Kościół

Dziś aktualność osoby i nauczania Księdza Prymasa Stefana Kardynała Wyszyńskiego jest jeszcze bardziej wyrazista

Opublikowano

3 lata temu

dnia

12 września 2022

Autor:

bwyderka

W perspektywie roku od beatyfikacji sytuacja w Polsce bardzo się zmieniła, ale wydaje się, że dziś aktualność osoby i nauczania Księdza Prymasa jest jeszcze bardziej wyrazista. Ludzie coraz więcej szukają pomocy i oparcia w Prymasie – powiedziała Iwona Czarcińska z Instytutu Prymasowskiego Stefana Kardynała Wyszyńskiego w rozmowie z Family News Service w pierwszą rocznicę beatyfikacji Prymasa Tysiąclecia.

Kard. Stefan Wyszyński i Matka Róża Czacka zostali wyniesieni na ołtarze 12 września 2021 r. w Świątyni Opatrzności Bożej w Warszawie. Uroczystości przewodniczył kard. Marcello Semeraro, prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych.

Rok po beatyfikacji kard. Wyszyńskiego zainteresowanie osobą i nauczaniem Księdza Prymasa jest wciąż duże.

„Przybywa szkół imienia Księdza Prymasa. Ich programy wychowawcze bazują na wartościach, którym służył Prymas Wyszyński. Wydawane są nowe publikacje. Wiele parafii zabiega o relikwie Prymasa Tysiąclecia. Relikwie są takim znakiem łączności z Błogosławionym. Ludzie szukają pomocy i oparcia w Prymasie na swojej drodze do świętości” – zauważyła rozmówczyni Family News Service

Dużym zainteresowaniem cieszy się spojrzenie Księdza Prymasa na kobietę. Jak podkreśla Iwona Czarcińska, wiele osób szuka możliwości pogłębienia znajomości nauczania kard. Wyszyńskiego w tym temacie.

„Ksiądz Prymas był wielkim czcicielem Matki Bożej. Mówiąc o Matce Najświętszej często zwracał uwagę na Jej cechy, które są przynależne kobiecości, które każda kobieta może w sobie rozwijać.”

“W dzisiejszych czasach, gdy mamy problem z tożsamością, z odrzuceniem macierzyństwa, pomocniczości i służby, ukazanie takiego wzoru kobiety, jaki można odkrywać w Maryi, jest czymś niezwykle ważnym” – dodała członkini Instytutu Prymasowskiego.

Mówiąc o aktualności nauczania Księdza Prymasa warto zwrócić uwagę na ABC Społecznej Krucjaty Miłości, program ogłoszony przez kard. Wyszyńskiego w 1967 r. jako propozycja na kolejne tysiąclecie naszej ojczyzny, a zawarty w 10 zwięzłych punktach.

„Wydarzenia roku milenijnego, Jasnogórskie Śluby Narodu, Wielka Nowenna – prowadziły do dziękczynienia za tysiąc lat istnienia chrześcijańskiej Polski. Ale to było już za nami. Ksiądz Prymas zastanawiał się, co dalej, jaki program potrzebny jest na przyszłość.

W punktach Krucjaty Miłości zawarł podstawowe i aktualne wezwanie do szacunku dla każdego człowieka, zwracając uwagę, aby tę pracę zaczynać od siebie samego. Szanuj drugiego, myśl dobrze o każdym, rozmawiaj z drugim językiem miłości, pracuj rzetelnie, przebaczaj…

Punkty te dotyczą każdego z nas, bo wszyscy pragniemy być szanowani, docenieni, zrozumiani. To nie są wskazówki tylko dla wierzących, ale dla każdego, bo pokazują jak powinno wyglądać człowieczeństwo”.

Kard. Wyszyński niezwykłą troską obejmował również biednych.

„Dziś widzimy, że temat odrzuconych i ubogich jest mocno zaakcentowany w nauczaniu Papieża Franciszka. Kard. Wyszyński już 50 lat temu prosił, żeby współczuć z drugim człowiekiem, który znajduje się na marginesie życia, żeby otworzyć się na potrzebujących i włączyć się w społeczną pomoc bliźniemu” – zauważa Iwona Czarcińska.

Ważne miejsce w życiu i społecznym nauczaniu Prymasa Tysiąclecia zajmowała praca.

„Kardynał Wyszyński był tytanem pracy, ale jednocześnie umiał zachować zdrowy balans między obowiązkami a odpoczynkiem. Program dnia wprowadzał w jego codzienność harmonię, którą widać było w całym jego życiu. Dziś często zapracowujemy się do upadłego, a gdy dochodzimy do granicy i nie mamy już siły, odpoczywamy nic nie robiąc.

U Księdza Prymasa wszystko było w wielkim ładzie. Była rzetelna praca, a po niej mądry odpoczynek, który sprawiał, że znowu z radością wracał do pracy. I, co warto sobie czasem uświadomić, praca nie była dla niego tylko formą zarobku czy kariery, ale przede wszystkim drogą do uświęcenia. Tego możemy się dziś od niego uczyć” – podkreśliła Iwona Czarcińska, która była świadkiem życia kard. Wyszyńskiego.

„Prymas był przekonany, że człowiek który dużo pracuje, musi zachować równowagę, musi mieć czas na relaks, na odpoczynek i na tak potrzebne chwile sam na sam z Bogiem i ze sobą.”

“Ksiądz Prymas, gdy potrzebował takiego wyciszenia przyjeżdżał do Choszczówki. Tutaj się modlił, spacerował po lesie, pracował w ciszy, otoczony szacunkiem i życzliwością. Mówił, że zielony kolor koi zmęczone oczy i że Pan Bóg stworzył zielony kolor, żeby człowiek mógł w nim odpoczywać. Taki czas był potrzebny Prymasowi, by regenerować siły.

Zresztą, chyba każdy z nas potrzebuje takiego miejsca, gdzie może odpocząć i nabrać dystansu do siebie i do różnych spraw, gdzie może napełniać się dobrem, modlitwą i Panem Bogiem. Choszczówka była dla Księdza Kardynała właśnie takim miejscem.

Dziś można tu przyjechać, pochodzić po ścieżkach, które wydeptywał Prymas, spotkać – w kaplicy, w kontakcie z drugim człowiekiem czy otaczającą przyrodą – Pana Boga i Matkę Najświętszą. I posłuchać wskazówek Błogosławionego Stefana Wyszyńskiego” – powiedziała Iwona Czarcińska z Instytutu Prymasowskiego Stefana Kardynała Wyszyńskiego.

Instytut Prymasowski Stefana Kardynała Wyszyńskiego został powołany do istnienia w 1957 roku przez Kardynała Stefana Wyszyńskiego.

Celem Instytutu jest zachowanie spuścizny i propagowaniem nauczania Prymasa Tysiąclecia poprzez prowadzenie działalności archiwalnej, redakcyjnej, wydawniczej, naukowej i edukacyjno-wychowawczej.

Instytut prowadzi również Ośrodek Jasnogórskiej Matki Kościoła w Choszczówce, udostępniając zwiedzającym pokój i prywatną kaplicę Księdza Prymasa.

ABC Społecznej Krucjaty Miłości

Szanuj każdego człowieka, bo Chrystus w nim żyje. Bądź wrażliwy na drugiego człowieka, twojego brata (siostrę).
Myśl dobrze o wszystkich – nie myśl źle o nikim. Staraj się nawet w najgorszym znaleźć coś dobrego.
Mów zawsze życzliwie o drugich – nie mów źle o bliźnich. Napraw krzywdę wyrządzoną słowem. Nie czyń rozdźwięku między ludźmi.
Rozmawiaj z każdym językiem miłości. Nie podnoś głosu. Nie przeklinaj. Nie rób przykrości. Nie wyciskaj łez. Uspokajaj i okazuj dobroć.
Przebaczaj wszystko wszystkim. Nie chowaj w sercu urazy. Zawsze pierwszy wyciągnij rękę do zgody.
Działaj zawsze na korzyść bliźniego. Czyń dobrze każdemu, jakbyś pragnął, aby tobie tak czyniono. Nie myśl o tym, co tobie jest kto winien, ale co Ty jesteś winien innym.
Czynnie współczuj w cierpieniu. Chętnie spiesz z pociechą, radą, pomocą, sercem.
Pracuj rzetelnie, bo z owoców twej pracy korzystają inni, jak Ty korzystasz z pracy drugich.
Włącz się w społeczną pomoc bliźnim. Otwórz się ku ubogim i chorym. Użyczaj ze swego. Staraj się dostrzec potrzebujących wokół siebie.
Módl się za wszystkich, nawet za nieprzyjaciół.

Family News Service

Foto: Instytut Prymasowski Stefana Kardynała Wyszyńskiego

Nastepne

Katolicy zwrócą się do św. Michała Archanioła w obliczu ataków na kościoły i ośrodki prolife

Nie przegap

W Kalifornii lekarze tymczasowo nie mogą być zmuszani do udziału we wspomaganym samobójstwie

News USA

Więcej krajów i stanów zalegalizowało wspomagane samobójstwo w 2025 roku

Opublikowano

4 godziny temu

dnia

30 grudnia 2025

Autor:

bwyderka

W 2025 roku, mimo zdecydowanego sprzeciwu organizacji obywatelskich, środowisk osób z niepełnosprawnościami oraz liderów Kościoła katolickiego, wielu ustawodawców w Stanach Zjednoczonych i poza nimi przyjęło przepisy rozszerzające dostęp do medycznie wspomaganego samobójstwa lub eutanazji. Decyzje te wywołały falę pozwów sądowych, ostrych debat etycznych i obaw o ochronę najbardziej wrażliwych grup społecznych.

Delaware: nowa ustawa i natychmiastowy pozew

W maju Gubernator Matt Meyer podpisał ustawę legalizującą wspomagane samobójstwo dla terminalnie chorych dorosłych, którym lekarze dają maksymalnie 6 miesięcy życia. Prawo wejdzie w życie 1 stycznia 2026 roku i pozwoli pacjentom samodzielnie zażyć śmiertelne leki.

8 grudnia organizacje reprezentujące osoby z niepełnosprawnościami oraz pacjentów złożyły pozew w zarzucając ustawie dyskryminację osób z niepełnosprawnościami.

Illinois: prawo podpisane mimo sprzeciwu Kościoła

W Illinois projekt ustawy został przyjęty przez Izbę Reprezentantów w maju, utknął w Senacie podczas regularnej sesji, lecz powrócił jesienią. 31 października senatorowie przegłosowali ustawę, a 12 grudnia podpisał ją gubernator JB Pritzker, o czym informowaliśmy tutaj.

Nowe prawo umożliwia lekarzom przekazywanie śmiertelnych środków pacjentom terminalnie chorym na ich wyraźną prośbę. Konferencja Biskupów Illinois ostrzegła, że ustawa ignoruje poważne braki w dostępie do wysokiej jakości opieki paliatywnej, które prowadzą osoby w kryzysie do desperacji.

Illinois dołączyło do grupy jurysdykcji dopuszczających tę praktykę, m.in. Kalifornii, Kolorado, Hawajów, Oregonu, Waszyngtonu, New Jersey oraz Dystryktu Kolumbii.

Nowy Jork: „katastrofa czekająca na spełnienie”

W maju ustawodawcy Nowego Jorku wprowadzili projekt ustawy o wspomaganym samobójstwie. Kardynał Timothy Dolan określił ją jako „katastrofę czekającą na spełnienie”. Mimo apeli biskupów, Medical Aid in Dying Act został przyjęty w czerwcu. Oczekuje się, że ustawa zostanie podpisana przez Gubernator Kathy Hochul.

Kolorado: prawo obowiązuje, spór trafia do sądu

W Kolorado, gdzie wspomagane samobójstwo jest legalne od 2016 roku, w czerwcu koalicja organizacji obywatelskich wniosła pozew do sądu federalnego. Skargę złożyły m.in. Not Dead Yet oraz Institute for Patients’ Rights.

Pozew określa obowiązujące prawo jako „śmiertelnie niebezpieczny i dyskryminujący system”, który – zdaniem autorów – odsuwa osoby z poważnymi niepełnosprawnościami od leczenia ratującego życie i wsparcia zdrowia psychicznego.

Francja: głosowanie podzieliło parlament

W maju Francja przyjęła projekt ustawy umożliwiający części terminalnie chorych dorosłych otrzymanie śmiertelnych leków. Za ustawą głosowało 305 posłów, przeciw było 199. Po głosowaniu Konferencja Biskupów Francji wyraziła „głębokie zaniepokojenie” koncepcją tzw. „prawa do pomocy w umieraniu”.

Wielka Brytania: ustawa po pierwszym etapie

W czerwcu Anglia przyjęła projekt ustawy legalizującej wspomagane samobójstwo dla terminalnie chorych pacjentów w Anglii i Walii. Aby stał się prawem, dokument musi jeszcze przejść przez House of Lords, która może wprowadzać poprawki, lecz nie spodziewa się całkowitego zablokowania ustawy.

Urugwaj: eutanazja wpisana do prawa

W Urugwaju parlament przyjął ustawę legalizującą eutanazję w sierpniu, a w październiku zatwierdził ją jako „Ustawę o godnej śmierci”. Prawo umożliwia dorosłym w terminalnym stadium choroby złożenie wniosku o eutanazję.

Kanada: raport ostrzega przed skutkami MAID

W Kanadzie we wrześniu opublikowano raport Cardus Health, który wskazuje, że legalizacja Medical Assistance in Dying (MAID) doprowadziła do nieproporcjonalnie wysokiej liczby przedwczesnych zgonów wśród osób z niepełnosprawnościami oraz cierpiących na choroby psychiczne.

Autorzy raportu podkreślają, że choć MAID wprowadzono z zabezpieczeniami, wiele z nich nie jest obecnie przestrzeganych, a osoby z niepełnosprawnościami częściej wybierają śmierć wspomaganą niż osoby o podobnym stanie zdrowia, które z MAID nie korzystają.

Narastający konflikt etyczny

Rok 2025 wyraźnie pokazał, że wspomagane samobójstwo i eutanazja stają się jednym z najostrzejszych sporów etycznych współczesnych demokracji. Z jednej strony ustawodawcy mówią o autonomii i „godnej śmierci”, z drugiej – organizacje obywatelskie, lekarze i liderzy religijni ostrzegają przed normalizacją śmierci jako odpowiedzi na cierpienie, szczególnie wśród osób najbardziej bezbronnych.

Źródło: cna
Foto: istock/Katarzyna Białasiewicz/

Czytaj dalej

News USA

AI zamiast żałoby? Kościół ostrzega przed „cyfrowym wskrzeszaniem zmarłych”

Opublikowano

18 godzin temu

dnia

29 grudnia 2025

Autor:

bwyderka

W ostatnim czasie coraz większe emocje budzą aplikacje wykorzystujące sztuczną inteligencję do tworzenia cyfrowych odpowiedników osób zmarłych. Narzędzia te pozwalają prowadzić „rozmowy” z awatarami bliskich, generowanymi na podstawie archiwalnych nagrań głosu i obrazu. Zdaniem duchownych i teologów to zjawisko może poważnie ingerować w naturalny proces żałoby i prowadzić do duchowych konsekwencji – zaznacza Jezuita, Ojciec Paweł Kosiński.

Nowa technologia przedstawiana jest przez jej twórców jako sposób zachowania wspomnień i podtrzymania więzi emocjonalnej.

Krytycy podkreślają jednak, że w praktyce nie chodzi już wyłącznie o pamięć, lecz o tworzenie złudzenia dalszej obecności osoby, która odeszła.

Granica między pamięcią a symulacją

Teologowie zwracają uwagę, że cyfrowe awatary nie są neutralnym narzędziem. Ks. Michael Baggot, bioetyk, podkreśla, że algorytm nie jest w stanie oddać wolności, sumienia ani duchowej głębi człowieka. Generowane odpowiedzi mogą sprawiać wrażenie autentycznych, ale w rzeczywistości są jedynie symulacją opartą na danych, a nie prawdziwą relacją.

Podobne stanowisko prezentuje Brett Robinson, który ostrzega, że technologia kształtuje sposób myślenia o życiu i śmierci. Jego zdaniem narzędzia sugerujące „powrót” zmarłych mogą osłabiać zdolność do zaakceptowania straty i zmieniać rozumienie ludzkiej obecności.

Żałoba w nauczaniu Kościoła

Kościół katolicki postrzega żałobę jako bolesny, ale konieczny etap, który prowadzi do wewnętrznego uzdrowienia i nadziei. Papież Franciszek wielokrotnie podkreślał, że doświadczenie straty pomaga odkryć wartość życia i uczy zawierzenia Bogu.

Z kolei papież Leon XIV wskazywał, że żałoba przeżywana bez odniesienia do Boga może prowadzić do poczucia pustki i bezsensu.

Z tej perspektywy technologia, która utrzymuje osobę pogrążoną w żałobie w stanie ciągłego „kontaktu” ze zmarłym, może blokować proces pogodzenia się z rzeczywistością śmierci.

Doświadczenia duszpasterzy

Osoby zajmujące się duszpasterstwem żałobnym zauważają, że naturalnym odruchem po stracie jest wracanie do zdjęć, nagrań czy listów. Jak podkreśla Donna MacLeod, wieloletnia animatorka programów wsparcia dla osób w żałobie, różnica polega na tym, że tradycyjne pamiątki nie udają dialogu.

Natomiast cyfrowy awatar może utrwalać zaprzeczenie i opóźniać moment, w którym człowiek zaczyna na nowo układać swoje życie.

Kościół od wieków przestrzega przed próbami „przywoływania zmarłych”. Choć aplikacje AI nie wpisują się wprost w klasyczne praktyki spirytystyczne, duszpasterze widzą w nich realne ryzyko emocjonalne i duchowe.

Nadzieja nie jest w algorytmie

Eksperci podkreślają, że pamięć o zmarłych jest czymś dobrym i głęboko ludzkim. W chrześcijaństwie wyraża się ona poprzez modlitwę, liturgię i wiarę w życie wieczne. Problem zaczyna się w momencie, gdy technologia zaczyna zastępować te formy, oferując iluzję obecności zamiast drogi prowadzącej ku uzdrowieniu.

Zdaniem teologów, przenoszenie nadziei z Boga i relacji międzyludzkich na algorytm może sprawić, że żałoba przestanie być etapem przejścia, a stanie się stanem zawieszenia, z którego coraz trudniej się wydostać.