Kościół
Pielgrzymujesz czy tylko idziesz?

Rzecz o psychicznych korzyściach wakacyjnego pielgrzymowania bądź wyjątki z wakacyjnych zapisków psychologa-globtrotera. Innymi słowy Ojciec Stanisław Morgalla SJ rozkłada pielgrzymowanie na czynniki pierwsze. Zaczyna od nóg…
W sierpniu – miesiącu pielgrzymek i letnich wypraw krajoznawczych – warto przyjrzeć się temu wakacyjnemu zjawisku, a przy okazji stworzyć mały poradnik psychologiczny, zachęcający do podejmowania tej starodawnej formy ludzkiej działalności.
Zamierzam więc pisać o wszechstronnych i ze wszech miar terapeutycznych skutkach pielgrzymowania. Skorzystam przy tym z osobistego doświadczenia, które w niedalekiej przeszłości nabyłem na słynnym szlaku do Santiago de Compostela w Hiszpanii.
Po pierwsze: nogi
Doświadczeniem pierwszym na szlaku pielgrzymkowym jest odkrycie banalnego skądinąd faktu posiadania nóg.
Bo nogi – jeśli się ich używa zgodnie z przeznaczeniem, czyli do chodzenia – bolą. Poza tym dzieją się z nimi dziwne rzeczy: puchną, rwą, pokrywają się bąblami, najzwyczajniej w świecie odmawiają posłuszeństwa. I to niezależnie od głębokiego przekonania człowieka o ich sprawności i niezawodności.
Widziałem zdrowych, muskularnych mężczyzn zaopatrzonych w najnowsze gadżety przemysłu turystycznego, którzy przegrywali z małymi i niepozornymi kobietkami w podeszłym wieku, maszerującymi w zdezelowanych sandałkach i w plastykowych pelerynkach na plecach.
O wyniku nie decydowały bowiem warunki zewnętrzne, lecz psychika: te panie miały więcej pokory i roztropności w obliczaniu dziennych dystansów czy wielkości bagażu, panowie zaś traktowali czas i przestrzeń jak ekstremalne wyzwania. Ot, taka “genderowa” powtórka historii Ikara i Dedala.
Po drugie: ból
Pielgrzymowanie przez dłuższy czas wiąże się ze znoszeniem bólu, tak fizycznego, jak psychicznego.
Nawet najzdrowszy człek odczuje bolesne skutki długiego marszu, zwłaszcza gdy przez prawie miesiąc niesie kilkunastokilowy bagaż w bardzo zróżnicowanym terenie, przy zmiennej aurze i w kapryśnym towarzystwie. Prócz nóg bolą ramiona, plecy i głowa, mięśnie, stawy i spalona skóra, a nierzadko również organy wewnętrzne z żołądkiem na czele.
Jeśli dołożyć do tego perypetie związane ze zdobyciem noclegu, okolicznościowe rozdrażnienie lub rosnące w miarę upływu czasu znużenie, to tworzy się nam mini poligon codzienności z jego odwieczną walką o byt i z pytaniami o sens.
Sęk w tym, że współcześni ludzie mają spory problem z tolerancją tego oczywistego i zdrowego zjawiska, jakim jest ból.
Od czego mamy farmację nowej generacji?! – mówią. I mają rację, bo dziś już na wszystko można znaleźć odpowiednie lekarstwo. No, prawie na wszystko, z wyjątkiem braku zdrowego rozsądku. Dlatego w schroniskach dla pielgrzymów zawsze unosi się intensywny zapach przeciwbólowych i przeciwzapalnych maści, a kosze na śmieci pełne są pustych opakowań po najróżniejszych “prochach” i nowoczesnych przylepcach na odciski (o polskim “szyciu” bąbli nikt tam nie słyszał).
Przy wsparciu medycyny można jednak iść dalej i szybciej, ale tylko do czasu. Ciuciubabka z bólem tworzy swoiste zamknięte koło, którego pouczającą lekcję otrzymał jeden z poznanych na trasie Szkotów: z powodu nadużywania środków przeciwbólowych przeszedł poważne zatrucie żołądkowe. Lekarstwo spowodowało chorobę.
Po trzecie: ludzie
Najciekawsi są ludzie! A na szlaku można spotkać prawie wszystkie rasy, religie, kultury, języki czy stany społeczne. No, prawie wszystkie, bo muzułmanów nie spotkałem, ale trudno się dziwić: św. Jakub był ich pogromcą!
Drogę i noclegi dzieli się więc z wierzącymi i niewierzącymi, z katolikami i protestantami, buddystami i żydami, z profesorami uniwersytetów i bezrobotnymi…
Jest to cudowne miejsce na ćwiczenie umiejętności nawiązywania i – co ważniejsze – podtrzymywania relacji międzyludzkich.
Łączą przeróżne rzeczy: wspólna Msza święta, poszukiwanie Boga, wędrówki po górach, ale i ciekawość średniowiecznej architektury, hiszpańskiego wina i nowych ludzi. Dzielą zaś sprawy bardzo prozaiczne: hałas, głośne chrapanie w nocy, rzadziej uprzedzenia narodowościowe czy religijne.
W ostatecznym rozrachunku owoc pielgrzymowania stanowi odkryta na nowo wspólnota międzyludzka, to, że wszyscy braćmi jesteśmy.
Po czwarte: duch
Szlak św. Jakuba – mimo średniowiecznych, chrześcijańskich korzeni – nie stracił na popularności, choć dziś nosi wymowną nazwę Szlaku Europejskiej Kultury, a przemierzający go ludzie kierują się motywacją daleką od religii.
Ale od wymiaru duchowego nie sposób uciec. Uświadomił mi to napis wykonany sprayem na odwrocie jednego z mijanych znaków drogowych: Pielgrzymujesz… czy tylko idziesz do Santiago?
Nie sposób przejść obok tego pytania obojętnie, bo zawarta w nim intuicja dotyczy nie tylko pielgrzymowania, ale i życia jako takiego.
Parafrazując można by zapytać: żyjesz czy tylko oddychasz, pracujesz, śpisz…?
I o tych głębszych sensach życia często po drodze rozmawiałem z różnymi ludźmi: z amerykańskim bankierem przechodzącym męską menopauzę, z obrażonym na katolicyzm Sycylijczykiem, z niewierzącym studentem fizyki z Glasgow (całą drogę zaczytywał się ogromnym tomiskiem Bertranda Russella, znanego ateisty), z niemieckim lekarzem, z portugalską wolontariuszką pewnej organizacji pozarządowej i z byłą zakonnicą z Sardynii.
Sam nawet byłem przedmiotem wzmożonej indoktrynacji: Tędy wędrowali już Celtowie, bo tu można zaczerpnąć duchowej energii – żarliwie przekonywał mnie pewien Argentyńczyk-buddysta na jednym z postojów, poddając w wątpliwość chrześcijański charakter Szlaku.
Jednak, gdy chwilę później dowodził, że wszystko jest iluzją, rzuciłem mu w duchu biblijne: Posłucham cię innym razem i poszedłem dalej, twardo stąpając po ziemi.
Po piąte: rzeczy najważniejsze
Choć Szlak biegnie przez niezwykłe rejony Hiszpanii, cieszące się długą i bogatą historią, barwną i ciekawą architekturą, sztuką i folklorem, jego urok nie polega na tym całym bogactwie.
Prawdziwe piękno i bogactwo Szlaku leży w tym, czego uczy on każdego pielgrzyma.
A uczy i przypomina o rzeczach najprostszych na świecie: o darze, jakim jest świat i przyroda, ludzkie ciało i duch, drugi człowiek i przyjaźń.
Uczy pokory wobec tych prostych rzeczy oraz radości życia, do której potrzeba nie pieniędzy i powodzenia, ale drugiego człowieka.
Szlak uczy szacunku wobec życia: swojego i innych. Przypomina o wspólnocie, którą – świadomie czy nie – wszyscy tworzymy.
Autor: Stanisław Morgalla SJ
Źródło: deon
Foto: You Tube, istockBooblgum/ Inside Creative House/ monkeybusinessimages/ BrianAJackson
Kościół
Diecezja Fresno ogłasza upadłość po złożeniu 154 roszczeń dotyczących nadużyć seksualnych

Diecezja katolicka w Fresno złożyła 1 lipca wniosek o upadłość na podstawie rozdziału 11 kodeksu upadłościowego USA. Decyzja ta ma na celu rozwiązanie ponad 150 zgłoszonych przypadków nadużyć seksualnych ze strony duchowieństwa.
Biskup Joseph Brennan ogłosił ten krok w specjalnym oświadczeniu wideo opublikowanym we wtorek. Jak podkreślił, złożenie wniosku to element „drogi nawrócenia przez skruchę” oraz próba rozliczenia się z bolesną przeszłością.
„Jedyna uczciwa droga”
Bp Brennan zaznaczył, że decyzja o upadłości została podjęta po głębokim namyśle i stanowi „jedyną drogę, by rozpatrywać roszczenia ofiar w sposób współczujący, uczciwy i sprawiedliwy, a jednocześnie zapewnić dalsze funkcjonowanie Kościoła i jego posługi”.
Diecezja Fresno jest kolejną spośród wielu diecezji w USA, które mierzą się z falą roszczeń związanych z nadużyciami seksualnymi popełnianymi przez duchownych. W zeszłym roku bp Brennan poinformował, że złożono 154 skargi dotyczące przestępstw seksualnych wobec osób duchownych związanych z diecezją.
Specjalne „okno prawne” dla ofiar
Skargi zostały złożone w związku z kalifornijskim prawem, które w latach 2019–2022 tymczasowo zawiesiło okres przedawnienia w sprawach dotyczących nadużyć seksualnych. Przepisy te umożliwiły ofiarom zgłaszanie roszczeń, które wcześniej mogły być prawnie zamknięte z powodu upływu czasu.
Diecezja uruchomi fundusz dla ofiar
Biskup Brennan zapowiedział, że w ramach procesu upadłości zostaną przydzielone aktywa diecezji w celu zaspokojenia roszczeń ofiar. Zostanie także utworzony specjalny fundusz kompensacyjny, który ma posłużyć do wypłat zadośćuczynienia.
„Kościół musi odpowiedzieć na cierpienie ofiar nadużyć seksualnych dokonanych przez duchowieństwo” – powiedział Brennan. „Znamy grzech. Zawsze będzie z nami. Ale musimy wejść na ścieżkę pojednania, uznania i sprawiedliwości”.
Diecezja oszacowała swoje aktywa na 50–100 milionów dolarów, a liczbę wierzycieli – w tym ofiary – na 1000 do 5000 osób.

Biskup Joseph Brennan
Apel o modlitwę i nadzieję na uzdrowienie
Na zakończenie swojego przesłania biskup Brennan wezwał wiernych do modlitwy za ofiary oraz za cały Kościół w trudnym czasie:
„To moment prawdy i odpowiedzialności. Proszę was o modlitwę – za tych, którzy cierpieli, i za nas wszystkich, byśmy umieli przejść przez ten proces z pokorą i otwartym sercem”.
Źródło: cna
Foto: YouTube, Diecezja Fresno
News Chicago
Nowa atrakcja w Chicago: Wycieczka śladami papieża Leona XIV już od sierpnia

Miłośnicy historii, ciekawi katolicy i entuzjaści miasta Chicago będą mieć niecodzienną okazję, by poznać początki życia pierwszego papieża urodzonego w Ameryce. Już w sierpniu rusza Chicago Pope Tour – czterogodzinna wycieczka autobusowa śladami Leona XIV, znanego wcześniej jako Robert Prevost.
Wycieczka obejmuje kluczowe miejsca związane z młodością papieża, w tym jego rodzinny dom, parafię, w której się wychowywał, oraz seminarium duchowne, do którego uczęszczał. Trasa rozpoczyna się i kończy w Lincoln Park, w pobliżu Biblioteki Publicznej w Chicago.
„Zanim prowadził miliony, był zwykłym chłopakiem z South Side”
„Nasza wyjątkowa wycieczka autobusowa obejmuje prawdziwe miejsca, w których mieszkał, studiował, modlił się — i tak, jadł” – zachęcają organizatorzy na oficjalnej stronie. Uczestnicy odwiedzą m.in. Mercy Hospital, gdzie przyszły papież przyszedł na świat, oraz kościół St. Mary of the Assumption, w którym uczestniczył w nabożeństwach, tuż przy granicy z Dolton – południowym przedmieściem Chicago.
Pizza z papieskim akcentem
Wycieczka zawiera również smaczny bonus – kawałek pizzy w znanej lokalnej pizzerii Aurelio’s, ulubionym miejscu Leona z czasów młodości. Specjalnie z tej okazji lokal dodał do menu pozycję „Pope-a-Roni” – hołd dla papieża-rodowitego chicagowianina.
Choć jedyna lokalizacja Aurelio’s w Chicago została zamknięta w maju, restauracja na południowych przedmieściach nadal działa i jest częścią programu wycieczki.
Ceny i bilety
Bilety na Chicago Pope Tour są już dostępne na stronie internetowej organizatora. Ceny wynoszą:
- 59 USD za osobę w dni powszednie,
- 79 USD w weekendy.
Liczba miejsc na każdą trasę jest ograniczona, a zainteresowanie – według organizatorów – szybko rośnie.
Chicago Pope Tour to nie tylko wycieczka religijna. To żywa opowieść o lokalnym chłopaku, który trafił do Watykanu, i oraz unikalny sposób na odkrycie mniej znanej strony historii miasta.
Więcej informacji i bilety na stronie internetowej organizatora.
Źródło: nbc
Foto: Google Maps, Vatican Media
News Chicago
Władze Dolton przejmują dom z dzieciństwa Leona XIV, planując stworzyć obiekt historyczny

Rada miasteczka Dolton jednogłośnie przegłosowała zakup domu z dzieciństwa papieża Leona XIV podczas specjalnego posiedzenia we wtorkowy wieczór. Decyzja ta otwiera drogę do przekształcenia skromnej nieruchomości przy 212 East 141st Place w miejsce o historycznym i duchowym znaczeniu.
Teraz, gdy uchwała została przyjęta, urzędnicy liczą na sfinalizowanie zakupu w ciągu najbliższego tygodnia lub dwóch. Jak zapowiadają, niezwłocznie po tym rozpoczną prace nad przekształceniem budynku w obiekt upamiętniający dzieciństwo papieża.
“To wyjątkowa okazja. Możemy wykorzystać ten moment dla dobra społeczności, albo pozwolić, by dom przeszedł w ręce inwestora i został zapomniany” – podkreślił Burmistrz Dolton, Jason House.
Inwestycja w historię czy ryzyko finansowe?
Choć decyzja rady zapadła jednogłośnie, nie wszyscy mieszkańcy podzielają entuzjazm władz. Miasto od dłuższego czasu boryka się z problemami finansowymi – w tym z długami i trwającymi postępowaniami sądowymi – co budzi obawy części społeczności.
Przejęcie w ostatniej chwili
Dom był już niemal wystawiony na licytację, gdy w maju władze Dolton wkroczyły do akcji, by powstrzymać sprzedaż. Po tygodniach negocjacji z właścicielem, Pawłem Radzikiem, rada zdecydowała się na formalne działanie, które mogło również zakończyć się użyciem prawa wywłaszczenia.
Umożliwiłoby to wsi nabycie posesji za tzw. uczciwą cenę rynkową i rozpoczęcie prac nad jej przekształceniem.
Dom jako miejsce modlitwy
Jeszcze przed oficjalną decyzją, dom zyskał symboliczne znaczenie wśród mieszkańców. Nieruchomość przeszła drobny remont zewnętrzny, a sąsiedzi relacjonują, że miejsce to już teraz pełni rolę swoistego sanktuarium – ludzie przybywają tu by się pomodlić.
Ile kosztuje historia?
Władze Dolton na razie nie ujawniają, ile planują wydać na zakup nieruchomości, podkreślając, że szczegóły finansowe zostaną ogłoszone po sfinalizowaniu transakcji.
Choć decyzja budzi mieszane emocje, dla wielu mieszkańców jest to szansa na zapisanie Dolton na kartach historii – jako miejsca, w którym dorastał papież, który później zmienił świat.
Źródło: abc7
Foto: YouTube, Google Maps
-
Polonia Amerykańska4 tygodnie temu
Polonia ma wielkie serca: Pomagamy pani Ewie spod Jarosławia, cioci Moniki Doroty
-
Polonia Amerykańska4 tygodnie temu
W wieku 53 lat zmarł Marcin Więcław były wiceprezes oraz działacz Wisłoki Chicago
-
News USA4 tygodnie temu
Administracja Trumpa wycofuje federalne wytyczne dla aborcji ratujących życie
-
News USA4 tygodnie temu
ICE przekroczył 100 tys. aresztowań nielegalnych imigrantów w czasie drugiej kadencji Trumpa
-
Polonia Amerykańska1 tydzień temu
Dominika Żak z Chicago została uhonorowana tytułem Miss Piękna z Przesłaniem
-
News USA3 tygodnie temu
Polowanie na ojca oskarżonego o zamordowanie trzech córek przejęły władze federalne
-
News Chicago4 tygodnie temu
Uwaga: Chicago ma obecnie jedną z najgorszych jakości powietrza na świecie
-
Kościół2 tygodnie temu
Kościół św. Wojciecha oficjalnie zabytkiem. Obrońcy historycznej świątyni zwyciężyli