W Stanach Zjednoczonych potwierdzono pierwszy przypadek infekcji groźnym pasożytem – muchą śrubową (Cochliomyia hominivorax), której larwy dosłownie zjadają żywe tkanki. Władze uspokajają, że zagrożenie dla ludzi jest minimalne, ale skutki dla rolnictwa mogą być katastrofalne.

Zakażenie potwierdzone przez CDC

Przypadek dotyczy osoby, która niedawno podróżowała do Salwadoru. Centra Kontroli i Prewencji Chorób (CDC) potwierdziły zakażenie 4 sierpnia, co przekazał rzecznik Departamentu Zdrowia Andrew G. Nixon.

Według wstępnych ustaleń, zakażenie nie jest związane z lokalnym przenoszeniem pasożyta w USA, dlatego ryzyko epidemii wśród ludzi oceniono jako bardzo niskie.

Pasożyt z Ameryki Środkowej

Groźna mucha śrubowa składa jaja w ranach zwierząt i ludzi. Z nich wylęgają się larwy, które żywią się żywą tkanką, powodując głębokie rany, a nawet śmierć.

Pasożyt jest powszechny w Ameryce Środkowej i stanowi zagrożenie dla hodowli bydła. W latach 80. i 90. XX w. wywołał ogromne epidemie w tym regionie, które udało się opanować dopiero dzięki kosztownym programom eradykacji. Teraz problem powrócił – w ciągu ostatnich dwóch lat odnotowano wzrost przypadków w Meksyku, Salwadorze i Gwatemali.

Pasożyt jest endemiczny na Kubie, Haiti, Dominikanie i w części Ameryki Południowej, a ostatnie ogniska w Meksyku (nawet 370 mil od granicy z Teksasem) skłoniły USA do wstrzymania handlu bydłem z zagrożonych regionów.

USA przygotowują ofensywę przeciwko muchom

Departament Rolnictwa uruchamia pięcioetapowy plan zwalczania pasożyta, który ma chronić południowe stany przed inwazją. Kluczowym elementem strategii jest zrzut miliardów sterylnych much z samolotów nad południowym Teksasem i północnym Meksykiem.

Sterylne samce kopulują z samicami, ale jaja się nie wykluwają. W ten sposób populacja stopniowo wymiera.

Ta metoda sprawdziła się już w latach 60., kiedy USA mierzyły się z ostatnią epidemią muchy śrubowej.

Mucha śrubowa, osobnik dorosły

Straty mogą sięgnąć miliardów

Gubernator Teksasu Greg Abbott ostrzega, że sektor rolniczy stanu – wart 867 miliardów dolarów i zapewniający 2 mln miejsc pracy – jest zagrożony. Według raportu USDA, epidemia pasożyta mogłaby kosztować Teksas co najmniej 1,8 miliarda dolarów w związku z padnięciem zwierząt, kosztami leczenia i stratami w produkcji.

Na razie nie ma dowodów na lokalne rozprzestrzenianie się pasożyta w Stanach Zjednoczonych. Władze jednak nie wykluczają przyspieszenia działań – pierwotny plan zakładał start programu sterylizacji owadów dopiero za 2–3 lata, ale może zostać wdrożony wcześniej.

Źródło: nbc
Foto: wikimedia

Kalifornijscy urzędnicy ds. zdrowia potwierdzili, że u osoby mieszkającej w South Lake Tahoe wykryto dżumę. Pacjent, który niedawno biwakował w rejonie Tahoe, powraca do zdrowia w domu pod opieką lekarza, informują lokalne władze powiatu El Dorado.

Mieszkaniec South Lake Tahoe podejrzewa, że mógł zostać ugryziony przez zarażoną pchłę podczas pobytu na łonie natury. Urzędnicy pracują nad ustaleniem, z jakim rodzajem dżumy ma do czynienia – najczęściej występuje dżuma dymienicza, przenoszona przez gryzonie, ale wyróżnia się także dżumę płucną i posocznicową.

Dżuma może być śmiertelna, jeśli nie zostanie szybko leczona antybiotykami. Na szczęście, w tym przypadku pacjent szybko zgłosił się po pomoc medyczną i znajduje się pod opieką lekarza.

Rzadkie zjawisko w USA

Przypadki dżumy w Stanach Zjednoczonych są niezwykle rzadkie – od 2000 roku rocznie odnotowuje się średnio siedem zachorowań. Zgony zdarzają się jeszcze rzadziej, w tym roku odnotowano śmiertelny przypadek w Arizonie.

Dżuma w dzikiej przyrodzie

Kalifornijski Departament Zdrowia Publicznego regularnie monitoruje dzikie zwierzęta pod kątem dżumy. W latach 2021–2024 stwierdzono 41 gryzoni, w tym wiewiórek i burunduków, z pozytywnym wynikiem testu na dżumę. W 2025 roku odnotowano już cztery kolejne przypadki u zwierząt w rejonie Tahoe.

Uwaga dla turystów i mieszkańców

Chociaż ryzyko zachorowania pozostaje niewielkie, urzędnicy apelują o ostrożność podczas kontaktu z dzikimi zwierzętami i przypominają o profilaktyce przeciwpchelnej.

Źródło: scrippsnews
Foto: istock/Kittisak Kaewchalun/

Lindsey i Tim Pierce z Ohio, którzy przez lata zmagali się z niepłodnością, doczekali się w końcu upragnionego dziecka. Ich syn, Thaddeus, przyszedł na świat w lipcu dzięki transferowi zarodka zamrożonego… ponad trzy dekady temu. Według lekarzy to prawdopodobnie nowy rekord – zarodek, z którego urodził się chłopiec, został zamrożony w 1994 roku i przechowywany przez 11 148 dni.

„Nie zależało nam na rekordach. Chcieliśmy po prostu zostać rodzicami” – podkreśla Lindsey Pierce.

Czym jest adopcja zarodków?

Adopcja zarodków, stosowana od lat 90., polega na przekazaniu niewykorzystanych zarodków innym parom pragnącym mieć dzieci. Rozwiązanie to zyskuje popularność zwłaszcza w środowiskach konserwatywnych i chrześcijańskich, gdzie podkreśla się, że każde życie zaczyna się w chwili poczęcia i zasługuje na szansę.

Dzięki tej procedurze rodziny, które zakończyły już swoją drogę do rodzicielstwa metodą in vitro, mogą oddać zarodki innym parom, często w ramach otwartych adopcji.

Historia dawczyni

Zarodki, które umożliwiły narodziny Thaddeusa, przekazała 62-letnia obecnie Linda Archerd. W 1994 roku zdecydowała się na zapłodnienie in vitro, na skutek którego powstały cztery zarodki. Po narodzinach córki jej życie osobiste się zmieniło – rozwód sprawił, że nie planowała już kolejnych dzieci.

Przez lata zmagała się jednak z poczuciem winy i pytaniem, co zrobić z zamrożonymi zarodkami. Ostatecznie zwróciła się do programu Snowflakes prowadzonego przez organizację Nightlight Christian Adoptions, który pośredniczy w otwartych adopcjach zarodków.

„Chciałam, żeby te zarodki miały szansę żyć. I chciałam poznać rodzinę, która je adoptuje” – mówi Archerd.

Trudny proces i nowe życie

Donacja wymagała odnalezienia archiwalnej dokumentacji medycznej i bezpiecznego transportu zarodków z Oregonu do kliniki Rejoice Fertility w Tennessee. Ostatecznie państwo Pierce otrzymali trzy zarodki – jeden nie przetrwał rozmrożenia, dwa zostały przeniesione do macicy Lindsey, gdzie jeden z nich rozwinął się w zdrową ciążę.

W szerszym kontekście

Szacuje się, że w USA przechowuje się obecnie około 1,5 mln zamrożonych zarodków. Dla wielu rodzin to źródło trudnych decyzji – czy zachować je na przyszłość, przekazać innym, czy poddać utylizacji. Około 2% wszystkich narodzin w Stanach Zjednoczonych to efekt zapłodnienia in vitro, ale tylko niewielka część pochodzi z zarodków dawczych.

Dr John David Gordon, specjalista ds. leczenia niepłodności, podkreśla, że narodziny Thaddeusa to nie tylko medyczny rekord ale też przypomnienie o etycznych i praktycznych wyzwaniach związanych z przechowywaniem zarodków.

Dzięki nauce, determinacji i decyzji podjętej 30 lat temu, w Ohio dorasta dziś chłopiec, którego życie zaczęło się jeszcze w ubiegłym stuleciu.

Źródło: fox32
Foto: Snowflakes, embryostorage, istock/iLexx/