Wydawało się, że będzie to piękny wyjazd, kolejne pół roku wolontariatu, służby dzieciom, które potrzebują pomocy. Helena Kmieć, 25 letnia młoda, świecka misjonarka jechała do Boliwii, aby tam pomagać dzieciom w schronisku prowadzonym przez siostry zakonne z Polski. Została zamordowana na samym początku swojego pobytu w Cochabamba.

„Śmierć męczeńska była zawsze uważana w Kościele, jako szczyt miłości okazywanej Chrystusowi i braciom. Jako ideał. Wielu naprawdę tej śmierci męczeńskiej pragnęło, i także i dzisiaj pragnie. Wyjeżdżając na misje misjonarze liczą się z taką ewentualnością. Liczą się, bo jadą przecież bardzo często do krajów niestabilnych gospodarczo, gdzie jest duża bieda, nędza, a w związku z tym także i wysoka przestępczość. Misjonarze liczą się z tym, że mogą już nie wrócić, że mogą swoje życie dla Pana Jezusa oddać”.

Śmierć Heleny Kmieć wydaje się być bezsensowna. Patrząc jednak na to oczami Bożymi, widzimy, że jest to osoba, która całe swoje młode życie przeżyła blisko Boga, przeżyła w służbie drugiemu człowiekowi.

„Po ludzku, oczywiście, bunt: Boże drogi, taka młoda dziewczyna, 25 lat, życie przed nią i ginie z rąk oprawcy, i w tak brutalny sposób. Po ludzku patrząc zupełnie bezsensowne. Druga część w człowieku, we mnie, ta część duchowa, mówi: Boże, to jest naprawdę osoba, która jest święta. Całe jej życie było niesamowite. Była to osoba oddana drugiemu człowiekowi. To była osoba kochająca, osoba mająca głębokie pragnienie w sobie, by czynić dobro”.

Męczeństwo Heleny jest znakiem czasu. Jej postawa mówi nam, że każdy chrześcijanin jest wezwany do misji. Chrześcijaństwo nie jest kwestią prywatną. Jesteśmy wezwani do dawania świadectwa. Mamy być świadkami wiary. Bóg nie oczekuje męczeństwa, ale niektórzy są powołani, aby dać ostateczne świadectwo. I w tym upatrujemy nadziei, że z tej bezsensownej, zdawałoby się śmierci, wypłynie dobro poznania Boga i umocnienia wiary wielu.

Paweł Kosiński SJ
redakcja@radiodeon.com

Źródło: inf. własna.