Kościół
Trzecia Niedziela Wielkiego Postu: Jak siódmy mężczyzna w życiu Samarytanki odmienił jej życie?

Jezusowa koncepcja mesjanizmu była inna od tej, którą przyjmowali Mu współcześni. W rozmowie z Samarytanką Chrystus ujawnia się jako prorok, który zna jej trudną sytuację życiową oraz jako Mesjasz, który wie, że o własnych siłach nie potrafi ona pokonać swego grzechu i poskładać swego życia – o tym, w jaki sposób Samarytanka rozpoznała w napotkanym Żydzie Mesjasza i jak to spotkanie zmieniło jej życie w komentarzu dla Centrum Heschela KUL mówi biblista ks. prof. zw. dr hab. Mariusz Rosik.
„Miałaś bowiem pięciu mężów, a ten, którego masz teraz, nie jest twoim mężem” (J 4, 17-18).
Co stało się z owymi pięcioma? Trudno przypuścić, że kobieta była pięciokrotną wdową, bo długość życia mężczyzn była znacznie dłuższa niż kobiet. A może Samarytanka nie mogła mieć dzieci i dlatego była odsyłana przez kolejnych mężów albo nie potrafiła zachować wierności?
Komentarz do Ewangelii III niedzieli Wielkiego Postu przybliża nieoczywistość i złożoność spotkania Jezusa z Samarytanką oraz kontekst sytuacji, w jakiej znajdowała się kobieta.
Publikujemy pełną treść komentarza:
W dialogu z Samarytanką Jezus przyznaje wprost, że jest Mesjaszem. Na szczere wyznanie kobiety „Wiem, że przyjdzie Mesjasz, zwany Chrystusem. A kiedy On przyjdzie, objawi nam wszystko” (J 4,25), Jezus z rozbrajającą szczerością, nie pozostawiającą miejsca na wątpliwość, stwierdza: „Jestem nim Ja, który z tobą mówię” (J 4,26).
Aby ułatwić czytelnikowi połapanie się w zawiłościach samarytańskich wierzeń, Jan uprościł nieco całą sprawę. Aby być dokładnym, ewangelista winien włożyć w usta rozmówczyni Jezusa słowa: „Wiem, że przyjdzie Mesjasz, zwany Taeb”, takim bowiem tytułem określali Pomazańca Bożego Samarytanie.
Tak w Izraelu, jak i wśród mieszkańców Samarii oczekiwania mesjańskie były wciąż żywe.
Jezusowa koncepcja mesjanizmu jest zgoła odmienna od tej, którą przyjmowali Mu współcześni. Jezus marzy o królestwie Bożym, jednak Jego wizja odbiega od powszechnie przyjmowanej.
Żydzi tęsknią za wyzwoleniem politycznym z niewoli Rzymian. Jezus tęskni za wyzwoleniem duchowym z niewoli grzechu. Żydzi marzą o mocnym państwie o nienaruszalnych granicach. Jezus pragnie, by granice królestwa biegły przez ludzkie serca.
Żydzi kreślą wizję przyszłości rządzonej przez niezawisłego króla, przed którym drżeć będą narody pogańskie. Jezus widzi raczej na tronie Syna Człowieczego, przed którego majestatem staną z pokłonem i czcią wszystkie narody świata. Rękojmią władzy Mesjasza w rozumieniu Żydów jest oręż i mocna armia, w rozumieniu Jezusa – krzyż, cierpienie i śmierć.
O ile w lustrze żydowskich oczekiwań mesjańskich odbija się postać niezwyciężonego króla, w zwierciadle Jezusa widać raczej cierpiącego Sługę Jahwe, o którym rozpisywał się prorok Izajasz.
Samarytanka przy Jakubowej studni wcale nie pyta Jezusa o szczegóły Jego mesjańskiej misji, a On nie kwapi się, by je ujawniać. Wystarczyło, że Jezus przejrzał jej przeszłość i niczym prorok mówił o oddawaniu czci Bogu. Wystarczyło, że powiedział o jej pięciu mężach i zinterpretował symbol wody żywej.
A może wystarczyło już to, że nie podporządkował się żydowskim zwyczajom i zaczął rozmowę z mieszkanką pogardzanej Samarii. Kobieta dziwiła się przecież: „Jakżeż Ty będąc Żydem, prosisz mnie, Samarytankę, bym dała Ci się napić?” (J 4,9).
Nie wiadomo, który moment dialogu był dla czerpiącej wodę kobiety przełomowy. Nie wiadomo, w której chwili przekonała się w sercu, że Jezus jest prorokiem i oczekiwanym Mesjaszem. Wiadomo natomiast, że ta świadomość otworzyła przed nią nową perspektywę.
Rezolutna rozmówczyni rozpoznaje więc w wędrownym Rozmówcy proroka i Mesjasza. Rolą proroka jest odczytywanie bieżących wydarzeń w świetle woli Bożej. Rolą Mesjasza jest wprowadzenie ludzi do królestwa niebieskiego poprzez skłonienie ich do porzucenia drogi grzechu.
Jezus ujawnia się jako prorok, gdy odczytuje bieżącą sytuację kobiety: „Dobrze powiedziałaś: Nie mam męża. Miałaś bowiem pięciu mężów, a ten, którego masz teraz, nie jest twoim mężem. To powiedziałaś zgodnie z prawdą” (J 4, 17-18).
Jezus ujawnia swą mesjańską godność, gdy zapowiada nowy początek dla tych, którzy w Niego uwierzą: „Każdy, kto pije tę wodę, znów będzie pragnął. Kto zaś będzie pił wodę, którą Ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki, lecz woda, którą Ja mu dam stanie się w nim źródłem wody wytryskującej ku życiu wiecznemu” (J 4,13-14).
Jezus jako prorok interpretuje obecną sytuację kobiety, jako Mesjasz stawia ją przed kolejną szansą zmiany życia.
Przypuszczenie, że Samarytanka kilkukrotnie zaczynała budować swe życie od nowa, graniczy niemal z pewnością. Miała pięciu mężów, obecnie zaś żyje z mężczyzną, który nie jest jej mężem. Co stało się z owymi pięcioma? Trudno przypuścić, że kobieta była pięciokrotną wdową.
Badania statystyków dowodzą, że w czasach Jezusa średnia długość życia mężczyzn była znacznie dłuższa niż kobiet. Kobiety w wieku dwunastu lub trzynastu lat zaczynały rodzić dzieci, które przychodziły na świat najczęściej rok po roku. Bywało, że w wieku trzydziestu lat kobieta była matką ośmiorga pociech. Organizm szybko się wyniszczał, a to zwiększało umieralność.
Mało prawdopodobne więc, by Samarytanka aż pięć razy owdowiała. To raczej panowie narażeni byli na stan wdowców. A może kobieta z Samarii otrzymywała od poszczególnych mężów listy rozwodowe z powodu braku potomstwa?
Właśnie w tym kierunku najczęściej odczytywano treść zapisu Prawa: „Jeśli mężczyzna poślubi kobietę i zostanie jej mężem, lecz nie będzie jej darzył życzliwością, gdyż znalazł u niej coś odrażającego, napisze jej list rozwodowy, wręczy go jej, a potem odeśle ją od siebie” (Pwt 24,1). „Czymś odrażającym” była niepłodność.
Czyżby więc Samarytanka nie mogła mieć dzieci i dlatego była odsyłana przez kolejnych mężów? I taką możliwość trudno dopuścić, a to z tego względu, iż jeśli kobieta raz została uznana za niepłodną i oddalona, nikt inny nie chciał już brać jej za żonę.
Dlaczego więc zostawiło ją aż pięciu mężczyzn? Prawdopodobna odpowiedź nasuwa się jedna: nie potrafiła zachować wierności. Różniące się w wielu poglądach szkoły rabinów Szammaja, Hillela i Akiby, były zgodne co do jednego: zdrada małżeńska to wystarczający, a nawet zmuszający do rozwodu powód.
Jeśli więc przyjąć, iż Samarytanka była oddalana przez poszczególnych mężów z powodu niewierności, staje się jasne, że jej świat aż pięciokrotnie zawalił się. Za każdym jednak razem próbowała się pozbierać. Za każdym razem stawała na nogi i wierzyła, że teraz się uda. Nie traciła nadziei i wciąż o własnych siłach próbowała układać sobie życie.
Łączyła się z kolejnymi mężczyznami. Ostatni był już na tyle ostrożny, że nie dopuścił do zaślubin. Dla Jezusowej rozmówczyni była to już szósta próba budowania wszystkiego na nowo. Budowania ludzkimi siłami. Układania życia własnym wysiłkiem.
I właśnie w tym ważnym momencie życia Samarytanki pojawia się siódmy mężczyzna – sam Jezus. Pojawia się, by powiedzieć: człowiek o własnych siłach nie potrafi pokonać swego grzechu i poskładać swego życia.
Może to jednak uczynić Duch Święty.
To On jest wodą życia, która zmywa grzech, przynosi oczyszczenie i daje orzeźwienie. Kto Go otrzyma, nie będzie pragnął na wieki. Stanie się On źródłem wody wytryskującej ku życiu wiecznemu.
Ks. prof. dr hab. Mariusz Rosik – biblista, profesor nauk teologicznych, dyrektor i pracownik badawczo-dydaktyczny Instytutu Nauk Biblijnych na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu,. Specjalizuje się w teologii Nowego Testamentu, egzegezie Ewangelii synoptycznych oraz starożytnej historii Żydów. Autor licznych publikacji naukowych, popularnonaukowych i duszpasterskich.
Centrum Heschela KUL
Foto: YouTube, istock/Dennis Swanson – Studio 101 West Photography/ sedmak/ artplus/ Wirestock
Kościół
Papież Franciszek poświęcił kolejny dzwon z Polski „Głos Nienarodzonych”

Fundacja ŻYCIU TAK przekazuje do Zambii poświęcony przeze mnie dzwon „Głos Nienarodzonych”. Niech jego dźwięk niesie przesłanie o tym, że każde życie jest święte i nienaruszalne – powiedział papież Franciszek podczas audiencji generalnej 22 marca. Przed jej rozpoczęciem poświęcił dzwon „Głos Nienarodzonych”. Podobne dzwony obecne są już w Polsce, na Ukrainie i w Ekwadorze.
„Co roku ok. 50 mln dzieci na całym świecie jest mordowanych w wyniku aborcji. Ten dzwon ma wołać, by nastąpiła refleksja i aby tych aborcji z roku na rok było coraz mniej” – podkreślił wiceprezes Fundacji ŻYCIU TAK Bogdan Romaniuk.
Nawiązując do wojny na Ukrainie i innych konfliktów zbrojnych na świecie, Romaniuk ocenił, że aborcja nosi znamiona zbrodni analogicznej do zbrodni wojennych przeciwko ludzkości.
To już czwarty dzwon będący inicjatywą Fundacji ŻYCIU TAK im. Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Ważą tonę i trafiają do nieprzypadkowych miejsc na świecie. Ich dźwięk za każdym razem po raz pierwszy rozbrzmiewa na watykańskim Placu św. Piotra poprzez symboliczne uderzenie Papieża Franciszka.
Do tej pory powstały dzwony dla Polski, Ukrainy, Ekwadoru i Zambii. Zainteresowanie dzwonami wyraziły również takie kraje jak Francja, Meksyk czy Nikaragua.
„Myślę, że ten dzwon jest iskrą, która wypływa z Polski i rozszerza się na cały świat” – powiedział Bogdan Romaniuk.
Bogdan Romaniuk zaznaczył, że poświęcenie dzwonu odbyło się niemal w przededniu Dnia Świętości Życia. Podkreślił również, że troska o życie była bliska sercu św. Jana Pawła II, pomysłodawcy Dnia Świętości Życia, obchodzonego przez Kościół w Polsce w uroczystość Zwiastowania Pańskiego 25 marca.
Wyraziła się choćby w encyklice „Evangelium Vitae”. „My, którzy wzrastaliśmy w dobie pontyfikatu Jana Pawła II, zgłębialiśmy jego przesłanie, śmiało możemy powiedzieć, że ten dzwon, ta iskra, która upomina się o życie poczęte, wypływa również z nauczania św. Jana Pawła II” – podkreślił wiceprezes Fundacji ŻYCIU TAK.
W uroczystości poświęcenia dzwonu 22 marca przy Auli Pawła VI oprócz delegacji Fundacji ŻYCIU TAK, wzięli udział abp Lusaki Alick Banda oraz polski kapłan pracujący od ponad 30 lat w Zambii ks. Wojciech Łapczyński.
Następnie dzwon trafi do katedry Dzieciątka Jezus w Lusace i odwiedzi wiele miejscowości w Zambii. „Wierzymy, że symbol ten będzie niósł dalej przesłanie, że każde życie jest święte i nienaruszalne” – podkreślił Bogdan Romaniuk.
Najnowszy dzwon „Głos Nienarodzonych” stworzony został niezmiennie w przemyskiej pracowni ludwisarskiej Jana Felczyńskiego.
Odlew dla Afryki posiada wyjątkowy symbol pierścieni biskupich Zambii i Polski połączonych obrączką, upamiętniający spotkanie duchownych oraz napis „Znak duchowej więzi między Kościołem Rzymskokatolickim w Zambii i w Polsce. Warszawa, 17 maja 1970 r.”.
Fundacja ŻYCIU TAK ma siedzibę w Rzeszowie. Poprzez różnorodne inicjatywy i projekty aktywnie przypomina o potrzebie ochrony ludzkiego życia od poczęcia aż do naturalnej śmierci. Jedną z najważniejszych inicjatyw są właśnie dzwony „Głos Nienarodzonych”.
Family News Service
Foto: Justyna Grzyb
News USA
Departament Sprawiedliwości nie jest sprawiedliwy. Ściga tylko aktywistów pro-life

Koalicja konserwatywnych organizacji podejmuje kroki prawne w sprawie proaborcyjnych ataków na kościoły i ośrodki ciążowe pro-life. Chce uzyskać dokumenty z Departamentu Sprawiedliwości związane z tymi incydentami, ponieważ agencja nie jest skłonna do ich ścigania.
Z danych zebranych przez Catholic News Agency CNA wynika, że od czasu ujawnienia w maju 2022 r. decyzji Sądu Najwyższego Stanów Zjednoczonych w sprawie Dobbs v. Jackson Women’s Health, doszło do ponad 100 ataków na kościoły i ośrodki pro-life.
Departament Sprawiedliwości DOJ nie ścigał sprawców prawie żadnego z tych ataków.
Pozew prowadzony przez Heritage Foundation i Advancing American Freedom oskarża Departament Sprawiedliwości o niedostarczenie im dokumentów wymaganych na mocy ustawy o wolności informacji – Freedom Information Act FOIA.
Żądane dokumenty obejmują wszystkie akta i komunikację wewnętrzną Departamentu Sprawiedliwości dotyczącą przestępstw przeciwko kościołom i ośrodkom pro-life dla kobiet w ciąży.
Wnioski obejmują również wszelką korespondencję między Departamentem Sprawiedliwości a Radą Polityki Wewnętrznej lub Kancelarią Prezydenta związaną z dochodzeniami w sprawie tych przestępstw.
W pozwie zarzuca się DOJ, że nie dokonał niezwłocznego przeglądu akt agencji w celu zlokalizowania i zebrania tych dokumentów oraz nie przeprowadził poszukiwań odpowiednich akt wymaganych przez przepisy FOIA i DOJ.
W pozwie twierdzi się ponadto, że koalicja wyczerpała swoje środki administracyjne, próbując uzyskać dokumenty. Ponadto oskarża Departament Sprawiedliwości o bezprawne odrzucenie ich wniosku o zwolnienie z opłat za wniosek FOIA.
Wg J. Marca Wheata, który służy jako główny radca prawny w Advancing American Freedom, oczywiste jest, że upolityczniony Departament Sprawiedliwości prezydenta Bidena boi się rozpalenia gniewu skrajnej lewicy i ekstremistów aborcyjnych.
Naród amerykański ma prawo wiedzieć, dlaczego ci, którzy spalili i zdewastowali ośrodki dla kobiet w ciąży, nie zostali pociągnięci do odpowiedzialności za przemoc wobec tradycyjnych konserwatystów i grup pro-life, mówi Wheat.
Departament Sprawiedliwości twierdzi, że wywiązał się ze swoich zobowiązań prawnych w zakresie obsługi wniosków FOIA. Federalne Biuro Śledcze odpowiedziało na prośbę, ale jej nie spełniło tłumacząc, że nie zawierała ona wystarczająco opisowych informacji, aby umożliwić przeszukanie akt.
W styczniu tego roku Izba Reprezentantów USA przyjęła rezolucję potępiającą ataki na kościoły i pro-life ośrodki ciąży. Jednak potępienie było w większości stronnicze: wszystkich 219 Republikanów w Izbie Reprezentantów głosowało za rezolucją, ale tylko 3 Demokratów ją poparło.
Niektórzy republikańscy prawodawcy oskarżyli Merricka Garlanda i Departament Sprawiedliwości o selektywne egzekwowanie prawa, twierdząc, że agresywnie egzekwują prawa chroniące obiekty aborcyjne, ale zaniedbują egzekwowanie przepisów chroniących ośrodki pro-life dla kobiet w ciąży.
W październiku kongresmen Jim Jordan, który obecnie przewodniczy podkomisji Izby Reprezentantów ds. Uzbrojenia Rządu Federalnego, wszczął dochodzenie w sprawie zarzutów, że Departament Sprawiedliwości surowo egzekwował prawa przeciwko działaczom pro-life, ale nie wyegzekwował ich przeciwko aktywistom proaborcyjnym które zaatakowały kościoły i ośrodki pro-life dla kobiet w ciąży.
Źródło: cna
Foto: YouTube
News USA
Mężczyzna oskarżony o zastrzelenie bp O’Connella z Los Angeles nie przyznaje się do winy

Mężczyzna oskarżony w głośnej sprawie zastrzelenia biskupa Los Angeles w lutym nie przyznał się do winy podczas środowego przesłuchania. Carlos Medina, 61-letni mąż gospodyni biskupa pomocniczego Davida O’Connella, pozostaje w areszcie za kaucją w wysokości 2,03 miliona dolarów.
Carlos Medina został aresztowany 20 lutego w związku ze śmiercią biskupa Davida O’Connella. Oskarżono go o morderstwo i specjalny zarzut, że osobiście użył broni palnej, zgodnie z komunikatem prasowym biura prokuratora okręgowego powiatu Los Angeles z 22 lutego.
O okolicznościach tragicznej śmierci biskupa Los Angeles pisaliśmy 20 lutego.
Wstępna rozprawa Carlosa Mediny została wyznaczona na 17 maja.
Bp O’Connell został znaleziony śmiertelnie postrzelony 18 lutego w swoim domu we wspólnocie Hacienda Heights, około 20 mil na wschód od centrum Los Angeles.
To był brutalny akt przemocy wobec osoby, zawsze służącej z miłością i współczuciem, która poświęciła swoje życie na uczynienie naszych dzielnic bezpieczniejszymi, powiedział prokurator okręgowy powiatu Los Angeles, George Gascon, na konferencji prasowej ogłaszającej oskarżenie o morderstwo.
69-letni bp O’Connell, był filarem w rejonie Los Angeles, znanym ze swojego współczucia i pracy rzeczniczej dla społeczności imigrantów, a także innych wrażliwych grup, w tym osób doświadczających bezdomności i potrzebujących. Był ceniony przez urzędników jako rozjemca społeczności.
Medina, oprócz tego, że był mężem gospodyni biskupa, wykonywał czasem prace w jego domu. W czasie przesłuchania podał kilka różnych motywów zbrodni, w tym dług bp O’Connelly’ego, ale żaden z nich nie miał sensu dla śledczych.
Medina został zatrzymany w swoim domu w Torrance – mniej więcej 35 mil jazdy na południowy zachód od Hacienda Heights, gdzie się zabarykadował.
W jego domu śledczy znaleźli dwie sztuki broni palnej i inne dowody prawdopodobnie łączące Medinę z przestępstwem, przekazał szeryf. Broń wymaga zbadania, aby ustalić, czy była powiązana z zabójstwem biskupa.
Jak się okazało Carlos Medina był już wcześniej karany. Jego rejestr karny sięga 1989 roku i obejmuje wiele przypadków jazdy pod wpływem alkoholu, a także dwa przestępstwa związane z metamfetaminą – z których ostatni miał miejsce w 2011 roku.
Ze względu na swoje zamiłowanie do twardych narkotyków wielokrotnie odbywał karę w więzieniu powiatu LA i spędził lata w zawieszeniu w blokach trwających od 30 do 60 miesięcy.
Inne kary Mediny obejmują 10 dni spędzonych na pracy w kalifornijskim Departamencie Transportu przy czyszczeniu poboczy, kilka grzywien i udział w nałożonych przez sąd programach narkotykowych i alkoholowych.
Jego ostatni kontakt z prawem – do 20 lutego 2023 r. – miał miejsce w grudniu 2016 r. Z akt sądowych wynika, że Medina został przyłapany na prowadzeniu bez ważnego prawa jazdy, rejestracji lub ubezpieczenia, w wyniku czego został ukarany grzywną w wysokości 75 USD.
Źródło: cnn, dailymail
Foto: YouTube, fb
-
Prawo imigracyjne2 tygodnie temu
Nieudokumentowani imigranci wracają do swoich krajów. Jak się starać o obywatelstwo USA?
-
News USA4 tygodnie temu
Spotkanie Prezydentów Polski i USA z Polakami
-
News USA4 tygodnie temu
Prezydenci Polski i USA o bezpieczeństwie i współpracy
-
News USA4 tygodnie temu
Wypowiedź Prezydenta podczas polsko-amerykańskich rozmów plenarnych
-
News USA4 tygodnie temu
Banknot 2-dolarowy może być wart 4500 dolarów. Sprawdź czy go masz?
-
News USA4 tygodnie temu
Wielka tragedia polskiej rodziny w New Jersey. Ojciec zabił dwoje dzieci, żonę i siebie
-
Zaplanuj finanse10 godzin temu
Jak zaoszczędzić na podatkach? Ruchy finansowe, które warto rozważyć do 15 kwietnia
-
Zaplanuj finanse3 tygodnie temu
Jak zaoszczędzić na podatkach? Ruchy finansowe, które warto rozważyć jeszcze w tym sezonie podatkowym