Miłośników klasycznej opery z Chicago czekają jeszcze dwa przedstawienia inscenizacji „Medei” Luigiego Cherubiniego (1797). Główną rolę w spektaklu gra pochodząca z Berwyn sopranistaka – Sondra Radvanovsky, gwiazda międzynarodowych scen operowych, która powróciła do regionu Chicago w 2023 roku i zamieszkała w Wilmette.

Lyric Opera wystawia włoską wersję opery z 1909 roku, stworzoną dla legendarnej Marii Callas. Dzieło wymaga niezwykłej wokalnej siły i emocjonalnej intensywności — cech, które 56-letnia Sondra Radvanovsky posiada w nadmiarze.

Sopranistka po raz pierwszy zaśpiewała tę partię w koprodukcji z Metropolitan Opera, Kanadyjską Operą Narodową i Operą Narodową Grecji w 2022 roku. Krytycy nazwali jej występ „imponującym i poruszającym”.

W 2026 roku Radvanovsky zaśpiewa swoją ostatnią nową rolę w Metropolitan Opera – Minnie w „Dziewczynie z Zachodu” Pucciniego – kończąc w ten sposób cykl ról bohaterek tego kompozytora.

„Medea” – Luigi Cherubini
11 października – 26 października 2025
Lyric Opera House, 20 N. Wacker Dr., Chicago
Bilety: 47–404 USD
Informacje: (312) 827-5600 | lyricopera.org/medea

Źródło: dailyherald
Foto: Lyric Opera

W ten weekend Muzeum Sztuki Współczesnej w Chicago (MCA) otworzyło jedną z najważniejszych wystaw sezonu — „Yoko Ono: Music of the Mind”, obejmującą blisko 70 lat twórczości artystki. Ekspozycja, złożona z około 200 dzieł, to podróż przez jej karierę: od wczesnych konceptualnych prac i performansów po filmy, instalacje i sztukę interaktywną.

Wystawa, przygotowana pierwotnie przez Tate Modern w Londynie, po raz pierwszy trafiła teraz do Stanów Zjednoczonych. Publiczność w Chicago będzie mogła ją oglądać do 22 lutego w siedzibie Muzeum Sztuki Współczesnej MCA przy 220 E. Chicago Ave.

Więcej niż muza Johna Lennona

Choć dla wielu Yoko Ono pozostaje ikoną popkultury i żoną Johna Lennona, kuratorka chicagowskiej odsłony, Jamillah James, chce, by odwiedzający odkryli ją na nowo – jako niezależną, odważną i wizjonerską artystkę.

“Ta wystawa to fantastyczny przegląd dorobku Ono w różnych mediach” – mówi James. “Chciałabym, by ludzie przyszli z otwartym umysłem, odkładając na bok uprzedzenia, i po prostu zaangażowali się w jej niezwykłą, intelektualną pracę, która zachęca do myślenia, działania i współtworzenia świata.”

Sztuka, która zaprasza do działania

Ekspozycja prowadzi widzów chronologicznie przez kolejne etapy życia Yoko Ono – od Nowego Jorku, przez Tokio i Londyn, aż po jej powrót do USA. W pierwszej sali prezentowane są „obrazy instruktażowe”, czyli tekstowe kompozycje z lat 60., które stanowią zaproszenie do stworzenia własnego dzieła.

W jednej z nich, „Smoke Painting”, Ono instruuje: „Podświetl płótno papierosem przez dowolny czas. Obserwuj ruch dymu. Obraz kończy się, gdy całe płótno zniknie.”

Takie prace, oparte na uczestnictwie widza, stanowią sedno jej filozofii artystycznej.

Inne dzieła również wymagają interakcji – publiczność może wbijać gwoździe w obraz, ściskać dłoń przez płótno, albo zostawiać własne przemyślenia na ścianie galerii. W instalacji „Helmets (Pieces of Sky)” z 2001 roku odwiedzający wyciągają elementy układanki z hełmów wiszących nad głowami – symboliczny gest „odzyskiwania nadziei po wojnie”.

“Performans jest dla Yoko kluczowy” – podkreśla James. “Jej sztuka nie istnieje bez widza. To widz ją uruchamia.”

Współpraca, dźwięk i pamięć

Wystawa przypomina również o licznych artystycznych partnerstwach Ono – od wczesnych projektów z Anthonym Coxem po film „Aos” z 1964 roku, w którym pojawia się John Lennon.

W chicagowskiej wersji Jamillah James rozszerzyła część muzyczną ekspozycji. W specjalnie zaprojektowanym „Music Room” zwiedzający mogą usiąść na miękkich pufach i słuchać utworów Ono – od eksperymentalnych nagrań po jej bardziej znane piosenki.

Kuratorce zależało też na podkreśleniu literackiej strony twórczości artystki. Dlatego w MCA znalazło się miejsce dla aktywacji jej kultowej publikacji „Grapefruit” (1964) oraz interaktywnej instalacji „Mend Piece” (1966), gdzie odwiedzający składają potłuczone filiżanki i talerze – gest naprawy i wspólnoty.

Zakończenie pod niebem Chicago

Ekspozycję zamyka poetycka praca „Sky TV” – transmisja na żywo z nieba nad muzeum. Ono stworzyła ją w latach 60-tych, mieszkając w nowojorskim apartamencie bez okien. Dzieło symbolizuje tęsknotę za światłem, przestrzenią i wolnością.

Yoko Ono ma zresztą własną historię z Chicago – w Jackson Park znajduje się jej pierwsza stała instalacja w USA, „Sky Landing”, a piosenka „Walking on Thin Ice” była częściowo inspirowana widokiem jeziora Michigan.

Bilety na wystawę „Yoko Ono: Music of the Mind” można kupić tutaj.

Źródło: blockclubchicago
Foto: Muzeum Sztuki Współczesnej

17 października Muzeum Polskie w Ameryce z dumą kontynuowało piękną tradycję Imienin Kościuszki, upamiętniając dziedzictwo i patriotyczne ideały Tadeusza Kościuszki. Uroczystość, organizowana corocznie przez Oddział Fundacji Kościuszkowskiej w Chicago, stanowi okazję do uhonorowania wybitnych postaci za ich pracę i wkład w rozwój społeczności polonijnej. Wieniec laurowy przyznano prof. Johnowi Kulczyckiemu.

W tym roku Fundacja Kościuszkowska uhonorowała profesora Johna Kulczyckiego – członka dożywotniego, wieloletniego przyjaciela oraz sponsora Muzeum Polskiego w Ameryce – przyznając mu wieniec laurowy w uznaniu jego zasług i oddania sprawom Polonii.

W poprzednich latach laureatami tego wyróżnienia byli m.in. prezes MPA Richard Owsiany oraz dyrektor zarządzająca MPA Małgorzata Kot.

Muzeum Polskie w Ameryce składa gorące podziękowania Oddziałowi Fundacji Kościuszkowskiej w Chicago oraz wszystkim, którzy tego dnia wspólnie świętowali i pielęgnowali pamięć o Tadeuszu Kościuszce.

Źródło: Muzeum Polskie w Ameryce
Foto: Muzeum Polskie w Ameryce