Tradycja Friendsgiving – świętowania w gronie przyjaciół zamiast (lub obok) klasycznego rodzinnego Dnia Dziękczynienia – na stałe wpisała się w amerykańską kulturę społeczną. Choć idea wspólnego posiłku z przyjaciółmi pojawiała się już wcześniej, m.in. w 1973 roku w animacji „A Charlie Brown Thanksgiving”, sama nazwa zaczęła funkcjonować dopiero znacznie później.

Geneza i popularyzacja

Określenie Friendsgiving zostało po raz pierwszy odnotowane w 2007 roku, gdy zaczęło pojawiać się w mediach społecznościowych i internetowych forach. Szybko zdobyło popularność – sprzyjało temu proste brzmienie i łatwość interpretacji.

Prawdziwy przełom nastąpił w 2011 roku, kiedy stało się głównym motywem kampanii reklamowej Bailey’s Irish Cream i pojawiło się jako temat odcinka programu „Real Housewives of New Jersey” („Gobblefellas”). Od tego momentu liczba wyszukiwań internetowych rosła każdego roku.

W 2020 roku słowo „Friendsgiving” oficjalnie trafiło do słownika Merriam-Webster.

Dlaczego Friendsgiving zyskał popularność?

Eksperci wskazują na kilka czynników:

• możliwość uzupełnienia tradycyjnego Święta Dziękczynienia spotkaniem z przyjaciółmi,
• rosnącą potrzebę budowania relacji poza rodziną, szczególnie wśród młodszych pokoleń,
• efekt pandemii COVID-19 – ponowne docenienie wspólnych spotkań,
• atrakcyjność tzw. „blend words” (zbitków wyrazowych), które łatwo utrwalają się w języku, takich jak Friendsgiving, Galentine’s Day czy Barbenheimer.

Szacuje się, że nawet 20% Amerykanów organizuje dziś Friendsgiving, choć dane nie są oficjalne.

Jak wygląda współczesne Friendsgiving?

Nie ma sztywnego formatu. Często jest to pierwsza samodzielna organizacja świątecznego posiłku przez młode osoby, spotkanie o mniej formalnym charakterze niż rodzinny obiad i wydarzenie typu potluck, czyli wspólne przygotowanie posiłku – każdy przynosi coś ze sobą.

Eksperci od etykiety podkreślają, że najważniejsza jest jasna komunikacja: kto co przygotowuje, jakie są ograniczenia żywieniowe i o której godzinie posiłek będzie serwowany.

Według autorki „The Friendsgiving Handbook”, danie główne wcale nie musi być tradycyjnym indykiem – równie dobrze sprawdza się:

• pieczeń z piersi lub ud indyka,
• lasagne,
• galette wytrawna,
• shepherd’s pie.

Wskazówki dla organizatorów

• Zapytaj gości o alergie i preferencje żywieniowe.
• Ustal wcześniej listę potraw – najlepiej poprzez arkusz współdzielony.
• Odpowiedz za danie główne.
• Nie bój się prosić o pomoc przy prostych czynnościach (np. rozstawienie talerzy).

Wskazówki dla gości

• Nie przychodź z pustymi rękami.
• Przygotuj potrawę w pełni w domu – kuchnia organizatora zwykle ma ograniczone możliwości.
• Zgłoś ewentualne wymagania dietetyczne z propozycją rozwiązania.
• Podziękuj gospodarzowi, nawet symbolicznie.

Co decyduje o sukcesie Friendsgiving?

Nie elegancja stołu, nie komplet zastawy. Kluczowe jest spotkanie, rozmowa, wspólne gotowanie – moment oderwania się od codzienności. Jak podkreślają eksperci, „to nie forma, ale wspólnota nadaje temu dniu znaczenie”.

W wielu przypadkach Friendsgiving zaczyna być nie tylko alternatywą, lecz uzupełnieniem rodzinnego świętowania – przestrzenią na budowanie relacji, których wybór nie wynika z więzów krwi, lecz z wyboru i przyjaźni.

Friendsgiving, choć stosunkowo młody w nazewnictwie, od dawna stanowi ważny element kultury społecznej. Dziś jest symbolem nowoczesnego świętowania – opartego na autentycznych relacjach i elastyczności.

Źródło: npr
Foto: amazon, YouTube, flickr/Cristina Bejarano

Od 25 do 30 listopada w CIBC Theatre będzie można obejrzeć wyjątkowe świąteczne widowisko „A Magical Cirque Christmas”. Spektakl trwa 110 minut z jedną przerwą i adresowany jest do widzów w każdym wieku.

Świąteczna magia na scenie

Przedstawienie łączy akrobatykę na najwyższym światowym poziomie, elementy komiczne oraz pełne emocji chwile iluzji. Występują w nim cyrkowi artyści klasy międzynarodowej, prezentując zapierające dech w piersiach ewolucje, pokazy siły i niezwykłej sprawności fizycznej.

Muzyka i ruch w zimowej oprawie

Każdy numer został przygotowany do współczesnych aranżacji klasycznych świątecznych utworów, co nadaje spektaklowi nowoczesnego charakteru. Całość tworzy nastrojową podróż przez zimowy świat muzyki, ruchu i radości.

Idealne wydarzenie dla całej rodziny

„A Magical Cirque Christmas” to widowisko, które: zachwyca rozmachem i choreografią, bawi dzięki elementom komediowym i wzrusza magią świątecznej atmosfery. Przedstawienie stanowi doskonałą propozycję na rodzinne wyjście w okresie przedświątecznym.

Informacje organizacyjne

• Miejsce: CIBC Theatre
• Terminy: 25 – 30 listopada, 2025
• Czas trwania: 110 minut (z przerwą)

Bilety na spektakl są dostępne tutaj.

Źródło: Broadway in Chicago
Foto: YouTube, Broadway in Chicago

Autoportret „El sueño (La cama)” – „Sen (Łóżko)” autorstwa Fridy Kahlo został w czwartek sprzedany podczas aukcji w Nowym Jorku za 54,7 miliona dolarów, ustanawiając rekord świata dla dzieła stworzonego przez kobietę. Obraz z 1940 roku okazał się także najdrożej sprzedaną pracą autorstwa artysty pochodzącego z Ameryki Łacińskiej.

Nowy rekord aukcyjny i historyczne znaczenie dzieła

Dotychczasowy rekord należał do Georgii O’Keeffe, której obraz „Jimson Weed / White Flower No. 1” osiągnął wartość 44,4 mln dolarów w 2014 roku. Sprzedaż autoportretu Kahlo przekroczyła tę kwotę o ponad 10 mln dolarów.

Obraz przez pięć minut licytowało dwóch kolekcjonerów. Według domu aukcyjnego Sotheby’s, cena końcowa była ponad 1 000 razy wyższa od tej, jaką dzieło osiągnęło w 1980 roku – 51 000 dolarów.

„Ten wynik pokazuje, jak ogromnie wzrosło uznanie dla geniuszu Fridy Kahlo oraz dla twórczości kobiet na najwyższym poziomie rynku sztuki” – podkreśliła Anna Di Stasi, szefowa działu sztuki latynoamerykańskiej w Sotheby’s.

Dotychczasowy rekord dla dzieła Fridy Kahlo wynosił 34,9 mln dolarów i padł w 2021 roku za obraz „Diego i ja”. Prywatnie, dzieła artystki miały być sprzedawane za jeszcze wyższe kwoty.

Symbolika snu, śmierci i fizycznego cierpienia

Autoportret ukazuje artystkę śpiącą w drewnianym, kolonialnym łóżku, unoszącym się wśród chmur. Postać przykryta złotawym kocem splata się z pnączami i liśćmi, a nad łóżkiem ciąży szkielet owinięty dynamitem. Według ekspertów, obraz odnosi się do lęku przed śmiercią podczas snu, którego Kahlo miała doświadczać z powodu przewlekłego bólu i traum.

Jej życie dramatycznie zmieniło się po wypadku autobusowym, jaki przeżyła w wieku 18 lat. Lata spędzone w unieruchomieniu, liczne operacje i chroniczne cierpienie uczyniły łóżko symbolem pogranicza życia i śmierci.

Choć obraz został sprzedany w ramach aukcji ponad 100 dzieł surrealistycznych, Kahlo wielokrotnie odrzucała przynależność do tego nurtu, mówiąc: „Nigdy nie malowałam snów. Malowałam swoją rzeczywistość”.

Kontrowersje wokół sprzedaży i przyszłość obrazu

Obraz pochodził z prywatnej kolekcji, której właściciel nie został ujawniony. To jedna z nielicznych prac Kahlo pozostających poza zbiorami w Meksyku, gdzie jej twórczość została uznana za dobro narodowe i nie może być sprzedawana ani wywożona z kraju.

Część historyków sztuki wyraziła obawy, że dzieło może ponownie zniknąć z przestrzeni publicznej, ponieważ ostatni raz wystawiano je pod koniec lat 90-tych. Napłynęły już prośby o udostępnienie go w przyszłych wystawach m.in. w Nowym Jorku, Londynie i Brukseli.

Tożsamość nabywcy pozostaje nieznana.

Źródło: cbs
Foto: Wikiart, YouTube