Połącz się z nami

News USA

Pięć osób przeżyło katastrofę Boeinga 737 na rzece Potomak w Waszyngtonie. Mija 40 rocznica dramatycznej akcji ratunkowej

Opublikowano

dnia

W śnieżny dzień 13 stycznia 1982 r. Boeing 737 linii Air Florida z 74 pasażerami i pięcioma członkami załogi uderzył w most na 14th Street tuż po starcie z lotniska w Arlington. Siedemdziesiąt osiem osób zginęło, cztery z nich znajdowały się w samochodach na moście  a wrak unosił się w lodowatej rzece Potomak, gdy cywile próbowali ratować ocalałych. Minęło 40 lat od tragedii.

Samolot Boeing 737 linii Air Florida po zaledwie kilku sekundach od startu uderzył w most i wpadł do lodowatych wód rzeki Potomak, płynącej przez stolicę USA. W katastrofie 13 stycznia 1982 r. zginęło 79 osób,

ale bilans ofiar mógł być większy, gdyby nie heroiczna postawa ocalałych oraz ludzi, którzy przybyli im na ratunek.

Pogoda na początku 1982 r. sparaliżowała Wschodnie Wybrzeże USA. Zamiecie śnieżne i mrozy były tak intensywne, że zamykano szkoły i skracano czas pracy urzędów. Loty samolotów, kursy pociągów i autokarów były odwoływane lub mocno opóźniane. Ta sytuacja trwała w czasie kursu samolotu Air Florida numer 90 z Miami do Fort Lauderdale, z międzylądowaniem w Waszyngtonie i Tampie.

Krótko po tym, jak pilotowany przez kapitana Larry’ego Wheatona samolot Air Florida wylądował w Waszyngtonie, lotnisko zostało zamknięte. Pogoda oraz dwie godziny opóźnienia dawały się mocno we znaki. Kilkanaście maszyn czekało na ponowne otwarcie pasów startowych. W tym czasie samolot na rozkaz kapitana Wheatona był dwukrotnie odśnieżany, a śnieg wciąż padał.

Pracownicy lotniska zgłosili, że na skrzydłach nadal pozostaje cienka warstwa śniegu, gdy około godz. 15.15 Wheaton rozpoczął kołowanie po pasie startowym, trzymając się dosyć blisko innego samolotu. Zmierzający na Florydę Boeing 737 był 16. w kolejce do startu maszyną.

Zaledwie 45 minut później, kilkanaście sekund po oderwaniu kół maszyny od podłoża, samolot uderzył w znajdujący się niecałe 2 km dalej most nad rzeką Potomak. Wydobyte później z rzeki czarne skrzynki zarejestrowały ostatnie słowa pilotów:

“Larry, spadamy! Larry… “— krzyczał drugi pilot. — “Wiem” — odpowiedział kapitan Wheaton.

Były godziny szczytu i ludzie wracali tłumnie z pracy, więc na moście utworzył się korek. Nagle tuż nad samochodami nimi zaryczały silniki, a za oknami zamajaczył dziób samolotu. Boeing zerwał prawie 30 metrów barierki, 12 metrów mostu i zmiażdżył sześć pojazdów. Czterech kierowców zginęło na miejscu, a czterech innych zostało rannych.

“Nagle zobaczyłem samolot, lecący prosto na mnie i zamarłem. Jedyne, co byłem w stanie zrobić, to krzyczeć” — mówił później reporterom jeden ze świadków katastrofy.

Przechodnie wskakiwali do lodowatej wody.

W ruch poszły liny i kable. Ci, którzy znaleźli się w tym czasie na moście i nie odnieśli obrażeń, rzucili się na pomoc. — “Pamiętam, że gdy zeszliśmy na brzeg, panowała tam cisza” — wspominał później Larry Skutnik, pracownik rządowy, który jako jeden z pierwszych osób znalazł się na miejscu katastrofy.

” Ta niesamowita cisza, kiedy pada śnieg. Dopiero po chwili rozległ się krzyk kobiety błagającej o pomoc”.

Kadłub, wraz z pasażerami i członkami załogi, szybko zniknął pod wodą. Na powierzchni Potomaku unosił się tylko ogon maszyny, a kilka płonących fragmentów leżało na brzegu. Powietrze wypełniły krzyki ocalałych oraz intensywny zapach paliwa.

Wejście na połamany lód było niemożliwe, nie udało się też pokrytej krą rzeki pokonać pontonem przeciąganym za linę przez zgromadzonych na moście ludzi. Ci, którzy byli w pobliżu, mogli tylko patrzeć na tragedię i czekać na przybycie służb, w tym helikoptera ratunkowego.

 “Nie mogliśmy zrobić nic, tylko mówić ocalałym, by nie tracili nadziei” — wspominał później jeden ze świadków.

Do akcji ratunkowej włączyli się pracownicy Pentagonu, ale nie tylko. Roger Olian, pracownik waszyngtońskiego szpitala św. Elżbiety, skoczył do wody, by udzielić pomocy ofiarom. Obwiązał się w pasie liną i kablami od akumulatora, naprędce znalezionymi w aucie. Gdy lód zaczął przyczepiać się do jego ubrań, pozostali świadkowie wyciągnęli go, by nie utonął.

Olian próbował jeszcze kilka razy, ale bez skutku. Nie był w stanie przebrnąć przez krę.

Sześć osób zdołało wydostać się z wraku na powierzchnię. Stewardessa Kelly Duncan nadmuchała kamizelkę i oddała ją najciężej rannemu Josephowi Stileyowi, który miał złamane obie nogi. Jego współpracownica Nikki Felch była lżej ranna.

Priscilla Tirado została oślepiona wyciekającym paliwem, jej mąż i dziecko zginęli.

Wszyscy, z wyjątkiem Brenta Hamiltona, który unosił się na wodzie kilka metrów dalej, kurczowo trzymali się ogona samolotu, który — według słów świadków — podskakiwał, jak spławik.

Helikopter ratunkowy, pilotowany przez Petera Ushera, pojawił się na miejscu katastrofy po kilku minutach, a ratownik Melvin Windsor zrzucił do wody kamizelki i specjalną piłkę, która miała pomóc ocalałym unosić się na wodzie. Potem do wody zrzucona została też lina, którą wyciągano pasażerów na brzeg.

Ratownik wiedział, że mają zaledwie kilka minut, nim ocaleni pasażerowie wpadną w hipotermię, stracą siły i utoną.

Ocalałym pomógł także Lenny Skutnik. Zostawiając na brzegu buty i płaszcz, wskoczył do lodowatej wody, widząc, jak wyciągana z wraku oślepiona paliwem lotniczym Priscilla Tirado puszcza linę ratunkową i zaczyna tonąć. Skutnik pomógł kobiecie bezpiecznie dostać się na brzeg.

“Nie byłem bohaterem” — mówił w wywiadzie dla “The Washington Post” w 2007 r.- “Po prostu pomagałem drugiemu człowiekowi”.

Relacjonując później całą akcję Melvin Windsor zwrócił uwagę, że szósty z pasażerów sprawiał wrażenie najbardziej przytomnego. To on rozdysponował kamizelki pomiędzy resztę i dwukrotnie odstąpił od chwycenia liny ratowniczej i wydostania się na brzeg. Potem ogon samolotu obrócił się na wodzie i zaczął się zanurzać, wciągając mężczyznę pod powierzchnię. Nazywany “szóstym pasażerem” niezidentyfikowany mężczyzna utonął, nie mogąc uwolnić się z pasów bezpieczeństwa.

Ponad rok później ustalono, że był to Arland D. Williams Jr, pochodzący z Mattoon w stanie Illinois bankowiec. W chwili śmierci miał 46 lat. Prezydent Ronald Reagan przyznał mu pośmiertnie medal za odwagę. W 1985 r. most w Waszyngtonie, gdzie rozegrała się tragedia, został nazwany jego imieniem, a w 2003 r. w jego rodzinnym mieście otwarto szkołę, której został patronem.

Według późniejszych ustaleń ekspertów, kapitan Larry Wheaton popełnił kilka poważnych błędów, które doprowadziły do katastrofy nad rzeką Potomak. Miał on naruszyć procedury związane ze startem w trudnych warunkach pogodowych i używać przy poruszaniu się po pasie startowym odwracaczy ciągu, co spowodowało zassanie lodu i śniegu do silników.

Dodatkowo uznał za nieskuteczne znajdujące się na pokładzie systemy odladzania skrzydeł, więc ich… nie włączył.

Zamiast tego kołował za innym samolotem, licząc na to, że gorące powietrze z jego silników stopi cały lód i śnieg z jego maszyny. Tak się faktycznie stało, ale zamiast w wodę, lód i śnieg zmieniały się na skrzydłach Boeinga w zamarzniętą breję, która obciążała samolot i nie pozwalała mu nabrać odpowiedniej prędkości.

Zarówno pasażerowie na pokładzie, jak i drugi pilot Roger Alan Pettit zwrócili uwagę, że maszyna nie rozpędza się tak, jak powinna. Pettit w dodatku wskazywał na

błędne odczyty wskaźników pokładowych, co kapitan Wheaton całkowicie zignorował.

W normalnych warunkach pogodowych Boeing 737 potrzebował ok. 30 sekund i 1 km pasa startowego, by osiągnąć prędkość startową. Tego mroźnego dnia, z warstwą śniegu i lodu na skrzydłach samolot linii Air Florida potrzebował do tego samego manewru aż 45 sekund i 1,6 km. Maszyna wznosiła się zbyt wolno i już z kołami w powietrzu zaczęła wibrować.

W ostatniej chwili Wheaton próbował mocno poderwać opadający mocno dziób samolotu, co doprowadziło do utraty sterowności i katastrofy.

Po katastrofie na rzece Potomak amerykańskie linie lotnicze zaczęły zwracać większą uwagę nie tylko na kwestie procedur technicznych i przestrzeganie bezpieczeństwa, ale też na to, co dzieje się w kabinie pilotów. Do tej pory to kapitan miał decydujący głos podczas lotów. Od 1982 r. zwiększone zostały uprawnienia drugich pilotów, którzy mogli w sytuacji uznanej za niebezpieczną podjąć działania na własną odpowiedzialność, nawet wbrew kapitanowi.

Zaczęto zwracać też większą uwagę na doświadczenie i wiek pilotów, gdy odkryto, że Air Florida nagminnie zatrudnia młodych i niedoświadczonych pilotów, którym płaciła mniej niż pilotom, którzy spędzili w powietrzu więcej godzin. W momencie katastrofy Larry Wheaton miał zaledwie 34 lata, a na kapitana awansowano go zaledwie 1,5 roku wcześniej. Roger Alan Pettit był jeszcze młodszy, miał 32 lata.

Linie lotnicze Air Florida zmagały się już wcześniej z problemami związanymi z jakością swoich usług, brakiem personelu oraz tzw. wojnami cenowymi z innymi przewoźnikami, ale katastrofa mocno przyczyniła się do ich upadku i bankructwa w 1984 r.

O tragedii nakręcono film “Lot 90: Katastrofa na Potomak” (1984)
Źródło: washingtonpost

Foto: You Tube

News USA

Polska może zostać zwolniona z przyjmowania migrantów w ramach unijnego paktu

Opublikowano

dnia

Autor:

Komisja Europejska wskazała Polskę jako jedno z państw członkowskich Unii Europejskiej, które mogą zostać całkowicie lub częściowo zwolnione z obowiązku przyjmowania migrantów relokowanych w ramach nowego paktu o migracji i azylu. Jak uzasadniono, Polska znajduje się obecnie w „poważnej sytuacji migracyjnej”.

Polska uznana za kraj pod szczególną presją

Według propozycji Komisji, która wciąż wymaga zatwierdzenia przez Radę Europejską, Polska znalazła się w grupie sześciu państw (obok Bułgarii, Czech, Estonii, Chorwacji i Austrii) uznanych za „znajdujące się w poważnej sytuacji migracyjnej z powodu skumulowanej presji ostatnich pięciu lat”.

Decyzja KE została przyjęta przez polski rząd jako sukces dyplomatyczny, ponieważ uwzględnia zarówno rolę Polski w przyjmowaniu uchodźców z Ukrainy, jak i sytuację na granicy z Białorusią.

„Jak powiedziałem, Polska nie będzie przyjmować migrantów w ramach paktu migracyjnego. Ani za nich płacić” – napisał premier Donald Tusk we wtorek w mediach społecznościowych. – „To już decyzja. Działamy, a nie [tylko] gadamy!”.

Nowy pakt i „rama solidarności”

Przyjęty w ubiegłym roku – mimo sprzeciwu Polski – unijny pakt o migracji i azylu ma wejść w życie w ciągu dwóch lat. Jednym z jego filarów jest tzw. rama solidarności, zgodnie z którą kraje członkowskie mają obowiązek wspierać państwa przyjmujące dużą liczbę migrantów.

Wsparcie to może mieć formę przyjęcia części migrantów lub przekazania 20 tys. euro za każdą osobę, której dany kraj nie przyjmie. Państwa, które same są uznawane za będące „pod presją migracyjną”, są jednak zwolnione z tego obowiązku.

Polska od początku argumentowała, że jej wyjątkowa sytuacja – przyjęcie milionów uchodźców z Ukrainy oraz trwający kryzys na granicy z Białorusią – powinna stanowić podstawę do takiego zwolnienia. Komisja Europejska już w 2023 roku sygnalizowała, że rozważa taki krok.

imigranci-w-polsce

Nowa klasyfikacja migracyjna państw UE

We wtorek Komisja Europejska rozpoczęła pierwszy „cykl zarządzania migracją” w ramach nowego paktu. Państwa członkowskie zostały podzielone na kategorie według stopnia presji migracyjnej.

  • Grecja, Włochy, Hiszpania i Cypr uznano za „kraje pod presją migracyjną”, co uprawnia je do wsparcia ze strony innych państw UE.
  • 12 krajów, w tym Polska, znalazło się w grupie „zagrożonych presją migracyjną” z powodu liczby przybywających migrantów, przeciążenia systemów recepcyjnych lub „zagrożenia militaryzacją migracji” – czyli wykorzystywania migrantów przez państwa trzecie, takie jak Białoruś czy Rosja, do destabilizacji sytuacji w Unii.

Kraje te otrzymają priorytetowe wsparcie z tzw. EU Migration Support Toolbox – unijnego zestawu narzędzi zapewniającego pomoc operacyjną, techniczną i finansową. Państwa borykające się także z zagrożeniami hybrydowymi, takimi jak rosnąca liczba ataków dronów, mogą liczyć na dodatkowe środki w zakresie bezpieczeństwa granic.

Kolejne kroki i możliwe napięcia w UE

Propozycje Komisji muszą teraz zostać zatwierdzone przez Radę Europejską. Przegląd klasyfikacji planowany jest na lato i jesień 2026 roku. Wciąż nie ustalono również dokładnej wielkości „puli solidarności” – czyli liczby migrantów podlegających relokacji oraz wysokości środków finansowych, jakie trafią do krajów przyjmujących.

Według serwisu Euractiv, rozmowy nad wdrożeniem paktu mogą doprowadzić do napięć między państwami południowej Europy, które domagają się większej solidarności, a krajami północy, takimi jak Belgia i Holandia, które zarzucają im nieprzestrzeganie unijnych zasad azylowych.

Polska pod presją migracyjną

Polska jest jednym z głównych państw przyjmujących uchodźców z Ukrainy po rosyjskiej inwazji w 2022 roku. Według danych unijnych, w Polsce przebywa obecnie prawie milion ukraińskich uchodźców, co plasuje kraj na drugim miejscu w UE – po Niemczech – pod względem liczby przyjętych osób.

Od 2021 roku Polska zmaga się także z kryzysem migracyjnym na granicy z Białorusią, gdzie dziesiątki tysięcy migrantów – głównie z Bliskiego Wschodu, Afryki i Azji – próbowało nielegalnie przekroczyć granicę, z pomocą i zachętą władz białoruskich.

Źródło: NFP
Foto: patrole obywatelskie, YouTube
Czytaj dalej

News USA

Marsz Mężczyzn dla Życia w Bostonie: Modlitwa trwała mimo protestów klaunów i dinozaurów

Opublikowano

dnia

Autor:

1 listopada setki mężczyzn zgromadziły się w Bostonie na czwartym dorocznym Narodowym Marszu Mężczyzn na rzecz Zniesienia Aborcji i Wiecu na rzecz Osobowości, który – mimo hałaśliwych kontrmanifestacji – przebiegał w modlitewnej atmosferze. To jedno z wydarzeń związanych z ruchem pro-life z ostatnich dni, które przedstawia Jezuita, Ojciec Paweł Kosiński.

Marsz rozpoczął się przy placówce Planned Parenthood i zakończył na Boston Common, po przebyciu około 3 mil. Wydarzeniu towarzyszyli liczni przeciwnicy aborcji, którzy – jak podkreślają organizatorzy – chcieli „pokojowo modlić się i dawać świadectwo obrony życia”.

Kontrmanifestanci w kostiumach

Tegorocznemu marszowi towarzyszyła grupa kontrmanifestantów, z których część przebrała się za klaunów i dmuchane dinozaury. Grali na instrumentach, śpiewali i krzyczeli zza kordonu bezpieczeństwa. Na miejscu pojawiło się również około 50 członków Antify, a jeden z protestujących przywdział kostium kucyka i używał megafonu.

Pomimo prowokacyjnej atmosfery, wydarzenie przebiegało spokojnie. Jak powiedział współzałożyciel i prezes marszu Jim Havens, uczestnicy zachowali „modlitewny i dobrze zorganizowany charakter spotkania”, a całość nazwał „wyjątkowym doświadczeniem”.

Organizatorzy marszu utrzymują dobre relacje z lokalną policją, co gwarantuje bezpieczeństwo jego uczestników.

Aby zrównoważyć hałas kontrmanifestantów, uczestnikom towarzyszyła orkiestra marszowa Amerykańskiego Towarzystwa Obrony Tradycji, Rodziny i Własności.

„Aborcja to nie tylko sprawa kobiet”

Jim Havens podkreślił, że marsz ma zachęcić mężczyzn do aktywnego zaangażowania w obronę życia.

„Pogląd, że aborcja nie dotyczy mężczyzn, jest absurdalny. Mamy moralny obowiązek chronić kobiety i dzieci. Nadszedł czas, abyśmy zeszli z linii bocznej i podjęli działanie” – mówił.

Wśród mówców znaleźli się m.in. siostra Deirdre Byrne, działacz pro-life Will Goodman oraz biskup Joseph Strickland. Jak relacjonował Havens, wśród uczestników panowało poczucie wspólnoty i duchowej jedności.

Groźby wobec protestujących w Karolinie Południowej

W niedzielny poranek przed kościołem w Karolinie Południowej doszło do incydentu z udziałem 79-letniego Richarda Lovelace’a, który podczas demonstracji pro-life zagroził protestującym granatem. Nagranie wideo pokazuje Lovelace’a mówiącego: „Mam dla was prezent – granat”.

Po jego zatrzymaniu policja ustaliła, że granat był niegroźny. Mężczyzna – emerytowany prawnik i członek Kościoła Episkopalnego św. Anny – został oskarżony o cztery zarzuty dotyczące gróźb i posiadania fałszywego urządzenia wybuchowego. Zwolniono go z aresztu za kaucją w wysokości 60 000 dolarów.

Nebraska: koniec z finansowaniem placówek aborcyjnych ze środków publicznych

Tymczasem w stanie Nebraska Gubernator Jim Pillen podpisał 6 listopada rozporządzenie wykonawcze zakazujące przeznaczania środków publicznych dla placówek związanych z aborcją.

Gubernator Jim Pillen

Choć federalne i stanowe przepisy już wcześniej ograniczały bezpośrednie finansowanie aborcji, nowe prawo ma uniemożliwić pośrednie dotacje dla organizacji, które wykonują lub promują ten zabieg. Według biura gubernatora w 2025 roku ponad 300 tys. dolarów z funduszy stanowych trafiło do takich placówek.

Tysiące uczestników na Marszu dla Życia w Michigan

Tysiące osób wzięło udział w Marszu dla Życia w stolicy stanu Michigan w czwartek, 6 listopada. Wydarzenie, które odbyło się w centrum Lansing, zgromadziło przedstawicieli organizacji pro-life, duchowieństwa oraz lokalnych polityków.

Przewodnicząca Marszu dla Życia, Jennie Bradley Lichter, podkreśliła, że spotkanie było okazją do wysłania jasnego przesłania władzom stanowym. „Kobiety z Michigan zasługują na coś więcej niż tragedię aborcji — chcemy, żeby wiedziały, że jesteśmy tu dla nich, bez względu na to, z czym się mierzą” – powiedziała.

Wśród mówców znaleźli się m.in. biskup Earl Boyea z Lansing, przedstawiciel Rycerzy Kolumba Barry Borsenik, a także ustawodawcy stanowi: Ann Bollin, John Damoose i Jennifer Wortz.

Prezes organizacji Right to Life Michigan, Amber Roseboom, podkreśliła, że ruch pro-life w stanie stoi po stronie kobiet, które przeżywają nieplanowaną ciążę.

„Choć obecne prawo pozwala na aborcję w Michigan na każdym etapie ciąży, żadna kobieta nie powinna czuć, że to jej jedyna opcja” – zaznaczyła Roseboom. „Nasze przesłanie jest proste: Nie jesteście same. Jesteśmy z wami i wspieramy was”.

Marsz w Lansing był częścią serii wydarzeń pro-life odbywających się w całych Stanach Zjednoczonych, mających na celu promowanie ochrony życia oraz wsparcia dla kobiet i rodzin.

Źródło: cna
Foto: Brother Anthony Marie MICM, YouTube, themensmarch
Czytaj dalej

News USA

Chaos w przestworzach: Opóźnienia i odwołania lotów mogą potrwać aż do Święta Dziękczynienia

Opublikowano

dnia

Autor:

Eksperci ostrzegają, że zakłócenia w krajowym ruchu lotniczym w USA utrzymają się jeszcze przez wiele dni, mimo że rządowe zamknięcie prawdopodobnie dobiega końca. Linie lotnicze potrzebują czasu, by przywrócić normalny rozkład lotów, a w związku z tym pasażerowie powinni przygotować się na utrudnienia i rozważyć plany awaryjne.

Departament Transportu wciąż wymaga od przewoźników ograniczenia rozkładów o 10% na 40 największych lotniskach w kraju. Cięcia mają pomóc w utrzymaniu bezpieczeństwa przy chronicznych brakach kadrowych wśród kontrolerów ruchu lotniczego.

Zdezorganizowany system i niepewny powrót do normalności

Duże linie lotnicze deklarują, że będą ograniczać loty głównie poprzez swoich regionalnych partnerów, co oznacza, że najbardziej ucierpią połączenia między dużymi hubami a mniejszymi miastami. Jednak, jak podkreślają eksperci, cały system jest już mocno zdezorganizowany.

„To sytuacja bez precedensu” – mówi Tiffany Funk, prezes firmy point.me. „Nie możemy po prostu przełączyć przełącznika i zrestartować krajowej infrastruktury lotniczej. Samoloty i załogi są nie na swoich miejscach. To potrwa tygodniami”.

Dane Cirium pokazują, że tempo rezerwacji na Święto Dziękczynienia spadło – z 2,2% wzrostu rok do roku pod koniec października do zaledwie 0,96% na początku listopada. Oznacza to, że podróżni zaczynają obawiać się chaosu.

Ponad 3,5 miliona pasażerów z zakłóceniami

Według Airlines for America, od początku zamknięcia rządu ponad 3,5 miliona pasażerów doświadczyło opóźnień lub odwołań lotów z powodu problemów kadrowych w kontroli ruchu lotniczego. Między 21 listopada a 1 grudnia linie spodziewają się rekordowych 31 milionów pasażerów.

„Im więcej odwołań, tym trudniej przywrócić rozkład” – wyjaśnia Robert W. Mann Jr., były dyrektor linii lotniczych. „Czasem potrzeba nawet 36 godzin, by sprowadzić załogi i sprzęt we właściwe miejsca”.

lotnisko OHare

Podróż w Święto Dziękczynienia: stres i ryzyko

„Święto Dziękczynienia to najtrudniejszy tydzień podróży w roku” – mówi Hayley Berg, główna ekonomistka Hopper. „To czas rodzinnych wyjazdów, a tym razem będzie jeszcze bardziej stresujący”.

Eksperci zalecają pasażerom przygotowanie planu B. „Trzeba określić swoją tolerancję na niedogodności” – dodaje Funk. „Czy możesz pozwolić sobie na noc w hotelu, czy może spać na lotnisku? Warto też wykorzystać punkty lojalnościowe do rezerwacji alternatywnych lotów – bilety premiowe można łatwo anulować bez kar”.

Bezpieczeństwo przede wszystkim

Sekretarz Transportu Sean Duffy podkreśla, że decyzja o ograniczeniu liczby lotów podyktowana jest bezpieczeństwem – ma zmniejszyć presję na niedostatecznie obsadzone wieże kontrolne.

Mimo chaosu eksperci przekonują, że latanie wciąż jest bezpieczne. „Problemem są przestarzałe systemy FAA, a nie bezpieczeństwo operacji” – mówi Michael Taylor z JD Power. „Kontrola ruchu lotniczego wciąż korzysta z technologii z czasów II wojny światowej”.

Długa droga do normalności

Nawet po zakończeniu zamknięcia rządu skutki będą odczuwalne przez wiele tygodni. Braki kadrowe wśród kontrolerów i starzejąca się infrastruktura FAA pozostaną poważnym problemem.

„To nie tylko kwestia niewygody dla podróżnych” – podsumowuje Funk. „To symptom głębszego kryzysu infrastruktury, który wpływa na każdego Amerykanina”.

Źródło: usatoday
Foto: YouTube, Międzynarodowe Lotnisko O’Harem,
Czytaj dalej
Reklama

Popularne

Kalendarz

styczeń 2022
P W Ś C P S N
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31  

Nasz profil na fb

Popularne w tym miesiącu