Badanie dotyczące amerykańskich księży opublikowane 19 października opisuje „kryzys zaufania” duchownych wobec ich biskupów, a także obawy, że gdyby zostali fałszywie oskarżeni o nadużycia, prałaci nie przyszliby im z pomocą. O ciekawych wynikach analizy mówi Jezuita, Ojciec Paweł Kosiński.

Badanie „Dobrostan, zaufanie i polityka w czasach kryzysu” autorstwa The Catholic Project, napisane przez badaczy z The Catholic University of America, przedstawia portret księży, którzy czują porzuceni przez przełożonych, którym powinni ufać.

I chociaż badanie mówi, że księża w przeważającej mierze popierają środki mające na celu zwalczanie wykorzystywania seksualnego i zwiększanie bezpieczeństwa dzieci, większość, 82%, twierdzi również, że regularnie obawiają się fałszywych oskarżeń.

Czują, że musieliby zmierzyć się z „polityką de facto” winy, dopóki nie udowodniliby swojej niewinności.

Badanie, zaprezentowane na The Catholic University of America w Waszyngtonie, dokumentuje środowisko między księżmi a ich biskupami w świetle „Karty Ochrony Dzieci i Młodzieży” ustanowionej w 2002 roku przez Konferencję Biskupów Katolickich USA.

Powszechnie określana jako Karta z Dallas, ustanawia zasady postępowania, w przypadku postawienia zarzutów wykorzystywania seksualnego dzieci przez duchownych lub personel kościelny.

„W rzeczy samej, wielu księży uważa, że ​​polityka wprowadzona od czasu Karty z Dallas zdepersonalizowała ich relacje z biskupami; widzą biskupów bardziej jako dyrektorów generalnych, biurokratów i legalistycznych strażników finansów diecezjalnych niż jako ojców i braci” – wskazuje badanie.

Dokument ujawnia, że ​​40% księży, którzy udzielili odpowiedzi, stwierdziło, że postrzega politykę zerowej tolerancji jako „zbyt surową” lub „ostrzejszą niż to konieczne”, dodając, że zbyt łatwo jest składać fałszywe oskarżenia o nadużycia przeciwko nim.

Uważają, że biskupi nie poparliby księdza w okresie niezbędnym do udowodnienia jego niewinności.

Spośród 10 000 przebadanych księży diecezjalnych i zakonnych tylko 24% stwierdziło, że ogólnie ufa biskupom amerykańskim.

Zamiast tego księża biorący udział w badaniu stwierdzili, że postrzegają prałatów przede wszystkim jako karierowiczów i administratorów, którzy ledwo znają księży w swojej diecezji z imienia i nazwiska.

W odpowiedzi na badanie Biuro Spraw Publicznych USCCB wydało oświadczenie biskupa Jamesa F. Checchio z Metuchen w stanie New Jersey, przewodniczącego Komitetu ds. Duchowieństwa, Życia Konsekrowanego i Powołań.

„Jestem pokrzepiony, że wyniki raportu wskazują, że księża mają tak wysoki poziom spełnienia powołaniowego i że są pozytywnie nastawieni do swojej posługi kapłańskiej” –napisał bp Checchio w oświadczeniu z 19 października.

Biskup odniósł się do liczby w dokumencie, która wykazała, że ​​77% księży objętych badaniem można zaklasyfikować jako „rozkwitających” — mówiąc, że czuli się spełnieni, mieli poczucie sensu i celu — a tylko 4% przyznało, że myślało o opuszczenie kapłaństwa.

Badanie mówi, że „erozja zaufania między księdzem a jego biskupem” wpływa na poziom dobrostanu księdza, a ci, którzy mają większe zaufanie, radzą sobie lepiej niż inni.

Wskazuje również na wielką rozbieżność w postrzeganiu obu grup, przy czym biskupi w przeważającej większości postrzegają swoją rolę jako wspierającą dla duchownych.

Większość ankietowanych biskupów stwierdziła, że ​​ich rola jest podobna do roli brata, ojca, pasterza, współpracownika w kontaktach z księżmi.

„Być może niektórzy biskupi widzą siebie przez różowe okulary” – czytamy w podsumowaniu badania.

„A może księża, w nękanym i przedłużającym się stanie stresu i niepewności, niesprawiedliwie charakteryzują swoich biskupów przez pryzmat cynizmu i strachu. A może w obu perspektywach jest trochę prawdy”.

Źródło: catholicnews

Foto: screenshot