Poniedziałkowe losowanie Powerball ponownie nie przyniosło głównego zwycięzcy. Żaden gracz nie trafił kompletu sześciu liczb, co oznacza, że kumulacja rośnie dalej – w środę do wygrania będzie już 775 milionów dolarów. Było to 36. losowanie z rzędu bez trafienia głównej nagrody.

Wygrane drugiego stopnia – trzy szczęśliwe kupony

W poniedziałek padły trzy losy z trafionymi pięcioma liczbami, ale bez liczby Powerball. Zostały zakupione w trzech stanach:

• Kalifornia (Daly City) – wartość kuponu: 501 453 dolary. W Kalifornii obowiązuje system „pari-mutuel”, co oznacza, że wysokość nagrody zależy od liczby zwycięzców i sprzedaży w danym losowaniu.
• Georgia – wartość kuponu: 1 milion dolarów
• Illinois – wartość kuponu: 1 milion dolarów

W innych stanach standardowo za trafienie pięciu liczb (bez Powerball) przysługuje 1–2 miliony dolarów.

Wyniki losowania

Wylosowane liczby to: 5, 18, 26, 47, 59, a numer Powerball wyniósł 1. Szacowana pula nagród w poniedziałkowym losowaniu wynosiła 745 milionów dolarów.

Jak trudne jest trafienie głównej nagrody?

Według Multi-State Lottery Association szansa na trafienie wszystkich sześciu liczb to 1 do 292,2 mln, aogólna szansa na jakąkolwiek wygraną wynosi 1 do 24,9.

Kumulacja rośnie — emocje także

Środowe losowanie będzie jednym z większych w historii Powerball, a zainteresowanie graczy dodatkowo rośnie z każdym kolejnym dniem bez zwycięzcy. Jeśli kumulacja znów nie padnie, pula może wkrótce przekroczyć granicę 800 milionów dolarów.

Największe wygrane w historii Powerball

1. 2,04 mld USD – 7 listopada 2022 r. – California
2. 1,787 mld USD – 6 września 2025 r. – Missouri, Texas
3. 1,765 mld USD – 11 października 2023 r. – California
4. 1,586 mld USD – 13 stycznia 2016 r. – California, Florida, Tennessee
5. 1,326 mld USD – 6 kwietnia 2024 r. – Oregon
6. 1,08 mld USD – 19 lipca 2023 r. – California
7. 842,4 mln USD – 1 stycznia 2024 r. – Michigan
8. 775 mln USD – 3 grudnia?
9. 768,4 mln USD – 27 marca 2019 r. – Wisconsin
10. 758,7 mln USD – 23 sierpnia 2017 r. – Massachusetts

Źródło: mynewsla
Foto: YouTube

W piątek poinformowano, że Union Pacific zamierza połączyć się z Norfolk Southern, tworząc pierwszą w historii kolej biegnącą z wybrzeża na wybrzeże, która miałaby obsługiwać niemal połowę krajowego transportu kolejowego towarów. Wartość transakcji szacowana jest na 85 miliardów dolarów. Decyzja ta wywołuje ogromne zainteresowanie, szczególnie w Chicago – historycznym sercu amerykańskiej kolei i jednocześnie jej największym wąskim gardle.

Zyski dla kraju, ale kosztem konkurencji?

Przedstawiciele Union Pacific twierdzą, że fuzja:

• zwiększy przepustowość sieci kolejowej,
• skróci czas transportu kontenerowego o 1–2 dni,
• pozwoli odciążyć drogi i zmniejszyć emisję spalin, ograniczając ruch ciężarówek.

Jednocześnie dziewięciu republikańskich prokuratorów generalnych ostrzegło w liście skierowanym do władz federalnych, że połączenie może prowadzić do „wzrostu siły monopolistycznej”, co przełoży się na wyższe koszty wysyłek i osłabienie konkurencyjności gospodarki USA.

Koszty transportu już teraz są istotnym problemem – w 2024 r. przeciętny Amerykanin otrzymał 66 przesyłek, co oznacza wzrost o 78% w ciągu siedmiu lat, przy zaledwie 4% spadku średniej ceny wysyłki.

Chicago jako strategiczny węzeł

Obecnie 1 na 4 pociągi towarowe w USA przejeżdża przez północno-wschodnie Illinois, a firmy kolejowe zapowiadają wzrost przepustowości w regionie o prawie 80% do 2052 r.

Przedstawiciele Union Pacific argumentują, że już dziś kontenery często są rozładowywane w Chicago, przewożone ciężarówkami przez miasto, a następnie ponownie ładowane na pociąg innego przewoźnika.

Po fuzji kontenery mogłyby przejeżdżać przez miasto bez rozładunku, eliminując setki przejazdów drogami, co ograniczyłoby korki i smog.

Jednak eksperci, tacy jak Earl Wacker, ostrzegają, że mieszkańcy terenów przytorowych mogą odczuć większe obciążenie ruchem, hałasem i skutkami środowiskowymi.

Proces zatwierdzenia i potencjalne konsekwencje

Union Pacific jeszcze w tym tygodniu ma złożyć mający tysiące stron wniosek do Surface Transportation Board (STB). Od tego momentu ruszy: okres analizy trwający około 18 miesięcy, negocjacje z samorządami oraz przedstawicielami branż (m.in. chemicznej i rolniczej).

STB może nałożyć ograniczenia dotyczące:

• liczby pociągów,
• długości składów,
• stawek za przewóz,
• tras przejazdowych.

Według branżowych analityków istnieje ryzyko, że pozytywna decyzja uruchomi kolejną falę konsolidacji, prowadząc nawet do fuzji BNSF z CSX, a później wchłonięcia kanadyjskich operatorów.

Koleje Union Pacific i Norfolk Southern

Głos branży i pracowników

CEO Union Pacific, Jim Vena, zapowiada 1 mld USD oszczędności i 1,75 mld USD dodatkowych przychodów rocznie po trzech latach od połączenia. Twierdzi, że jest „99,999% pewny” zatwierdzenia fuzji.

Sceptycy podkreślają jednak, że w ciągu ostatniej dekady obie spółki nie odnotowały wzrostu wolumenu przewozów, a teraz prognozują 10% wzrost w ciągu trzech lat.

Władze Union Pacific zapewniają też „gwarancję zatrudnienia na całe życie” dla obecnych pracowników obu spółek, lecz eksperci ostrzegają, że takie zobowiązania mogą okazać się iluzoryczne.

Lokomotywy Norfolk Southern w Altoona Works

Wpływ polityczny i rola administracji federalnej

Proces zatwierdzenia fuzji odbywa się w otoczeniu politycznym wysokiego szczebla.

• Prezydent Donald Trump po spotkaniu z Veną w Białym Domu ocenił, że „fuzja brzmi dobrze”.
• Trump zwolnił również członka STB, Roberta Primusa, który był sceptycznie nastawiony do połączenia.

Były przewodniczący STB, Marty Oberman, publicznie podkreślił, że decyzja musi zostać podjęta niezależnie, na podstawie faktów, a nie nacisków politycznych czy inwestorskich.

Podsumowując

Fuzja Union Pacific z Norfolk Southern może:

• zrewolucjonizować transport towarowy w USA,
• odciążyć autostrady i zmniejszyć emisję spalin,
• ale jednocześnie zwiększyć wpływ jednej spółki na rynek i odbić się negatywnie na niektórych regionach, w tym Chicago.

To jedna z najważniejszych decyzji w amerykańskim kolejnictwie od dekad. Stawką są:

• konkurencyjność rynku,
• koszty transportu dla konsumentów,
• miejsca pracy,
• a także rola Chicago jako centralnego węzła logistycznego kraju.

STB zmierzy się z decyzją o potencjalnie historycznym znaczeniu. Najważniejsza decyzja zapadnie najwcześniej w połowie 2027 r.

Źródło: chicagotribune
Foto: jpmueller99, Union Pacific, Norfolk Southern, YouTube

Podróżni, którzy nie posiadają prawa jazdy zgodnego z wymogami REAL ID ani paszportu, będą musieli zapłacić dodatkową opłatę, aby przejść kontrolę bezpieczeństwa na lotniskach. Administracja Bezpieczeństwa Transportu TSA ogłosiła, że od 1 lutego 2026 r. osoby bez akceptowanego dokumentu tożsamości będą mogły skorzystać z płatnej alternatywnej procedury weryfikacji — Confirm ID.

Jak będzie działać Confirm ID?

Usługa umożliwi podróżnym potwierdzenie tożsamości poprzez system Administracja Bezpieczeństwa Transportu (TSA), po wniesieniu opłaty i wypełnieniu formularza. Można to zrobić:

• przez internet na pay.gov przed przyjazdem na lotnisko,
• na lotnisku, w osobnej linii przeznaczonej dla osób korzystających z Confirm ID.

Po pozytywnej weryfikacji Confirm ID będzie ważne 10 dni. Po tym czasie, jeśli podróżny ponownie będzie chciał lecieć bez REAL ID lub paszportu, konieczne będzie wniesienie kolejnej opłaty.

Według Departamentu Bezpieczeństwa Krajowego (DHS) cały proces potrwa zazwyczaj 10–15 minut, lecz w razie dodatkowych wymogów weryfikacyjnych lub długich kolejek może się wydłużyć nawet do pół godziny.

Dlaczego wprowadzono opłatę?

TSA zaproponowała początkowo opłatę w wysokości 18 dolarów, jednak – jak poinformowano – późniejsza analiza wykazała, że koszty operacyjne programu są wyższe. Pobierana opłata będzie pokrywać:

• utrzymanie systemu technologicznego,
• koszty administracyjne,
• koszty operacyjne związane z samą weryfikacją tożsamości.

Zmiana pojawia się w czasie, gdy egzekwowanie ustawy REAL ID Act, przyjętej w 2005 r., stało się obowiązkowe na punktach kontroli bezpieczeństwa w USA po licznych opóźnieniach we wdrożeniu.

Jakie dokumenty TSA uznaje za ważne?

Podróżni, którzy chcą uniknąć opłaty, powinni posiadać jeden z akceptowanych dokumentów, w tym:

• prawo jazdy lub dowód tożsamości zgodny z REAL ID,
• Enhanced Driver’s License (EDL) lub Enhanced ID (EID),
• paszport USA,
• paszportową kartę USA,
• karty zaufanego podróżnego (Global Entry, NEXUS, SENTRI, FAST),
• legitymację Departamentu Obrony USA,
• kartę stałego rezydenta,
• kartę wjazdu (Border Crossing Card),
• akceptowalne dokumenty plemienne (w tym Enhanced Tribal Cards),
• kartę HSPD-12 PIV,
• paszport wydany przez rząd innego kraju,
• kanadyjskie prawo jazdy,
• kartę TWIC,
• kartę zezwolenia na pracę I-766,
• dokumenty marynarki handlowej USA,
• kartę identyfikacyjną opieki zdrowotnej dla weteranów (VHIC).

Co to oznacza dla podróżnych?

Od 2026 r. obowiązkiem każdego pasażera będzie posiadanie akceptowanego dokumentu tożsamości — w przeciwnym razie konieczne będzie skorzystanie z płatnej procedury Confirm ID. TSA zachęca podróżnych, by jak najszybciej wyrobić dokumenty zgodne z REAL ID, aby uniknąć dodatkowych opłat i wydłużonej odprawy.

Źródło: nbc
Foto: istock/CandyRetriever/ LightFieldStudios/