Już w Piśmie Świętym znajdujemy silne postaci ojców – jak Abraham, Józef czy Tobiasz – którzy stali się wzorem wiary, zaufania i poświęcenia. Tę samą drogę ukazywał światu św. Jan Paweł II, który jako papież i syn sam doświadczył mocy prawdziwego ojcostwa. W swoich licznych przemówieniach, encyklikach i spotkaniach z rodzinami nieustannie podkreślał, że ojciec ma kluczową rolę w budowaniu silnej, pełnej miłości i wartości rodziny.

Ojciec św. Jana Pawła II

Relacja Karola Wojtyły, późniejszego papieża Jana Pawła II, z ojcem Karolem Wojtyłą seniorem, była niezwykle głęboka. Po śmierci matki w 1929 roku i brata Edmunda w 1932 roku, młody Karol pozostał z ojcem, który stał się dla niego nie tylko opiekunem, ale i duchowym przewodnikiem.

Wspólne modlitwy, uczestnictwo w liturgii, pielgrzymki i codzienna obecność ojca ukształtowały w chłopaku silną wiarę i odpowiedzialność. Po śmierci ojca w 1941 roku, Karol, już jako seminarzysta, wiele razy wspominał duchową siłę, jaką czerpał od taty. Ten osobisty wymiar relacji miał później ogromne znaczenie w nauczaniu papieskim o ojcostwie i rodzinie.

Jan Paweł II w czerwcu 1999 roku w Wadowicach wspominał: „Patrząc z perspektywy lat, widzę, jak bardzo byłem winien temu ojcu. […] Widziałem, jak klęczał codziennie na kolanach, jak się modlił. Ten obraz pozostawił we mnie coś, co przetrwało przez całe życie”.

Ojciec – przewodnik duchowy

Jan Paweł II często mówił o ojcostwie, podkreślając jego ważną rolę w życiu rodzinnym i społecznym. Ojciec nie jest jedynie źródłem materialnego zabezpieczenia – jego zadaniem jest kształtowanie serc dzieci, ochrona i przewodnictwo duchowe.

Ojcostwo jest konkretnym wymiarem zadań dla mężczyzny. Zobowiązania w sposób szczególny łączą się z młodym potomkiem, ale też dotyczą samego mężczyzny, jak i jego małżonki. Nie są jednak skierowane tylko do własnej rodziny.

Ojcostwo bowiem jest rodzajem służby, zatem może być zorientowane na inne bliskie osoby. Tak jak to było w przypadku św. Józefa, który de facto nie był biologicznym ojcem Jezusa, a jednak w pełni wziął na siebie odpowiedzialność ojcostwa.

Wychowawca i świadek wiary

W przemówieniu do ojców rodzin w Peru w 1985 roku papież mówił: „Ty, ojcze, jesteś pierwszym wychowawcą. Twoje słowo, przykład, postawa mają ogromny wpływ na twoje dzieci. One potrzebują twojej obecności, twojej czułości i twojego świadectwa” (Lima, 4 lutego 1985 r.).

Ojcostwo według św. Jana Pawła II nie może być oddzielone od wiary. Ojciec jest tym, który prowadzi rodzinę drogą Ewangelii. Papież w wielu homiliach podkreślał, jak ważne jest, by ojciec był obecny nie tylko fizycznie, ale i duchowo – poprzez wspólną modlitwę, rozmowę o Bogu i życie sakramentalne.

W Liście do rodzin Gratissimam sane z 1994 roku, papież pisał: „Rodzicielstwo nie kończy się z chwilą narodzin dziecka. Ojciec i matka są wezwani, by dawać świadectwo wiary, być pierwszymi katechetami, pierwszymi nauczycielami miłości”.

Karol Wojtyła z rodzicami

Ojciec jako obrońca godności życia i sługa miłości

W encyklice Evangelium vitae (1995 r.) Jan Paweł II bronił nienaruszalności życia i godności człowieka od poczęcia do naturalnej śmierci. W tym kontekście wskazywał także na odpowiedzialność ojców: „Ojcostwo wymaga nie tylko przekazania życia, ale przede wszystkim uznania i przyjęcia dziecka jako daru Boga, troski o jego wzrost i dobro – fizyczne, moralne i duchowe” (nr 92).

Jan Paweł II wielokrotnie mówił o ojcostwie jako formie służby. Ojciec nie jest dominującym panem, ale kochającym opiekunem. W duchu Chrystusowego nauczania ojciec powinien być gotów oddać siebie dla dobra rodziny.

W przemówieniu do rodzin w Manili papież mówił: „Współczesny świat potrzebuje ojców, którzy nie boją się być czułymi i pokornymi. Ojców, którzy poprzez swoją obecność i miłość uczą dzieci, kim jest Bóg – Ojciec miłosierny”.

Wspólnota, dialog, bliskość

W czasie audiencji i spotkań Jan Paweł II był niezwykle dostępny – błogosławił dzieciom, ojcom i rodzinom. Jego spojrzenie na ojcostwo objawiało się bardzo osobiście – wielokrotnie rozmawiał z chorymi, niepełnosprawnymi, biednymi – tak jak podczas spotkań w Polsce, gdzie „spośród zmęczenia i choroby nosił w sobie miłosierdzie dla każdego”.

W spotkaniach międzynarodowych Jan Paweł II odkrywał szerokie znaczenie ojcostwa – także w dialogu międzyreligijnym. W Asyżu (1986 r.), choć nie dialogował bezpośrednio o ojcach biologicznych wskazywał, że wierzący – w każdej kulturze – mogą być twórcami pokoju poprzez wspólną nadzieję, miłość i troskę o rodziny świata.

Małgorzata Oroń/KUL
red. Monika Stojowska

Foto: Vatican Media, IPN, isytock/Saksoni/

W środę Rada Miasta Chicago przegłosowała decyzję o przyznaniu statusu chronionego zabytku Kościołowi św. Wojciecha w dzielnicy Pilsen. To duże zwycięstwo dla obrońców świątyni, którzy od lat zabiegali o ochronę tego ponadstuletniego obiektu przed wyburzeniem i komercyjną zabudową, mówi Jezuita, Ojciec Paweł Kosiński.

Oficjalny status zabytku

Dzięki decyzji Rady Miasta, Kościół św. Wojciecha zyskuje ochronę jako tzw. Wyznaczony Zabytek Chicago (Designated Chicago Landmark), co oznacza, że wszelkie modyfikacje, przebudowy czy sprzedaż nieruchomości będą podlegać surowym regulacjom i wymagać zatwierdzenia przez władze miejskie.

Kościół św. Wojciecha wielokrotnie znajdował się na liście najbardziej zagrożonych zabytków w Chicago, a walka o jego zachowanie była długa i trudna. Dlatego grupa Preservation Chicago, która od lat starała się o zachowanie budynków parafii oraz jej dyrektor wykonawczy, Ward Miller, nie kryli radości.

Parafia z historią

Parafia św. Wojciecha (St. Adalbert’s), założona w 1874 roku, przez dekady służyła polskim imigrantom i ich potomkom, a w ostatnich latach także społeczności meksykańsko-amerykańskiej.

Imponująca gotycka świątynia — przypominająca katedrę — została ukończona w 1914 roku według projektu znanego architekta Henry’ego Schlacksa. To jeden z najbardziej charakterystycznych i majestatycznych kościołów południowego Chicago.

Jednak w 2016 roku Archidiecezja ogłosiła, że ze względu na „zły stan techniczny i ogromne koszty renowacji” kościół zostanie wyłączony z funkcji liturgicznych. Szacunkowy koszt niezbędnych napraw, w tym wzmocnienia wież, przekraczał 3 miliony dolarów.

W 2019 roku budynek został oficjalnie przeznaczony do użytku świeckiego, co oznacza, że nie mógł być już wykorzystywany jako miejsce kultu.

Walka o przyszłość

Choć nadanie statusu zabytku chroni kościół przed rozbiórką i niekontrolowaną przebudową, nie gwarantuje jego dalszego użytkowania jako świątyni katolickiej. Istnieje możliwość sprzedaży budynku podmiotowi świeckiemu — zainteresowanie wyraził m.in. niezależny kościół bezwyznaniowy.

Ponadto ochrona zabytkowa nie obejmuje całego kampusu parafialnego, czyli plebanii, szkoły i klasztoru. Jednak obrońcy są pełni nadziei, że to dopiero początek drogi.

Parafie w trudnej sytuacji w całych Stanach

Historia Kościoła św. Wojciecha wpisuje się w szerszy kontekst walki o zachowanie historycznych parafii w Stanach Zjednoczonych. Spadająca liczba wiernych, trudności finansowe oraz postępująca degradacja budynków sprawiają, że wiele świątyń zostaje zamykanych.

Część społeczności lokalnych podejmuje działania ratujące świątynie, np. poprzez ich wykup i utworzenie kaplic bądź fundacji. Przykładem może być parafia św. Kazimierza w Buffalo czy inicjatywa Fundacji Rodziny Pulte, która przeznaczyła dziesiątki milionów dolarów na ratowanie katolickiego dziedzictwa w USA.

Decyzja Rady Miasta Chicago to istotny krok w walce o zachowanie świątyni św. Wojciecha — symbolu polskiej tożsamości, historii imigracyjnej i kultury miasta.

Źródło: cna
Foto: YouTube, City of Chicago

W Uroczystość Bożego Ciała w Rzeszowie 19 czerwca miało miejsce wyjątkowe wydarzenie duchowe – koncert „Jednego Serca Jednego Ducha”. Tegoroczne spotkanie, które zgromadziło około 25 tysięcy uczestników, miało szczególny wymiar, gdyż mówił o nim Papież Leon XIV podczas ostatniej środowej audiencji generalnej w Watykanie.

Jak co roku, koncert odbył się w uroczystość Bożego Ciała, przyciągając tysiące wiernych nie tylko z Podkarpacia, ale także z różnych zakątków Polski i Europy. Organizatorzy podkreślają, że koncert jest przede wszystkim wydarzeniem o głęboko religijnym charakterze, harmonijnie wpisującym się w procesje eucharystyczne oraz celebracje uroczystości Bożego Ciała.

To wyjątkowa forma modlitwy i uwielbienia, będąca przedłużeniem liturgicznego świętowania tego dnia.

Wydarzenie skupia uwagę na obecności Chrystusa w Eucharystii, jak również buduje żywą wspólnotę wierzących – jednocząc tysiące osób zarówno w Parku Sybiraków w Rzeszowie, jak i przed ekranami telewizorów, radioodbiornikami czy transmisjami internetowymi.

Koncert prowadził Jan Budziaszek – współtwórca wydarzenia, który od lat angażuje się w jego organizację i duchowy przekaz. Na scenie wystąpili m.in. Beata Bednarz, zespół NEW LIFE’M, Arkadio, Dariusz „Maleo” Malejonek oraz wielu innych artystów.

Oprawę muzyczną zapewnili orkiestra i chór „Jednego Serca Jednego Ducha”, w skład którego wchodziło blisko 200 osób – chórzystów, solistów, instrumentalistów i wolontariuszy. Kierownikiem muzycznym był Marcin Pospieszalski, znany z wielu projektów artystycznych o charakterze chrześcijańskim.

Transmisję koncertu przeprowadziły m.in. Telewizja Trwam, EWTN, rozgłośnie zrzeszone w Forum Niezależnych Rozgłośni Katolickich: Radio VIA, Radio Fara, Radio Rodzina Diecezji Kaliskiej i Radio Warszawa oraz liczne chrześcijańskie portale internetowe.

Koncert​, który odbył się po raz dwudziesty trzeci wciąż pozostaje jednym z największych i najbardziej rozpoznawalnych wydarzeń chrześcijańskich w Polsce, będąc świadectwem żywej wiary i wspólnoty, która jednoczy się w modlitwie i muzyce.

Wśród uczestników wydarzenia znaleźli się m.in. Biskup Rzeszowski Jan Wątroba, bp Stanisław Jamrozek z Przemyśla, bp Andrzej Przybylski z Częstochowy, bp Jan Ozga z Kamerunu, a także parlamentarzyści, przedstawiciele władz wojewódzkich, miejskich i samorządowych.

Ks. Jakub Nagi – Rzeszów