Papież Franciszek, który zmarł 21 kwietnia w wieku 88 lat, odwiedził Stany Zjednoczone tylko raz – we wrześniu 2015 roku. Mimo że jego wizyta trwała zaledwie kilka dni, pozostawiła trwały ślad w sercach milionów i zapisała się na kartach historii jako jedno z najbardziej poruszających papieskich pielgrzymek.

W ciągu tej krótkiej podróży Franciszek przyciągnął setki tysięcy wiernych, kanonizował nowego świętego, został pierwszym papieżem przemawiającym przed połączonymi izbami Kongresu, a swoją obecnością ożywił amerykańską wspólnotę katolicką – od Waszyngtonu, przez Nowy Jork, po Filadelfię.

Waszyngton, D.C.: Spotkania, symbole i cicha siła

Papież rozpoczął amerykańską część swojej podróży 22 września 2015 r., lądując w stolicy po wcześniejszej wizycie na Kubie. Już następnego dnia spotkał się z Prezydentem Barackiem Obamą w Białym Domu – w czasie, gdy amerykańscy katolicy zmagali się z trudnymi pytaniami dotyczącymi wolności religijnej, małżeństw osób tej samej płci i przepisów dotyczących antykoncepcji.

Franciszek pochwalił dążenie do inkluzywności w społeczeństwie, ale przypomniał, że wolność religijna jest jednym z „najcenniejszych skarbów Ameryki”. Wezwał też do pilnego działania na rzecz ochrony środowiska, odwołując się do swojej encykliki Laudato Si’.

W tym samym dniu odprawił mszę w Narodowym Sanktuarium Niepokalanego Poczęcia, kanonizując św. Junípero Serrę – była to pierwsza kanonizacja w historii dokonana na ziemi amerykańskiej. Nazwał go symbolem „Kościoła, który wychodzi, by nieść pojednawczą czułość Boga”.

W ciszy i bez fleszy kamer Franciszek odwiedził też Małe Siostry Ubogich – wspólnotę zakonną toczącą sądową batalię o sprzeciw sumienia wobec przepisów rządowych.

Historyczne przemówienie w Kongresie

24 września papież przeszedł do historii jako pierwszy następca św. Piotra, który przemówił przed połączonymi izbami Kongresu. Jego przemówienie było mocnym głosem w sprawach życia, sprawiedliwości społecznej i pokoju.

Potępił handel bronią, karę śmierci i przypomniał o roli rodziny, którą nazwał „zranioną jak nigdy dotąd”.

Jako wzór dla Ameryki wskazał Abrahama Lincolna i Martina Luthera Kinga Jr., nazywając ich obrońcami wolności i moralnych wartości. Nie bał się trudnych tematów, ale przemawiał językiem pojednania, a nie podziału.

Nowy Jork: Modlitwa, ONZ i ludzie z marginesu

Wieczorem tego samego dnia papież dotarł do Nowego Jorku, gdzie następnego ranka przemawiał w siedzibie ONZ. Wezwał światowych przywódców do odrzucenia „ideologicznej kolonizacji” i podkreślił, że każda interwencja międzynarodowa musi respektować tożsamość narodów.

Później, w Ground Zero, miejscu ataków z 11 września, Franciszek spotkał się z rodzinami ofiar i ocalałymi. W atmosferze głębokiej zadumy modlił się o pokój, przypominając, że „za każdym aktem przemocy kryją się konkretne twarze, historie, imiona”.

Tego samego dnia odwiedził szkołę katolicką w Harlemie, a wieczorem odprawił mszę w Madison Square Garden. Apelował o pamięć o tych, którzy są niewidzialni dla wielkiego miasta: bezdomnych, migrantach, dzieciach bez edukacji, starszych zapomnianych przez społeczeństwo.

Jego słowa niosły przesłanie nadziei – tej, która „nie boi się zaangażowania i działa jak zaczyn”.

Filadelfia: Rodzina, przebaczenie i nadzieja

Ostatnim przystankiem była Filadelfia, gdzie Franciszek wziął udział w Światowym Spotkaniu Rodzin. W bazylice św. Piotra i Pawła mówił o roli duchowieństwa i kobiet w Kościele, przypominając o znaczeniu towarzyszenia rodzinom.

Podczas przemówienia w Independence Mall podkreślił rolę wolności religijnej i imigrantów, a wieczorem porzucił przygotowane przemówienie, by spontanicznie podzielić się wzruszającym świadectwem o rodzinie jako fundamencie społeczeństwa.

W niedzielę, 27 września, papież spotkał się prywatnie z ofiarami nadużyć seksualnych. Ich historie, jak sam powiedział, „rozgniewały jego serce”. Obiecał, że Kościół będzie czujny, a sprawcy – pociągnięci do odpowiedzialności. Tego samego dnia odwiedził też zakład karny, mówiąc więźniom, że każdy człowiek jest naznaczony ranami życia, ale Bóg nikogo nie odrzuca.

Na zakończenie podróży odprawił mszę dla uczestników spotkania rodzin. Dziękując Amerykanom, powiedział: „Niech nasze wspólne dni przyniosą owoce, które będą trwałe. Tak jak otrzymaliśmy wiele – dawajmy innym w zamian”.

Dziedzictwo

Choć była to jedyna wizyta papieża Franciszka w USA, pozostawiła ona głęboki ślad – nie tylko w Kościele katolickim, ale w całym społeczeństwie amerykańskim. Wierność Ewangelii, otwartość na dialog, troska o ubogich i środowisko – to wartości, które Franciszek wniósł do serc tych, których spotkał.

To było świadectwo miłości, które – jak sam powiedział – „nie zna granic i nie boi się żadnych ulic”.

Źródło: cna
Foto: YouTube

Dziękujemy Bogu za dar osobistego życia oraz kapłańskiej, apostolskiej służby Księdza Biskupa Piotra jako świadka wiary Kościoła, który jest Matką – mówił abp Wacław Depo, metropolita częstochowski, w homilii Mszy Świętej pogrzebowej śp. bp. Piotra Turzyńskiego, biskupa pomocniczego Diecezji Radomskiej oraz delegata KEP ds. Duszpasterstwa Emigracji Polskiej i ds. Duszpasterstwa Nauczycieli. który odszedł do Pana 14 kwietnia br. Eucharystii przewodniczył metropolita częstochowski abp Wacław Depo.

W trakcie uroczystości został odczytany telegram Sekretarza Stanu Watykańskiego kard. Pietro Parolina, skierowany do bp. Marka Solarczyka, ordynariusza radomskiego.

W liście datowanym na 16 kwietnia kard. Parolin poinformował, że „Jego Świątobliwość, powiadomiony o śmierci śp. biskupa Piotra Wojciecha Turzyńskiego, tytularnego biskupa Usula i biskupa pomocniczego diecezji radomskiej, przekazuje Ekscelencji, rodzinie zmarłego, wszystkim wiernym Kościoła radomskiego, wyrazy ojcowskiej bliskości”.

Przed rozpoczęciem liturgii odczytano postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Andrzeja Dudy o pośmiertnym odznaczeniu bp. Piotra Turzyńskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Bp Marek Solarczyk przyznał, że to jest ten czas, „kiedy stajemy z wdzięcznością wobec Boga za dobro, jakie niósł i pozostawił Biskup Piotr”.

„To jest jednocześnie też intencja modlitwy o pełnię jego życia w chwale nieba, ale to jest również i czas, aby z szacunkiem i naszą życzliwością być przy bliskich Księdza Biskupa Piotra. Jesteśmy z wami i wyrażamy naszą jedność i nasze wsparcie. To jest jednocześnie też czas, aby spojrzeć z wdzięcznością dla tak wielu ludzi, którzy szczególnie w tych ostatnich tygodniach i miesiącach pomagali Biskupowi Piotrowi na tej jego drodze cierpienia i choroby” – mówił bp Solarczyk.

„Chrześcijańska nadzieja polega na tym, że w obliczu śmierci, gdzie wszystko wydaje się kończyć, otrzymujemy pewność, że dzięki Chrystusowi, dzięki Jego łasce przekazanej nam w chrzcie, życie zmienia się, ale się nie kończy. W Zmartwychwstałym Chrystusie otrzymuje dar nowego życia, które burzy mur śmierci, czyniąc niej przejście do wieczności” – podkreślił abp Wacław Depo w homilii cytując bullę Spes non confundit, ogłaszającą Rok Jubileuszowy 2025.

Metropolita częstochowski zauważył, że przejście do Ojca papieża Franciszka jak i bp. Piotra Turzyńskiego „stały się dla nas wielką lekcją realizmu wiary”. „Wiara bowiem nie jest jakiś stanem posiadania, raz na zawsze, ale jest tajemnicą spotkań z żyjącym we wspólnocie Kościoła Chrystusem, gdzie nie ma gotowych recept i gotowych odpowiedzi” – zaznaczył.

Abp Depo zwrócił uwagę, że obecność na dzisiejszej Eucharystii jest „dziękczynieniem Bogu za dar osobistego życia oraz kapłańskiej, apostolskiej służby Księdza Biskupa Piotra jako świadka wiary Kościoła, który jest Matką”.

Po zakończeniu liturgii nastąpi złożenie ciała Zmarłego w Grobie Biskupów Radomskich na cmentarzu parafialnym przy ul. Limanowskiego w Radomiu.

W uroczystościach pogrzebowych wzięło udział ponad trzydziestu biskupów, m.in. Prymas Polski abp Wojciech Polak, metropolita warszawski abp Adrian Galbas, a ze strony Konferencji Episkopatu Polski obecny był sekretarz generalny KEP bp Marek Marczak, który odczytał kondolencje przewodniczącego Episkopatu abp. Tadeusza Wojdy SAC.

„Zmarły Ksiądz Biskup Piotr dał się poznać jako wspaniały człowiek, jednak to, co najbardziej go charakteryzowało, to ojcostwo. Był ojcem duchownym w seminarium, a gdy został biskupem, z jeszcze większym zaangażowaniem, po ojcowsku, traktował bliskich współpracowników” – napisał w kondolencjach Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski.

Ks. Bogusław Brzyś, rektor Polskiej Misji Katolickiej we Francji, mówił, że dla księży, osób konsekrowanych, sióstr i braci pracujących w duszpasterstwie emigracyjnym wśród Polonii i Polaków za granicą, Ksiądz Biskup Piotr pozostanie w pamięci przede wszystkim jako ewangeliczny pasterz, który wpatrzony w Chrystusa – Dobrego Pasterza, prowadził rozproszoną po całym świecie owczarnię polskiej emigracji.

„To ona stała się jego drugą diecezją. W czasie niezliczonych emigracyjnych spotkań, słuchaliśmy jego głosu i czuliśmy, że choć dzielą nas niekiedy tysiące kilometrów, to ten pasterz jest blisko nas, zna swoje owce i rozumie je” – mówił ks. Brzyś.

BP KEP

Osoba może dobrowolnie opuścić Kościół katolicki, ale nie może wymazać informacji o swoim chrzcie z ksiąg parafialnych — wynika z oficjalnej noty opublikowanej 17 kwietnia przez Dykasterię ds. Tekstów Legislacyjnych. Dokument, podpisany przez prefekta arcybiskupa Filippo Iannone oraz sekretarza biskupa Juana Ignacio Arrietę, podkreśla: chrzest to nie tylko akt wiary, lecz także trwały fakt historyczny, który musi być zachowany w kościelnych rejestrach. Mówi o tym Ojciec Józef Polak SJ.

Chrzest to więcej niż przynależność religijna

Zgodnie z watykańskim wyjaśnieniem, chrzest stanowi punkt wyjścia dla wszystkich innych sakramentów — bierzmowania, małżeństwa, święceń kapłańskich czy profesji zakonnej. Dlatego potwierdzenie, że został on ważnie udzielony, jest konieczne dla porządku duszpasterskiego i prawnego w Kościele.

„Rejestr Chrztów nie jest listą członków Kościoła, lecz zapisem faktu o charakterze historyczno-sakramentalnym” – podkreślają autorzy dokumentu.

W związku z tym nie można usuwać ani zmieniać zapisów w księgach parafialnych – wyjątkiem są jedynie oczywiste błędy transkrypcji.

Prawo kanoniczne nie przewiduje wymazywania chrztu

Nota odwołuje się do kanonu 535 Kodeksu Prawa Kanonicznego, który nakłada na parafie obowiązek prowadzenia ksiąg sakramentalnych. Chociaż nie mówi on wprost o niemożności usunięcia danych, fakt ten wynika z logiki przepisów: sakrament chrztu to wydarzenie jednorazowe i nieodwracalne.

„Sakrament chrztu nie może być powtórzony. Ponowne udzielenie go byłoby nieważne z punktu widzenia doktryny” – zaznacza dokument.

Odejście z Kościoła? Tak – ale z adnotacją, nie usunięciem danych

Dla osób, które postanowią formalnie opuścić Kościół, Kościół przewiduje możliwość dodania do rejestru specjalnej adnotacji, tzw. „actus formalis defectionis ab Ecclesia Catholica” – czyli formalnego aktu odejścia.

Oznacza to, że chociaż sam wpis o chrzcie pozostaje w księdze, może mu towarzyszyć informacja o tym, że dana osoba świadomie i formalnie zrezygnowała z przynależności do wspólnoty Kościoła.

Rejestr nie ogranicza wolności – ma zapewnić pewność

Nota podkreśla, że rejestr chrztów nie służy do poświadczania wiary danej osoby, lecz do zapewnienia prawnej i pastoralnej pewności co do faktu przyjęcia sakramentu. To ważne m.in. w kontekście zawierania sakramentalnych małżeństw czy przystępowania do święceń.

Co istotne – obecność w rejestrze nie ogranicza wolnej woli jednostki. Każdy ma prawo dokonać wyboru i opuścić Kościół, a sakrament przyjęty wcześniej nie narusza tej wolności.

Kościół katolicki jasno podkreśla: chrzest to nie tylko wyraz wiary, ale również wydarzenie, które – raz dokonane – pozostaje trwałą częścią historii danej osoby. Nawet jeśli ktoś decyduje się odejść, nie może wymazać tego sakramentu z rejestrów. Może natomiast — i ma do tego pełne prawo — zaznaczyć swoją decyzję o opuszczeniu Kościoła w formie oficjalnej adnotacji.

Źródło: vatican news
Foto: istock/Alicia Fdez/iMylu/