Piątkowe losowanie Mega Millions przyniosło gigantyczne szczęście jednemu graczowi z Georgii, który jako jedyny trafił wszystkie sześć liczb i zgarnął jackpot szacowany na 980 milionów dolarów. To jedna z największych wygranych w historii tej gry. Szczęśliwymi liczbami były: 1, 8, 11, 12, 57 oraz złota Mega Ball: 7.

Rekordowa passa bez zwycięzcy zakończona

Piątkowe losowanie było 40. z rzędu bez trafionego jackpota – to najdłuższa taka seria w historii Mega Millions, jak potwierdzili organizatorzy gry. Ostatnia główna wygrana padła 27 czerwca. W tym roku było już czterech zwycięzców jackpotu, ale to właśnie listopadowy zwycięzca zdobył najwyższą tegoroczną nagrodę w Mega Millions.

Ogromna kwota – dwie opcje wypłaty

Zwycięzca ma teraz do wyboru:

• renta – wypłacana przez 30 lat, stopniowo rosnąca każdego roku;
• wypłata jednorazowa – szacowana na 452,2 mln dolarów przed opodatkowaniem.

Jeśli zwycięzców byłoby więcej, pula zostałaby podzielona, jednak tym razem szczęśliwy lis był tylko jeden.

Gdzie plasuje się ta wygrana?

Choć 980 mln dolarów nie wchodzi do pierwszej dziesiątki najwyższych wygranych na amerykańskich loteriach, była to ósma co do wielkości nagroda w historii Mega Millions (gra działa od 2002 r.).

Najwyższy jackpot Mega Millions padł 8 sierpnia 2023 r. i wyniósł 1,602 mld dolarów.

Ponad 800 tys. innych zwycięzców

W losowaniu z 11 listopada ponad 800 000 graczy wygrało mniejsze nagrody, od kilku dolarów po setki tysięcy, zależnie od trafień i ewentualnej opcji Megaplier. Szanse na wygranie jakiejkolwiek nagrody w Mega Millions wynoszą 1 do 23, natomiast trafienie jackpota to już matematyczne ekstremum – 1 do 290,5 mln.

Gdzie grać w Mega Millions?

Losy kosztują 5 dolarów i są dostępne w: 45 stanach USA, Waszyngtonie (D.C.), oraz na Wyspach Dziewiczych USA. Połowa wpływu z każdego kuponu pozostaje w stanie, w którym został sprzedany, a lokalne agencje loteryjne decydują o przeznaczeniu środków zgodnie z prawem.

Największe jackpoty w historii Mega Millions:

6 listopada Prezydent Karol Nawrocki skierował do Trybunału Konstytucyjnego wniosek o uznanie Komunistycznej Partii Polski (KPP) za niezgodną z Konstytucją. Jak podkreślił, „w polskim porządku prawnym nie ma miejsca dla partii gloryfikującej zbrodniarzy i reżimy odpowiedzialne za śmierć milionów ludzi, w tym naszych rodaków”.

Decyzja prezydenta jest konsekwencją niepowodzenia wieloletnich prób zdelegalizowania partii podjętych jeszcze przez poprzedni rząd Zjednoczonej Prawicy.

Wniosek do TK: komunizm sprzeczny z wartościami państwa

W uzasadnieniu wniosku do Trybunału Konstytucyjnego, Prezydent Karol Nawrocki wskazuje, że: „Ideologia komunistyczna jest skierowana przeciwko fundamentalnym wartościom ludzkim oraz tradycjom cywilizacji europejskiej i chrześcijańskiej”.

Dodaje, że Polska „była i pozostaje jedną z największych ofiar komunizmu”, przypominając o powojennej dominacji ZSRR i rządach wspieranych przez Moskwę komunistów w latach 1945–1989. Powołuje się również na zapis konstytucyjny zakazujący działalności partii politycznych, których programy nawiązują do „totalitarnych metod i wzorców nazizmu, faszyzmu i komunizmu”.

Spór o treści publikowane przez KPP

W uzasadnieniu wniosku wskazano m.in. na treści zamieszczone wcześniej na stronie internetowej partii. W usuniętej obecnie sekcji poświęconej Józefowi Stalinowi określano go jako „Wyzwoliciela Narodów” i „obrońcę” Polski przed faszyzmem.

Historycy przypominają jednak, że wraz z pokonaniem III Rzeszy Związek Radziecki wprowadził w Polsce własny reżim, odpowiedzialny za brutalne represje i śmierć dziesiątek tysięcy osób uznanych za przeciwników komunistów.

Od IPN do Pałacu Prezydenckiego

Przed objęciem urzędu prezydenta Nawrocki kierował Instytutem Pamięci Narodowej, nadzorując m.in. usuwanie pomników sowieckich. Już wtedy wielokrotnie podkreślał potrzebę „rozliczenia komunizmu” i sprzeciwu wobec jego symboli w przestrzeni publicznej.

KPP – marginalna partia z rewolucyjnym rodowodem

Komunistyczna Partia Polski powstała w 2002 roku. Deklaruje, że nawiązuje do przedwojennej partii komunistycznej, a nie do powojennej PZPR. W programie KPP wzywa do budowy „bezklasowego, socjalistycznego społeczeństwa”.

Partia nie posiada żadnych reprezentantów w instytucjach publicznych i pozostaje marginalna. W 2015 roku usunęła z programu hasła rewolucji komunistycznej, aby uniknąć potencjalnych konsekwencji prawnych.

Poprzednie próby delegalizacji

W 2020 r. ówczesny Minister Sprawiedliwości i Prokurator Generalny Zbigniew Ziobro również złożył do TK wniosek o delegalizację KPP, argumentując, że partia odwołuje się do totalitarnych wzorców działania. Sprawa trafiła do Trybunału dopiero 1 października 2024 r., lecz rozprawę odroczono na czas nieokreślony po tym, jak urzędujący Prokurator Generalny Waldemar Żurek nie stawił się na przesłuchaniu.

Obecny rząd – od grudnia 2023 r. – kwestionuje legalność obecnego składu TK, w którym zasiadają osoby powołane niezgodnie z prawem przez poprzednią większość parlamentarną, co dodatkowo komplikuje sprawę.

Reakcja KPP: „Pokonaliśmy Ziobrę”

Komunistyczna Partia Polski otwarcie świętowała odroczenie poprzedniego procesu, pisząc w mediach społecznościowych: „Po raz kolejny pokonaliśmy Zbigniewa Ziobrę. Partia działa i będzie działać legalnie”.

Gdy Ziobro składał wniosek, KPP twierdziła, że zarzuty wobec niej są „naciągane” i oparte na materiałach niemających statusu dokumentów programowych. Zapewniała również: „Nie jesteśmy zwolennikami zbrojnej rewolucji ani wojny domowej”. Jako „rewolucję” – wyjaśniała – rozumie radykalne, pokojowe zmiany społeczne.

Źródło: NFP
Foto: KPRP, Komunistyczna Partia Polski

Planowana budowa nowej linii kolejowej o standardowym europejskim rozstawie szyn (1435 mm), która połączy Ukrainę z Polską, otrzymała zielone światło i dofinansowanie z Unii Europejskiej. Inwestycja, której zakończenie przewidziano na koniec 2027 roku, ma znacząco usprawnić transport transgraniczny i wyeliminować jedno z największych wąskich gardeł komunikacyjnych między dwoma państwami.

Przełamanie bariery szerokiego toru

Podczas gdy większość europejskich sieci kolejowych korzysta ze standardowego rozstawu torów, w krajach byłego ZSRR – w tym w Ukrainie – obowiązuje szerszy układ 1520 mm. Różnica ta wymusza obecnie przesiadki lub czasochłonne zmiany wózków wagonów na granicy.

Nowy, 50-milowy odcinek węższych torów połączy Sknylew koło Lwowa z Mościskami II, tuż przy granicy z Polską. Będzie to jedna z kluczowych inwestycji integrujących Ukrainę z europejskim systemem transportowym.

190 mln euro inwestycji, 73,5 mln euro wsparcia z UE

Całkowity koszt projektu szacuje się na około 190 mln euro. Komisja Europejska zdecydowała o przyznaniu 73,5 mln euro bezzwrotnego finansowania z programu „Łącząc Europę” (CEF).

Podczas podpisania umowy wicepremier Ukrainy Ołeksij Kuleba podkreślił, że projekt ma wymiar wykraczający poza aspekty transportowe:

„Ten projekt nie dotyczy tylko infrastruktury – chodzi o jedność i bezpieczeństwo Europy.
Każde euro zainwestowane w ukraiński system transportowy to inwestycja w stabilność, odbudowę i ochronę zewnętrznych granic UE”.

Ukraińska sieć kolejowa coraz bliżej Europy

We wrześniu Ukraina uruchomiła swoją pierwszą linię kolejową dostosowaną do węższych torów finansowaną również z funduszy CEF. Trasa łączy Czop z Użhorodem, 14 mil na północ, umożliwiając bezpośrednie połączenia pasażerskie z Budapesztem, Koszycami, Wiedniem i Bratysławą.

Stacja kolejowa w Użhorodzie

Nowe projekty mają stopniowo niwelować różnice infrastrukturalne oddzielające Ukrainę od europejskich sieci transportowych.

Wpływ na Polskę i unijny handel

Polskie Ministerstwo Infrastruktury spodziewa się, że inwestycja pozytywnie wpłynie na mobilność pasażerską oraz wymianę handlową między Ukrainą a państwami Unii Europejskiej. Rzeczniczka resortu, Anna Szumańska, podkreśla też, że projekt zwiększa również znaczenie Polski jako kraju tranzytowego.

Po zakończeniu wojny polscy przewoźnicy będą mogli obsługiwać pociągi na projektowanym odcinku.

Pociąg pasażerski na stacji Kijów

Powrót pociągów między Polską a Ukrainą

Inwestycja wpisuje się w odradzającą się współpracę kolejową między krajami. Połączenie pasażerskie Lwów–Warszawa zostało przywrócone pod koniec 2023 roku po 18 latach przerwy. Obsługują je wspólnie ukraińska Ukrzaliznycia oraz polski przewoźnik SKPL.

Obecna podróż trwa około 10 godzin, m.in. z powodu koniecznej, godzinnej przesiadki w Rawie Ruskiej — efektu różnicy w rozstawie torów. Nowa linia normalnotorowa ma w przyszłości takie utrudnienia znieść.

Źródło: NFP
Foto: Romankravchuk