Niezwykłe znalezisko paleontologiczne ujrzało światło dzienne na trawniku jednego z mieszkańców Scotchtown w powiecie Orange, stanu Nowy Jork. Pod powierzchnią ziemi odkryto kompletną szczękę mastodonta, starożytnego krewnego słonia, wraz z dodatkowymi fragmentami kości. To pierwsze takie znalezisko w stanie od ponad dekady, poinformował Departament Edukacji stanu Nowy Jork.

Wszystko zaczęło się, gdy właściciel domu zauważył wystające z ziemi dwa duże zęby. Zaciekawiony, wykopał kilka cali ziemi, znajdując kolejne dwa zęby. „Kiedy trzymałem je w rękach, wiedziałem, że to coś wyjątkowego. Postanowiłem skontaktować się z ekspertami” — opowiada odkrywca.

Na miejsce przybyli badacze z Muzeum Stanowego Nowego Jorku i SUNY Orange. Prace wykopaliskowe doprowadziły do wydobycia dobrze zachowanej szczęki mastodonta oraz fragmentów żebra i kości palca.

„Choć szczęka jest gwiazdą tego odkrycia, dodatkowe fragmenty palca i żebra są równie ważne dla kontekstu badań” — podkreślił dr Cory Harris z SUNY Orange. Zespół naukowców planuje dalsze eksploracje najbliższej okolicy, by sprawdzić, czy nie kryje się tam więcej skamieniałości.

Mastodonty, wymarli krewni współczesnych słoni, przemierzały Amerykę Północną w okresie epoki lodowcowej. Do tej pory w stanie Nowy Jork znaleziono około 150 skamieniałości tych majestatycznych zwierząt, z czego aż jedną trzecią w powiecie Orange.

Odnalezione szczątki zostaną poddane datowaniu radiowęglowemu oraz szczegółowej analizie, by ustalić wiek mastodonta, jego dietę oraz warunki środowiskowe, w których żył. Wyniki badań zostaną zaprezentowane publicznie w 2025 roku w ramach programu edukacyjnego organizowanego przez Muzeum Stanowe Nowego Jorku.

Okno do przeszłości

„To odkrycie to świadectwo bogatej historii paleontologicznej Nowego Jorku” — zauważył dr Robert Feranec, kurator w Muzeum Stanowym Nowego Jorku. „Dzięki tej szczęce mamy wyjątkową okazję do zgłębiania ekologii mastodontów i zrozumienia ekosystemów epoki lodowcowej w tym regionie”.

Znalezisko, choć przypadkowe, otwiera nowe możliwości badawcze i przypomina o prehistorycznym dziedzictwie ukrytym pod naszymi stopami. Trawnik w Scotchtown okazał się skarbnicą wiedzy o dawnym świecie, a jego odkrycie wzbogaca naszą wiedzę o epokach minionych.

Źródło: nbc
Foto: New York State Museum

Według najnowszych badań opublikowanych w czasopiśmie Nature, Księżyc może być starszy o ponad 100 milionów lat, niż wcześniej sądzono. Odkrycia podważają powszechnie przyjmowaną teorię, według której nasz naturalny satelita powstał około 4,35 miliarda lat temu po zderzeniu Ziemi z obiektem wielkości Marsa.

Nowa analiza wskazuje, że Księżyc mógł uformować się już 4,51 miliarda lat temu, a późniejsze zjawiska, które zaszły na jego powierzchni ukryły jego rzeczywisty wiek.

Badanie prowadzone przez Francisa Nimmo, profesora nauk o Ziemi i planetach na Uniwersytecie Kalifornijskim w Santa Cruz, sugeruje, że dramatyczne topnienie powierzchni Księżyca było wynikiem ogrzewania pływowego. Proces ten, wywołany grawitacyjnym oddziaływaniem Ziemi, prowadził do deformacji i przegrzewania Księżyca, zmieniając jego strukturę i zacierając wcześniejsze ślady historii.

„Skały księżycowe nie pokazują nam momentu powstania Księżyca, ale odzwierciedlają późniejsze wydarzenie, które go ogrzało” — wyjaśnia Nimmo.

Odkrycia Francisa Nimmo i jego zespołu rzucają nowe światło na długoletnią debatę wśród naukowców. Wcześniejsze datowania, oparte na próbkach przywiezionych z misji Apollo, wskazywały na wiek Księżyca wynoszący około 4,35 miliarda lat. Jednak analiza minerałów takich jak cyrkon, które szacuje się na 4,5 miliarda lat, od dawna budziła pytania.

Nowe badanie nie tylko wspiera starsze szacunki, ale również sugeruje, że wczesne formowanie się Księżyca lepiej wpisuje się w model ewolucji Układu Słonecznego, w którym większość planet i większych obiektów powstała stosunkowo szybko, już na początku historii systemu planetarnego.

Prof. Francis Nimmo

Mechanizm ogrzewania pływowego

Według badania ogrzewanie pływowe miało kluczowy wpływ na kształtowanie się Księżyca. Gdy Księżyc oddalał się od Ziemi, grawitacyjne oddziaływanie naszej planety powodowało jego ściskanie i rozciąganie, co prowadziło do generowania ogromnych ilości ciepła.

„Istnieją momenty, w których orbita Księżyca mogła stać się niestabilna, powodując intensywne nagrzewanie” — tłumaczy Nimmo.

Podobne zjawiska obserwuje się w przypadku księżyców Jowisza, takich jak Io, gdzie ogrzewanie pływowe prowadzi do stopienia skał i powstania magmy.

Impuls dla nowych badań

Odkrycia te mogą wpłynąć na przyszłe misje badawcze, takie jak chińska misja Chang’e 6 czy program Artemis NASA, które mogą dostarczyć dodatkowych danych o niewidocznej stronie Księżyca oraz jego ewolucji.

Choć różnica między 4,35 a 4,51 miliarda lat może wydawać się niewielka w skali kosmicznej, ma ogromne znaczenie dla naukowców próbujących zrozumieć pierwsze chwile istnienia Układu Słonecznego.

Nowe badania oferują bardziej precyzyjny wgląd w to, jak kształtowały się wczesne ciała niebieskie, i przypominają o tym, jak wiele wciąż pozostaje do odkrycia w naszej najbliższej kosmicznej okolicy.

Źródło: nbc
Foto: istock/Victor Blum/Dr K Kar/

Świąteczne filmy w stylu Hallmark często podążają utartą ścieżką: bohaterka z dużego miasta wraca do swojej rodzinnej, małej miejscowości, by odnaleźć prawdziwy sens świąt. Tymczasem „Boże Narodzenie w Chicago” Marka Nathana oferuje coś świeżego. Ta romantyczna komedia świąteczna przenosi widzów do dzielnicy Lincoln Square w Chicago, gdzie urok wielkomiejskiego życia splata się z magią świąt.

Chicago w roli głównej

Film opowiada historię Felicity Jones (w tej roli Jennifer Freeman), specjalistki od marketingu, która wraca do swojej dawnej dzielnicy, fikcyjnego Garrett Park, aby pomóc rodzinie w ratowaniu ich biznesu – sklepu z zabawkami Timeless Toys. Na swojej drodze spotyka lokalnego radnego Austina Warda (Michael Copon), który przypomina jej, co jest naprawdę ważne w życiu.

Akcja rozgrywa się w malowniczym otoczeniu Lincoln Square, wypełnionym świątecznymi dekoracjami i kultowymi lokalami, takimi jak The Book Cellar, Gene’s Sausage Shop czy Welles Park Gazebo. Miejsce idealnie oddaje ducha świąt, tworząc tło, które doskonale pasuje do fabuły.

Jak Lincoln Square stało się Garrett Park

Reżyser Mark Nathan początkowo nie planował osadzenia filmu w Lincoln Square. Dopiero sugestia jego przyjaciółki, Brandi Berry Benson, sprawiła, że odwiedził dzielnicę, gdzie szybko dostrzegł, jak doskonale pasuje ona do jego scenariusza.

Nathan zdecydował się na lokalne filmowanie, odrzucając oferty kręcenia w Toronto, które mogłyby zwiększyć budżet produkcji. „Nie mogłem opowiedzieć historii z Chicago, nie kręcąc jej w Chicago” – podkreślił reżyser.

Filmowanie w Lincoln Square stało się wydarzeniem dla lokalnej społeczności. Izba handlowa ogłosiła nabór statystów, dzięki czemu mieszkańcy mogli pojawić się na ekranie. Dekoracje świąteczne pojawiły się w marcu, budząc ciekawość i podekscytowanie wśród przechodniów.

Premiera w Davis Theater

Mark Nathan postanowił podziękować lokalnej społeczności, organizując premierę w Davis Theater, znajdującym się w Lincoln Square. Bilety wyprzedały się błyskawicznie, co zmusiło twórców do zorganizowania dodatkowego pokazu. Podczas premiery mieszkańcy z radością rozpoznawali znane miejsca na ekranie.

Choć „Boże Narodzenie w Chicago” nie trafiło jeszcze na platformy streamingowe, Nathan ma nadzieję, że uda się to do Bożego Narodzenia 2025 roku. Tymczasem film już rzucił światło na Lincoln Square jako idealną lokalizację do kręcenia kolejnych produkcji.

„Boże Narodzenie w Chicago” to nie tylko kolejny świąteczny film. To hołd dla miasta, które zachwyca swoją autentycznością, urokiem i duchem wspólnoty – cechami, które sprawiają, że jest wyjątkowe nie tylko w okresie świątecznym.

Źródło: blockclubchicago
Foto: „Boże Narodzenie w Chicago”