej dla arcybiskupów gnieźnieńskich Prymasów Polski. W tej ostatniej spoczywają m.in. abp Ignacy Krasicki oraz kard. Edmund Dalbor, pierwszy prymas Polski odrodzonej po zaborach.

B. Kruszyk – archidiecezja gnieźnieńska

 

Foto: Archidiecezja Gnieźnieńska, Piotr Drabik, GFDL, Senat RP, YouTube
Czytaj dalej
Reklama

Popularne

Kalendarz

wrzesień 2023
P W Ś C P S N
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
252627282930  

Nasz profil na fb

Popularne w tym miesiącu