Po czterech latach urzędowania burmistrz Nowego Jorku Eric Adams przedstawił podsumowanie swojej kadencji, określając ją jako czas „konkretnego działania w najtrudniejszym momencie w nowoczesnej historii miasta”. Adams obejmował urząd w środku pandemii COVID-19, globalnej recesji oraz gwałtownego wzrostu przestępczości. Dziś – jak podkreśla jego administracja – zostawia po sobie miasto bezpieczniejsze, bardziej przystępne cenowo i lepiej przygotowane na przyszłość.

Symbolicznym zwieńczeniem czteroletniej pracy było zakopanie kapsuły czasu w pobliżu City Hall. Zawiera ona przedmioty wybrane przez kierownictwo miasta, dokumentujące najważniejsze osiągnięcia administracji Adamsa. Kapsuła zostanie otwarta za dziesięć lat.

Oświadczenia, burmistrz dokonał wraz z prawie wszystkimi komisarzami oraz zastępcami swojej administracji, na schodach rotundy Ratuszu Miasta, we wtorek, 16 grudnia. Radio RAMPA wzięło udział w tej konferencji prasowej. Burmistrz nie przyjął żadnych pytań od dziennikarzy.

Konferencja zaczęła się od wyświetlenia filmu, który opowiadał historię Erica Adamsa od czasów dzieciństwa i pokazywał jakie trudności musiał pokonać, aby zostać burmistrzem.

Burmistrz powiedział, że media mówiły dużo o tym, że był pierwszym urzędującym burmistrzem postawionym w stan oskarżenia, ale że powinny też podawać, że był burmistrzem, który dokonał wiele rekordowych osiągnięć – właśnie po raz pierwszy.

Bezpieczeństwo publiczne na pierwszym miejscu

Jednym z kluczowych priorytetów burmistrza Adamsa było bezpieczeństwo. Jak powiedział Adams, administracja znacząco wzmocniła NYPD, zatrudniając blisko 10 tysięcy nowych funkcjonariuszy i wdrażając kompleksowy „Blueprint to End Gun Violence”. Dzięki tym działaniom z ulic miasta usunięto około 25 tysięcy nielegalnych sztuk broni, a liczba strzelanin spadła o 55 procent, a zabójstw – o blisko 36 procent w porównaniu z okresem sprzed rozpoczęcia kadencji Adamsa. W pierwszych 11 miesiącach roku odnotowano najniższy poziom strzelanin w historii pomiarów.

Poprawiło się także bezpieczeństwo w metrze oraz na ulicach – kradzieże samochodów spadają kolejny rok z rzędu, ograniczono pożary baterii litowo-jonowych, a śmiertelne wypadki drogowe zmniejszyły się o kilkanaście procent. Zlikwidowano również ponad 1 600 nielegalnych punktów sprzedaży marihuany w ramach programu „Operation Padlock to Protect”.

Nowe podejście do bezdomności i zdrowia psychicznego

Administracja Adamsa gruntownie zmieniła podejście do bezdomności i kryzysów psychicznych. Programy takie jak Subway Safety Plan czy PATH połączyły działania służb miejskich, policji i specjalistów zdrowia psychicznego. Ponad 8 900 osób otrzymało pomoc i trafiło z metra do schronisk, a 1 200 – do stałych mieszkań. Łącznie ponad 53 tysiące nowojorczyków uzyskało dostęp do subsydiowanego, stałego lokum.

Miasto zainwestowało rekordowe 650 milionów dolarów w działania uliczne i schroniska niskoprogowe. Burmistrz Adams był także jednym z głównych orędowników zmian w prawie stanowym, umożliwiających szybszą interwencję wobec osób w ciężkich kryzysach psychicznych, nawet jeśli nie są one w stanie same poprosić o pomoc.

Najbardziej „pro-mieszkaniowa” administracja w historii miasta

Kryzys mieszkaniowy był jednym z największych wyzwań Nowego Jorku. W ciągu czterech lat administracja Adamsa doprowadziła do powstania, zachowania lub zaplanowania ponad 433 tysięcy mieszkań, z czego blisko 86 tysięcy to nowe lokale przystępne cenowo. Kluczowym momentem było przyjęcie w 2024 roku przełomowego pakietu legislacyjnego „City of Yes for Housing Opportunity”, który ma umożliwić budowę ponad 80 tysięcy nowych mieszkań.

Szczególną uwagę poświęcono także mieszkalnictwu komunalnemu – dzięki nowym programom zabezpieczono niemal 5,5 miliarda dolarów na remonty i modernizację zasobów NYCHA.

Gospodarka, która pracuje dla klasy średniej

Nowy Jork pobił rekord liczby miejsc pracy aż 12 razy podczas kadencji Adamsa. Dziś w mieście pracuje niemal 5 milionów osób, a bezrobocie spadło o blisko 40 procent. Miasto wprowadziło minimalną stawkę godzinową dla kurierów aplikacyjnych, wsparło małe biznesy setkami milionów dolarów i przeznaczyło rekordowe środki dla firm należących do kobiet oraz mniejszości.

Administracja postawiła również na przyszłość – zieloną gospodarkę, nowoczesne porty, rozwój sztucznej inteligencji, przemysłu filmowego i technologii klimatycznych. Wszystko to ma stworzyć setki tysięcy miejsc pracy w kolejnych dekadach.

Realne oszczędności dla mieszkańców

Jednym z najczęściej podkreślanych osiągnięć Adamsa jest walka z kryzysem kosztów życia. Łącznie, dzięki programom miejskim, stanowym i federalnym, do kieszeni nowojorczyków wróciło ponad 30 miliardów dolarów. Drastycznie obniżono koszty opieki nad dziećmi, wprowadzono bezpłatne programy pozalekcyjne, zapewniono darmowy internet dla setek tysięcy mieszkańców NYCHA oraz umorzono 2 miliardy dolarów długu medycznego dla pół miliona osób.

Edukacja, zdrowie i przestrzeń publiczna

Reformy w edukacji – programy NYC Reads i NYC Solves – przyniosły wzrost wyników z czytania i matematyki. Rozszerzono programy pracy wakacyjnej dla młodzieży i wsparcie dla dzieci z rodzin zastępczych. W obszarze zdrowia miasto osiągnęło cel zwiększenia średniej długości życia do 83 lat aż pięć lat przed planowanym terminem.

Administracja Adamsa postawiła także na jakość życia: nowe parki, przestrzenie publiczne, rewolucję śmieciową, ograniczenie rusztowań oraz rozwój ogródków gastronomicznych. Inwestycje klimatyczne i przeciwpowodziowe mają chronić miasto przez kolejne dekady.

Bilans czterech lat

– „Obiecaliśmy, że będziemy ‘Get Stuff Done’ i dotrzymaliśmy słowa” – podsumował burmistrz Eric Adams. – „Zostawiamy po sobie miasto bezpieczniejsze, silniejsze gospodarczo i bardziej sprawiedliwe dla pracujących nowojorczyków”.

Kończąca się kadencja Adamsa zapisze się w historii jako okres intensywnych reform, trudnych decyzji i mierzalnych efektów. Dla jednych – model pragmatycznego przywództwa, dla innych – punkt wyjścia do dalszej debaty o przyszłości Nowego Jorku. Jedno jest pewne: cztery lata tej administracji wyraźnie zmieniły oblicze miasta.

KAPSUŁA CZASU

W środę rząd Stanów Zjednoczonych oficjalnie przyznał, że działania kontrolera ruchu lotniczego oraz pilota wojskowego śmigłowca były jednym z czynników, które doprowadziły do zderzenia pasażerskiego odrzutowca z helikopterem Black Hawk w styczniu tego roku. W katastrofie zginęło 67 osób, co czyni ją najtragiczniejszym wypadkiem lotniczym na terytorium USA od ponad dwóch dekad.

Rząd przyznaje: złamano procedury, zawiodła czujność

W odpowiedzi na pierwszy pozew złożony przez rodzinę jednej z ofiar rząd USA potwierdził, że kontroler ruchu lotniczego naruszył procedury dotyczące separacji wizualnej, a piloci wojskowego Black Hawka „nie zachowali należytej czujności”, by prawidłowo ocenić odległość do lądującego samolotu American Airlines.

Oznacza to, że państwo amerykańskie ponosi co najmniej część odpowiedzialności za tragedię.

Jednocześnie w dokumentach wskazano, że także inni uczestnicy operacji lotniczej mogli mieć swój udział w doprowadzeniu do katastrofy — w tym piloci odrzutowca oraz linie American Airlines i PSA Airlines. Obie linie wnioskowały jednak o oddalenie pozwów.

Rząd USA podkreślił w swoim stanowisku, że nie uznaje zaniedbań ze strony Federalnej Administracji Lotnictwa FAA ani Armii, mimo że przyznaje się do naruszenia obowiązku należytej staranności.

Przebieg katastrofy i pierwsze ustalenia

Do zderzenia doszło podczas podejścia do lądowania na lotnisku Ronald Reagan National Airport w północnej Wirginii, tuż przy granicy z Waszyngtonem. Na pokładzie regionalnego samolotu American Airlines znajdowało się 60 pasażerów i cztery osoby załogi, a w helikopterze — trzech żołnierzy. Po zderzeniu co najmniej 28 ciał wydobyto z lodowatych wód rzeki Potomac.

Wstępne wyniki dochodzenia wskazują, że wojskowy Black Hawk leciał 78 stóp powyżej dopuszczalnego limitu wysokości, wynoszącego 200 stóp, na trasie, na której samoloty i śmigłowce poruszały się w minimalnym dystansie od siebie.

Grafika NTSB przedstawiająca trasy lotów

National Transportation Safety Board (NTSB) podała również, że FAA wielokrotnie ignorowała zagrożenia, mimo iż w ciągu trzech lat poprzedzających katastrofę doszło do 85 niebezpiecznych incydentów w tej przestrzeni powietrznej.

Krytyka procedur i pytania o działanie pilotów

Kontroler ruchu lotniczego dwukrotnie pytał pilotów Black Hawka, czy widzą lądujący samolot. Piloci potwierdzili, prosząc o zgodę na separację wizualną. FAA przyznała później, że kontrolerzy w Reagan National zbyt często opierali się na tej metodzie. Praktykę tę zakończono po wypadku.

Świadkowie na przesłuchaniach NTSB podnosili wątpliwości co do widoczności samolotu przez pilotów śmigłowca, którzy korzystali z gogli noktowizyjnych. Badania sugerują również, że piloci mogli nie zdawać sobie sprawy z rzeczywistej wysokości lotu, ponieważ wysokościomierz barometryczny wskazywał wartości o 80–100 stóp zaniżone w stosunku do danych z rejestratora lotu.

Rodziny ofiar oczekują pełnej odpowiedzialności

Pełnomocnik jednej z rodzin, Robert Clifford, podkreślił, że rząd przyznał się do „niepotrzebnej utraty życia”, wynikającej z błędów zarówno po stronie Armii, jak i FAA. Rodziny nadal pozostają głęboko pogrążone w żałobie.

American Airlines, choć odmówiły komentarza do najnowszego pisma rządu, w swojej wcześniejszej argumentacji przekonywały, że ich odpowiedzialność jest wtórna, a właściwe roszczenia powinny być kierowane wyłącznie przeciwko rządowi USA. Linie zapewniły, że od momentu wypadku wspierają bliskich ofiar.

Oczekiwanie na ostateczny raport NTSB

Pełny raport NTSB dotyczący przyczyn katastrofy ma zostać opublikowany na początku przyszłego roku. Już teraz wiadomo jednak, że skumulowane błędy proceduralne, niewystarczająca kontrola zagrożeń w przestrzeni powietrznej oraz błędy załogi obu statków powietrznych mogły stworzyć łańcuch zdarzeń prowadzący do tragedii.

W katastrofie zginęło wiele znanych osób, w tym grupa młodych łyżwiarzy figurowych wracających z zawodów w Wichita w stanie Kansas, ich trenerzy i rodzice, a także czterech związkowców – monterów instalacji z rejonu Waszyngtonu.

Źródło: baynews9
Foto: NTSB, U.S. Coast Guard,

We wtorek Narodowe Stowarzyszenie Pośredników w Obrocie Nieruchomościami (NAR) opublikowało analizę, z której wynika, że spodziewany w 2026 roku spadek oprocentowania kredytów hipotecznych w okolice 6% może znacząco zwiększyć siłę nabywczą kupujących w całych Stanach Zjednoczonych. Wskazano 10 rynków, które w nadchodzącym roku mogą należeć do najbardziej dynamicznych.

Aby znaleźć się na liście, dany obszar musiał spełnić trzy warunki:

• populacja ponad 250 tys. mieszkańców,
• wyniki lepsze od średniej krajowej w co najmniej pięciu kluczowych wskaźnikach,
• wyraźny potencjał rozwoju dla kupujących i agentów nieruchomości.

Najbardziej obiecujące rynki nieruchomości w 2026 roku

Charleston, Karolina Południowa

Rosnąca podaż domów w cenie 200 000–350 000 dolarów i ponad 20 000 dodatkowych gospodarstw domowych kwalifikujących się do zakupu przy stopie 6%. Młodzi kupujący stanowią 36% populacji, a lokalny rynek pracy silnie rośnie.

Charlotte, Karolina Północna

Przy niższym oprocentowaniu ponad 52 000 kolejnych rodzin kwalifikuje się na zakup średniego domu. Charlotte przyciąga migrantów, ma rosnące dochody, silny rynek pracy i wysoką koncentrację millenialsów.

Columbus, Ohio

Spadek stóp do 6% oznacza 41 000 nowych kwalifikujących się rodzin. Millenialsi stanowią 37,5% populacji, dochody rosną szybciej niż średnia krajowa, a inwestycje w logistykę tworzą trwałe miejsca pracy.

Indianapolis, Indiana

Jeden z najbardziej zrównoważonych rynków USA. Ponad 42 700 dodatkowych rodzin może pozwolić sobie na dom przy 6% oprocentowaniu. Silne dopasowanie cen do dochodów oraz stabilny wzrost zatrudnienia.

Jacksonville, Floryda

Jedno z niewielu rynków Florydy, gdzie jednocześnie poprawia się dostępność cenowa i rośnie podaż nieruchomości. Ponad 39 700 nowych kupujących kwalifikuje się przy niższych stopach, a migracja i dochody rosną.

Jacksonville, Floryda

Minneapolis–St. Paul, Minnesota

Najbardziej wrażliwy na spadek stóp procentowych rynek w USA. Ponad 81 000 nowych kwalifikujących się rodzin i powrót większej liczby mieszkań z przedziału 250 000–450 000 dolarów. Silny rynek pracy oraz wysoki udział millenialsów.

Raleigh, Karolina Północna

Prawie 27 000 nowych kupujących kwalifikujących się przy niższych stopach. Region ma szybki wzrost dochodów, dużą populację millenialsów i coraz lepsze dopasowanie cen do możliwości kupujących.

Richmond, Wirginia

Ponad 25 500 nowych kwalifikujących się rodzin. Rynek stabilny, z rosnącym zatrudnieniem i mniejszą liczbą obniżek cen niż średnia krajowa. Silny udział millenialsów wspiera popyt.

Richmond, Wirginia

Salt Lake City, Utah

Około 25 000 nowych kwalifikujących się rodzin przy 6% stopie. Dynamiczny rynek pracy, szybki wzrost dochodów i poprawa dostępności — liczba ofert zgodnych z lokalnymi dochodami wzrosła o 20,7% r/r.

Spokane, Waszyngton

Ponad 9 500 nowych kwalifikujących się kupujących. Jedno z nielicznych miast na Zachodzie, gdzie jednocześnie rośnie dostępność cenowa i podaż. Wysoki udział millenialsów i stabilne dochody wzmacniają popyt.

Szerszy kontekst: wahania oprocentowania kredytów hipotecznych

Według danych Freddie Mac, średnia stopa 30-letniego kredytu hipotecznego wzrosła w tygodniu zakończonym 11 grudnia do 6,22%, w porównaniu z 6,19% tydzień wcześniej. Rok wcześniej oprocentowanie wynosiło 6,60%. Rynek reaguje na kolejną redukcję stopy bazowej przez Rezerwę Federalną.

Co to oznacza dla kupujących?

Analiza NAR sugeruje, że nawet niewielki spadek oprocentowania — z 7% do 6% — może otworzyć rynek dla dziesiątek tysięcy nowych nabywców w każdym z wymienionych regionów. Sprzyja temu poprawiająca się relacja cen do dochodów, napływ młodych mieszkańców i stabilny wzrost zatrudnienia.

Wiele wskazuje na to, że 2026 rok może być jednym z najbardziej aktywnych okresów na rynku mieszkaniowym od lat — zwłaszcza w miastach, gdzie niższe raty kredytów najbardziej zwiększą dostępność mieszkań.

Źródło: foxbusiness
Foto: Istock/Susanne Neumann/SeanPavonePhoto/Ultima_Gaina/