Połącz się z nami

Kościół

Niedziela Palmowa – wjazd Jezusa do Jerozolimy

Opublikowano

dnia

Wjeżdżając do Jerozolimy, Mistrz dba o to, aby uczniowie dostrzegli w Jego historii wypełnianie się proroctw o uniżonym Królu – Mesjaszu -pisze w komentarzu do Ewangelii Niedzieli Palmowej 24 marca dla Centrum Heschela KUL jego dyrektor biblista ks. dr hab. Marcin Kowalski, prof. KUL.

Pełny tekst komentarza:

Niedziela Palmowa to preludium do Wielkiego Tygodnia Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa. Dla chrześcijan to najważniejsze święta w roku liturgicznym. W tym roku czytamy ewangelię o wjeździe Jezusa do Jerozolimy w wersji Markowej.

To najstarsza z Ewangelii. Według Hieronima Marek napisał ją na prośbę braci w Rzymie. Punktem centralnym jest w niej wyznanie Piotra pod Cezareą Filipową (8,27–30). Po nim Jezus zmierza już do Jerozolimy, gdzie mają wypełnić się zapowiedzi proroków o Nim.

Wjeżdżając do Jerozolimy, Mistrz dba o to, aby uczniowie dostrzegli w Jego historii wypełnianie się proroctw o uniżonym Królu – Mesjaszu.

  • Skąd przybywa Jezus • Jezus przybywa do Miasta Świętego od strony Betfage i Góry Oliwnej, z kierunku, z którego według proroków miał nadejść Mesjasz (Mt 21,1; Mk 11,1; Łk 19,29; Za 14,4).

U Zachariasza 14,4-5 czytamy:
4 W owym dniu Pan dotknie stopami Góry Oliwnej, która jest naprzeciw Jerozolimy od strony wschodniej (…). Nadciągnie Pan, mój Bóg, i z Nim wszyscy święci.

  • Proroctwo Zachariasza • Sam wjazd jest starannie przygotowany przez Jezusa: wysyła uczniów, aby przyprowadzili mu młode oślę (Mt 21,2–3; Mk 11,1–3; Łk 19,29–31). Mateusz (21,4–5) i Jan (12,14–16) zwracają uwagę na fakt, że Jezus wjeżdżający na oślątku wypełnia proroctwo o Mesjaszu, który przybywa do Jerozolimy łagodny, siedząc na osiołku, źrebięciu oślicy (Za 9,9).

Raduj się wielce, Córo Syjonu, wołaj radośnie, Córo Jeruzalem! Oto Król twój idzie do ciebie, sprawiedliwy i zwycięski. Pokorny – jedzie na osiołku, na oślątku, źrebięciu oślicy.

  • Oto Mesjasz • Wjazd na osiołku to także subtelne nawiązanie do błogosławieństwa Jakuba z Księgi Rodzaju, mówiącego o przyjściu tego, który zdobędzie posłuch u narodów (Rdz 49,10). Ma on przywiązać swego osiołka w winnicy i źrebię ośle u winnych latorośli.
  • Wjazd Jezusa to wreszcie przybycie wyczekiwanego przez patriarchów i zapowiedzianego przez proroków Mesjasza, potomka Judy, króla, który bez użycia przemocy zainauguruje nowy etap Królestwa Bożego.
  • Płaszcze • Uczniowie, nakładając na osiołka swoje płaszcze, potwierdzają królewski charakter wjazdu Pana. Nawiązuje się w ten sposób do wjazdu i namaszczenia na króla Salomona (1 Krl 1,38–40), czy do namaszczenia na króla Jehu (2 Krl 9,13). Swoje płaszcze rozkładają także na ziemi tłumy, które Jezus spotyka przy wjeździe do miasta; potwierdzają w ten sposób Jego królewską godność (Mt 21,7–8; Mk 11,8; Łk 19,36; J 12,13).
  • Hosanna! • Towarzyszący wjazdowi Pana wznoszą radosne okrzyki: Hosanna! Błogosławiony Ten, który przychodzi w imię Pana (Mt 21,9; Mk 11,9–10; Łk 19,38; J 12,13) • Zawołanie hosanna, pojawiające się w Psalmie 118,25–26, znaczy „(Panie) zbaw”. W Jezusie przybywającym do Jerozolimy objawia się zebranym zbawiająca obecność, bliskość samego Boga.
  • Syn Dawida • Tłumy błogosławiące Jezusa dostrzegają w Nim zapowiedzianego Mesjasza, Syna Dawida (Mt 21,9). Jezus przynależy do linii Dawidowej dzięki swemu ziemskiemu ojcu, Józefowi. W Izraelu czasów powygnaniowych nie ma już u władzy domu Dawida, ale narasta oczekiwanie na potomka Dawida, który odnowi królestwo Izraela i sprowadzi królestwo Boże na ziemię.

Do Jerozolimy przybywa Mesjasz zapowiedziany przez Zachariasza, potomek Dawida, łagodny król, który przynosi pokój, reprezentant ubogich i uniżonych. Nie da się zrozumieć wjazdu Jezusa do Jerozolimy bez pism Pierwszego Testamentu. Mesjasz, wypełniając zapowiedzi proroków, przybywa, aby oddać swoje życie w Jerozolimie i w ten sposób zapoczątkować nowy etap Królestwa Bożego.

O autorze:

Ks. dr hab. Marcin Kowalski, prof. KUL – doktor nauk biblijnych, dyrektor Centrum Relacji Katolicko – Żydowskich KUL im. Abrahama Joshuy Heschela, członek Papieskiej Komisji Biblijnej, doktorat obronił na Papieskim Instytucie Biblijnym w Rzymie, wykładowca Pisma Świętego w Wyższym Seminarium Duchownym w Kielcach oraz w Lublinie, adiunkt przy katedrze Teologii Biblijnej i Proforystyki w Instytucie Nauk Biblijnych KUL, redaktor naczelny kwartalnika biblijnego The Biblical Annals, sekretarz Stowarzyszenia Biblistów Polskich III kadencji. Jego pasją naukową i duszpasterską jest Biblia, w szczególności listy św. Pawła.

Centrum Heschela KUL

 

Foto: YouTube, istock/sedmak/

Kościół

Rozpoczął się Adwent 2025 – czas oczekiwania, nadziei i duchowego przygotowania

Opublikowano

dnia

Autor:

30 listopada przypadła pierwsza niedziela Adwentu. W tym roku okres oczekiwania na Boże Narodzenie trwa niespełna cztery tygodnie, co – jak zauważają duchowni – może sprawić, że wierni zostaną „zaskoczeni” przez święta, jeśli wcześniej nie wejdą głębiej w duchowy wymiar tego czasu. O jego znaczeniu mówi Jezuita, Ojciec Paweł Kosiński.

Kościół, chcąc pomóc wiernym przygotować się na radość wcielenia Chrystusa, oferuje symbole, pieśni i tradycje, które mają prowadzić przez Adwent jako czas nadziei, skupienia i refleksji. Papież Franciszek określił go kiedyś jako drogę ku „horyzontowi nadziei”.

Pieśni adwentowe – muzyka oczekiwania

Jednym z najważniejszych sposobów duchowego przygotowania są pieśni liturgiczne, które łączą w sobie pragnienie przyjścia Zbawiciela oraz świadomość ludzkiej słabości.

Ciekawym przykładem jest hiszpańska kolęda „Alepun”, której rytm przywodzi na myśl stukot kopyt osiołka niosącego ciężarną Maryję do Betlejem. Łączy ona elementy ciemności z nadzieją, co jest charakterystyczne dla duchowego klimatu Adwentu.

Symbolika przestrzeni kościoła

Adwent bywa określany jako „mały Wielki Post”, choć pozostaje czasem radosnego oczekiwania. Stąd liturgiczna symbolika:

  • fiolet i róż – barwy pokuty, ale także radości (niedziela Gaudete),
  • brak kwiatów na ołtarzu i ograniczona muzyka – podkreślenie prostoty i ciszy,
  • nieodmawianie „Gloria” – aby zabrzmiało ono uroczyście dopiero w noc Narodzenia Pańskiego.

Warto zauważyć, że fiolet używany w Adwencie ma odcień z nutą błękitu, co symbolicznie ukazuje Maryjny charakter tego okresu. Pełniejsze ozdoby pojawiają się dopiero 8 grudnia w uroczystość Niepokalanego Poczęcia, a kwiaty – w trzecią niedzielę Adwentu (Gaudete) jako zapowiedź nadchodzącej radości.

Roraty w Katedrze Ś. Wita w Pradze

Święci obecni w czasie Adwentu

Liturgia tego okresu przewiduje niewiele wspomnień świętych – jedynie pięć na przestrzeni czterech tygodni, aby nie odwracać uwagi od oczekiwania na przyjście Chrystusa. Wśród nich wyróżniają się:

  • św. Mikołaj (6 grudnia) – biskup znany z hojności, prekursor tradycji obdarowywania,
  • św. Łucja (13 grudnia) – symbol światła, która niosła pomoc uwięzionym, nosząc świece na głowie.

Kościół szczególnie podkreśla rolę Maryi, której uroczystość Niepokalanego Poczęcia (8 grudnia) rozpoczyna rok liturgiczny. Następnie, 12 grudnia, obchodzone jest święto Matki Bożej z Guadalupe, przypominające o łasce i działaniu Boga w historii zbawienia.

Gigantyczny wieniec adwentowy w Kaufbeuren w Bawarii, Niemcy

Adwent jako czas świadomego przygotowania

Choć w sklepowych witrynach dominuje przedświąteczna atmosfera, Kościół proponuje coś innego – świadome zatrzymanie się, wejście w ciszę i oczekiwanie. Okres Adwentu ma być czasem:

  • budowania duchowego napięcia i nadziei,
  • pogłębionej modlitwy,
  • przygotowania na spotkanie z Chrystusem,
  • aby święta Bożego Narodzenia nie przyszły niespodziewanie.

Źródło: cna
Foto: Wyższe Seminarium Duchowne Salwatorianów, Draceane, Angela Huster
Czytaj dalej

Kościół

Wizyta Papieża Leona XIV w Turcji, 27-30 listopada. Fot. Vatican Media

Opublikowano

dnia

Autor:

Czytaj dalej

Kościół

Chrześcijanie w Turcji, którą odwiedza Leon XIV, są systemowo prześladowani

Opublikowano

dnia

Autor:

W czwartek rozpoczęła się sześciodniowa pielgrzymka papieża Leona XIV do Turcji i Libanu. Niestety nowo opublikowany raport organizacji European Centre for Law and Justice (ECLJ) opisuje narastającą prawną, instytucjonalną i społeczną wrogość wobec chrześcijan w tym kraju, wskazując na systemowy charakter problemu. Dokument pt. „Prześladowanie chrześcijan w Turcji” prezentuje Ojciec Paweł Kosiński SJ.

Społeczność zredukowana do „kruchej pozostałości”

Według autorów raportu, chrześcijanie – niegdyś integralna część kultury Anatolii – zostali zredukowani do marginalnej grupy. Choć przed I wojną światową stanowili około 20% populacji, dziś w Turcji mieszka zaledwie ok. 257 tys. chrześcijan, czyli mniej niż 0,3% społeczeństwa.

Proces ten nie był wynikiem jednego wydarzenia, lecz wrogich działań, takich jak:

  • restrykcyjne ustawy,
  • blokady administracyjne,
  • konfiskaty majątku,
  • brak uznania osobowości prawnej kościołów,
  • oraz nasilających się od niedawna wydaleń duchownych, misjonarzy i konwertytów.

Uwarunkowania historyczne i negowanie ludobójstwa

Raport podkreśla, że brak uznania ludobójstwa Ormian i innych chrześcijan z czasów I wojny światowej (zginęło wtedy ok. 1,5 mln Ormian i 500 tys. przedstawicieli innych wyznań) sprzyja utrzymywaniu atmosfery przyzwolenia na wrogość.

Według autorów raportu, państwowe media oraz politycy często przedstawiają chrześcijan jako zagrożenie dla państwa.

Wskazano również, że należąca do władz gazeta Yeni Akit miała edytować treści na Wikipedii w sposób oczerniający chrześcijan, Żydów i inne grupy.

Przykłady naruszeń – od ograniczeń prawnych po akty przemocy

Raport European Centre for Law and Justice ECLJ wymienia liczne naruszenia:

  • Brak uznania kościołów jako podmiotów prawnych, przez co nie mogą one formalnie:
    • posiadać nieruchomości,
    • zatrudniać personelu,
    • podejmować kroków prawnych,
    • otwierać kont bankowych.
  • Zamknięcie seminarium Halki (1971 r.) i brak reaktywacji mimo obietnic.
  • Zakaz udziału cudzoziemców w wyborach patriarchalnych i ograniczenia wobec przywódców chrześcijańskich.
  • Blokowanie wyborów rad fundacji kościelnych, konfiskaty majątku (tzw. „mazbut”).
  • Wydalanie pastorów protestanckich oraz misjonarzy pod zarzutem zagrożenia dla bezpieczeństwa narodowego.
  • Ataki fizyczne, m.in. zamach terrorystyczny na kościół katolicki w 2024 roku, w którym zginęła jedna osoba.

Traktat, który nie chroni wszystkich

Choć Turcja podpisała Traktat z Lozanny, gwarantujący prawa religijne mniejszościom, wąska interpretacja dokumentu sprawia, że pełną ochronę prawną otrzymują jedynie Grecy prawosławni, Ormianie apostolscy i Żydzi, natomiast katolicy i protestanci pozostają poza zakresem ochrony.

Co więcej, religia islamska powiązana jest oficjalnie z tożsamością narodową, a dla chrześcijan spoza grup objętych traktatem zwolnienie z obowiązkowej edukacji religijnej jest wyjątkowo trudne.

Papież w katolickiej katedrze w Stambule

Papież w katolickiej katedrze w Stambule

Wezwanie do działania

Autorzy raportu apelują do władz Turcji o:

  • pełne prawne uznanie wszystkich kościołów,
  • zaprzestanie ingerencji w struktury chrześcijańskie,
  • ochronę miejsc kultu,
  • powstrzymanie wydaleń duchownych,
  • zwrócenie skonfiskowanych nieruchomości.

Kontekst wizyty papieża Leona XIV

W obliczu przedstawionych danych, pielgrzymka papieża może stać się okazją do publicznego zwrócenia uwagi na dramatyczną sytuację chrześcijan w Turcji, którzy od wieków współtworzyli dziedzictwo regionu.

Źródło: cna
Foto: YouTube, Bazylika Św. Antoniego Padewskiego w Stambule, Vatican Media
Czytaj dalej
Reklama

Popularne

Kalendarz

marzec 2024
P W Ś C P S N
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031

Nasz profil na fb

Popularne w tym miesiącu