W środę federalna ława przysięgłych wydała podzielony werdykt przeciwko byłemu przewodniczącemu Izby Reprezentantów Illinois, Michaelowi Madiganowi, uznając go za winnego 10 z 23 zarzutów karnych w jego sprawie. Ławnicy uznali również Madigana za niewinnego siedmiu zarzutów oraz nie byli w stanie wydać werdyktu w sprawie sześciu dodatkowych zarzutów.

Michael McClain, wieloletni powiernik Madigana, został również oskarżony o sześć zarzutów w tej sprawie, ale ława przysięgłych nie była jednomyślna w sprawie wszystkich sześciu.

Największy proces korupcyjny w historii Chicago

Skazanie Michaela Madigana to finał jednego z najgłośniejszych śledztw korupcyjnych w historii Illinois i dramatyczny upadek polityka, który przez prawie 40 lat rządził Izbą Reprezentantów, a także stanową Partią Demokratyczną. Jego wpływy sięgały daleko poza legislaturę – był symbolem politycznej machiny Chicago, ostatnim reliktem epoki Richarda J. Daleya.

Decyzja ławy przysięgłych zapadła po czterech miesiącach procesu, który był kulminacją śledztwa prowadzonego przez dekadę. Prokuratorzy federalni już wcześniej doprowadzili do skazania kilku bliskich współpracowników Madigana, ale jego wyrok to ich największe zwycięstwo.

Metody działania Madigana

Michael Madigan budował swoją potęgę poprzez skomplikowaną sieć politycznych sojuszy, system lojalności i wpływów. W jego rodzinnym 13. Okręgu obowiązywały stare polityczne zasady: nagradzanie lojalnych stanowiskami patronackimi, budowanie poparcia poprzez bezpośrednie kontakty z wyborcami i umiejętne lawirowanie w legislacyjnych układach.

W Springfield był niemal legendą – potężnym strategiem, który wolał milczeć, niż mówić za dużo. Podczas procesu świadkowie ujawnili, że jego skrytość przyniosła mu przydomek „Sfinks”. Unikał telefonów komórkowych, e-maili i jakiejkolwiek dokumentacji, co przez lata pozwalało mu pozostawać poza zasięgiem śledczych.

Śledztwo, podsłuchy i tajni współpracownicy

Michael Madigan wpadł w ręce śledczych dzięki długotrwałemu podsłuchowi i dwóm tajnym informatorom FBI. Kluczowe dowody pochodziły od Daniela Solisa, radnego 25. Okręgu, który współpracował z FBI i potajemnie nagrywał rozmowy.

Solis zgodził się na bezprecedensową umowę z prokuraturą, dzięki której uniknął kary za swoje przestępstwa i zachował miejską emeryturę.

Danny Solis

Podsłuchy ujawniły, jak Madigan i McClain zawierali układy z gigantami usług publicznych, takimi jak ComEd i AT&T Illinois. Firmy te przekazywały pieniądze i stanowiska wybranym przez nich osobom w zamian za polityczne wsparcie.

Śledczy ustalili, że pomiędzy 2011 a 2019 rokiem Madiganowi i jego sojusznikom wypłacono 1,3 miliona dolarów w ramach fikcyjnych umów konsultingowych.

Proces i obrona Madigana

Obrona Madigana argumentowała, że był on jedynie skutecznym liderem, który dbał o swoich wyborców i nigdy nie żądał łapówek. Adwokaci twierdzili, że nie wiedział o korupcyjnych układach i był „wściekły”, gdy dowiedział się o niewykonywanych usługach konsultingowych.

Michael McClain

Jednak prokuratura wyśmiała te tłumaczenia, wskazując na liczne nagrania i dokumenty, które świadczyły o jego świadomej roli w procederze.

Najbardziej szokującym dowodem była taśma, na której Michael Madigan śmieje się, mówiąc, że jego współpracownicy „wyszli jak bandyci” dzięki układom z ComEd.

Polityczne konsekwencje

Upadek Madigana zakończył jego panowanie w Izbie Reprezentantów jeszcze przed formalnym oskarżeniem. W 2021 roku 19 Demokratów odmówiło poparcia jego kandydatury na kolejną kadencję, co doprowadziło do wyboru nowego spikera – Emanuela „Chrisa” Welcha.

Teraz Illinois stoi przed pytaniem, czy werdykt w sprawie Madigana przyniesie realne reformy. Choć Gubernator J.B. Pritzker podjął pewne kroki w celu poprawy przejrzystości w polityce, wciąż nie przeprowadzono kompleksowej przebudowy systemu, który od dziesięcioleci sprzyjał korupcji.

Illinois ma długą historię skandali – czterech z ostatnich 11 gubernatorów stanu trafiło do więzienia, a niemal 40 radnych Chicago zostało skazanych za korupcję w ciągu ostatniego półwiecza.

Koniec epoki

Michael Madigan, niegdyś najpotężniejszy polityk Illinois, przez dekady zręcznie manipulował systemem, budując imperium wpływów. Jego upadek pokazuje, że nawet najbardziej wytrawni gracze nie są nietykalni.

Źródło: nbc, chicagotribune
Foto: YouTube

Budowa Wrath of Rakshasa, nowej kolejki górskiej w Six Flags Great America, wkracza w decydującą fazę. We wtorek ekipa montażowa zamocowała ostatni fragment toru, który łączy szczyt wzniesienia z początkowym zjazdem – spektakularnym spadkiem, który ustanowi nowy rekord w kategorii kolejek typu dive coaster. Goście parku będą mogli korzystać z szalonych przejażdżek jeszcze w tym roku.

Przełomowy moment na wysokości 180 stóp

Firma SkyHigh Coasters LLC, odpowiedzialna za realizację projektu, opublikowała nagranie dronowe przedstawiające montaż najwyższego punktu toru – 180 stóp nad ziemią. To właśnie tutaj rozpoczyna się najbardziej stromy spadek wśród wszystkich kolejek górskich typu dive coaster na świecie, który poprowadzi pasażerów w ponadpionowym zjeździe pod kątem 96 stopni.

„To ogromny kamień milowy dla tej konstrukcji” – powiedział przedstawiciel parku. „Wrath of Rakshasa to przejażdżka, jakiej Midwest jeszcze nie widział”.

Demoniczna jazda w „Stolicy Emocji Środkowego Zachodu”

Nazwa nowej atrakcji nawiązuje do Rakshasy, demonicznej postaci z mitologii hinduistycznej. Kolejka stanie się 17. rollercoasterem w Six Flags Great America, które od 1976 roku jest jednym z najważniejszych parków rozrywki w regionie.

Po ukończeniu Wrath of Rakshasa zaoferuje:

• 3239 stóp toru pełnego adrenaliny
• Pięć inwersji, które sprawią, że pasażerowie doświadczą efektu nieważkości
• Prędkość blisko 67 mil na godzinę
• Trzy skłądy, z których każdy pomieści 21 pasażerów w rzędach po siedem osób

Kiedy otwarcie?

Choć budowa wciąż trwa, a do ukończenia pozostają elementy toru i stacji, Wrath of Rakshasa ma zostać otwarta jeszcze w 2025 roku. Dokładna data inauguracji nie została jeszcze ogłoszona.

Kolejkę zaprojektowała szwajcarska firma Bolliger & Mabillard, znana z budowy jednych z najbardziej innowacyjnych i ekscytujących kolejek górskich na świecie. Nowa atrakcja powstaje w strefie County Fair w Six Flags Great America.

O planach związanych z otwarciem parku informowaliśmy 27 stycznia.

Rekrutacja przed sezonem

Six Flags Great America przygotowuje się na nadchodzący sezon, organizując wydarzenie rekrutacyjne od 15 do 22 lutego. Park planuje zatrudnić ponad 3500 pracowników sezonowych przed oficjalnym otwarciem 18 kwietnia.

Więcej informacji można znaleźć na stronie: www.sixflags.com/greatamerica.

Źródło: dailyherald
Foto: Six Flags Great America

Pod koniec stycznia tragiczne zderzenie samolotu pasażerskiego z helikopterem armii ponownie zwróciło uwagę na problem, który od lat trapi amerykański system lotniczy – poważny niedobór kontrolerów ruchu lotniczego. Choć problem ten dotyka całego kraju, nie omija także ruchliwego korytarza powietrznego Chicago.

Niedobory kadrowe na lotniskach w Chicago

Z najnowszych danych wynika, że obiekty kontroli ruchu lotniczego na dwóch największych lotniskach w Chicago – O’Hare International i Midway – a także dwa regionalne centra kontroli nie osiągnęły zalecanych poziomów zatrudnienia na wrzesień 2024 roku.

Na przykład w jednym z ośrodków nadzorujących ruch przylatujących i odlatujących samolotów liczba w pełni certyfikowanych kontrolerów wynosiła zaledwie 70% poziomu rekomendowanego przez związek zawodowy i grupę roboczą Federalnej Administracji Lotnictwa (FAA). W innym regionalnym centrum wskaźnik ten wynosił 82%.

Choć sytuacja w Chicago nie jest tak dramatyczna jak w Nowym Jorku, niedobory mogą zmuszać kontrolerów do nadgodzin, co wiąże się ze zmęczeniem i zwiększa ryzyko błędów w jednym z najruchliwszych korytarzy powietrznych USA.

„Jeśli nie ma wystarczającej liczby kontrolerów, ludzie próbują zrobić zbyt wiele i są nieustannie zmęczeni” – mówi Mark Blaber, emerytowany kontroler z Chicago, obecnie szkolący nowych pracowników w regionalnym ośrodku.

Katastrofa lotnicza i braki kadrowe

Obawy związane z brakami w obsadzie kontrolerów wzrosły po katastrofie z 29 stycznia, w której samolot pasażerski American Airlines zderzył się z wojskowym helikopterem podczas podejścia do lądowania na lotnisku w Waszyngtonie. Zginęło 67 osób.

Raport FAA wykazał, że w momencie katastrofy obsada kontrolerów była „nienormalna” – jeden kontroler koordynował zarówno ruch śmigłowców, jak i przylatujących oraz odlatujących samolotów, co zazwyczaj jest zadaniem dwóch osób. Zwykle te stanowiska są łączone późnym wieczorem, ale tego dnia połączono je wcześniej, co mogło przyczynić się do tragedii.

Problem ogólnokrajowy

Braki kadrowe nie są problemem wyłącznie Chicago – w ostatnich latach FAA pozwalała liniom lotniczym na ograniczenie lotów w rejonie Nowego Jorku, aby zmniejszyć obciążenie kontrolerów. Pojawiły się również doniesienia o niebezpiecznych sytuacjach, jak niemal kolizje w San Diego i Austin w 2024 roku.

W Chicago cztery główne obiekty kontrolują ruch lotniczy na lotniskach O’Hare i Midway oraz w części Illinois, Wisconsin, Indiany, Michigan i Iowa. Wszystkie miały mniej w pełni certyfikowanych kontrolerów niż zalecano w 2024 roku.

• Wieża na O’Hare miała 57 certyfikowanych kontrolerów zamiast zalecanych 73.
• Midway – 19 zamiast 22.
• Regionalne centrum Aurora – 264 zamiast 321.
• Ośrodek Chicago TRACON w Elgin – 71 zamiast 102.

FAA stosuje inne kryteria oceny personelu, uwzględniając również osoby w trakcie szkolenia, ale nawet według ich standardów centrum w Aurorze nie osiągnęło zakładanej liczby pracowników.

FAA obiecuje zmiany

Federalna Administracja Lotnictwa FAA twierdzi, że zwiększenie liczby kontrolerów to „najwyższy priorytet”. W 2024 roku zatrudniono 1811 nowych kontrolerów.

Nowe regulacje ograniczają liczbę nadgodzin i określają minimalny czas odpoczynku między zmianami, aby przeciwdziałać zmęczeniu. Jednak eksperci obawiają się, że może to utrudnić planowanie grafików i pogłębić problem niedoborów.

Czy bezpieczeństwo jest zagrożone?

Zdania są podzielone. Mark Blaber przyznaje, że piloci i kontrolerzy są coraz bardziej zależni od zautomatyzowanych systemów bezpieczeństwa, co zmniejsza ryzyko katastrof. Z kolei były pilot Skip Perillo, który przez 30 lat latał dla American Airlines, twierdzi, że nigdy nie zauważył skutków braków kadrowych w Chicago.

Jednak raporty NASA o sytuacjach awaryjnych wskazują na niepokojące incydenty. W październiku pilot zgłosił, że niemal zderzył się z innym samolotem podczas kołowania po O’Hare. W sierpniu inny pilot musiał przerwać lądowanie, ponieważ inny samolot przeciął jego pas startowy.

Miejskie władze lotnicze w Chicago podkreślają, że bezpieczeństwo jest priorytetem i współpracują z FAA, aby inwestować w nowoczesną infrastrukturę. Jednak proces rekrutacji i szkolenia nowych kontrolerów trwa nawet trzy lata, a liczba osób odchodzących na emeryturę rośnie.

Źródło: chicagotribune
Foto: YouTube, istock/johnemac72/gorodenkoff/kanzilyou