„Namaszczeni olejem radości” – to wymowny tytuł papieskiej homilii wygłoszonej podczas przedpołudniowej Mszy Krzyżma. Zgodnie z tradycją Franciszek sprawował tę liturgię, z poświęceniem olejów krzyżma, chorych i katechumenów, w bazylice watykańskiej, koncelebrując z kapłanami pracującymi w Wiecznym Mieście i diecezji rzymskiej.

„Kapłan jest najbiedniejszym z ludzi, jeśli Jezus nas nie ubogaca swoim ubóstwem, jest najbardziej bezużytecznym sługą, jeśli Jezus nie nazywa go przyjacielem, jest najgłupszym z ludzi, jeśli Jezus cierpliwie go nie poucza, jak Piotra, najbardziej bezradnym z chrześcijan, jeżeli Dobry Pasterz nie umacnia go pośrodku owczarni – mówił Papież. – Nikt nie jest mniejszy od kapłana zdanego jedynie na swoje własne siły. Dlatego naszą modlitwą obrony przed wszelkimi atakami Złego jest modlitwa naszej Matki: jestem kapłanem, bo On spojrzał życzliwie na moją małość. I wychodząc od tej małości przyjmujemy naszą radość. Radość w naszej małości”.

Następnie Franciszek skupił się na trzech istotnych cechach kapłańskiej radości. Są to: pochodzenie z namaszczenia, niezniszczalność i misyjność. Pierwsza z nich oznacza, że radość kapłańska pochodzi z namaszczenia, czyli z zewnętrznej łaski, która przenika w sakramencie święceń „aż do szpiku kości”, dzięki czemu nie jesteśmy „aroganckimi, żyjącymi wystawnie pochlebcami”. Niezniszczalność radości polega na tym, że owej łaski nic nie jest w stanie odebrać, choć może ją przytłumić grzech czy troski. Wreszcie misyjność radości ukierunkowuje kapłana na lud Boży, by udzielać mu sakramentów i ewangelizować. Tym cechom towarzyszą także określone cnoty czy też stany życia, które Papież nazwał „siostrami kapłańskiej radości“. Pierwszą z nich jest ubóstwo, bo kapłan wyrzeka się wielu rzeczy, nie szukając wewnętrznej radości na własną rękę.

Drugą „siostrą kapłańskiej radości” jest wierność. Jak wyjaśnił Franciszek, nie chodzi tu o jakąś bezgrzeszność, ale o stale odnawianą wierność oblubienicy Kościołowi, co daje kapłanowi również owocne nadprzyrodzone ojcostwo.  Wreszcie trzecią „siostrą kapłańskiej radości“ jest posłuszeństwo. Papież zaznaczył, że chodzi tu zarówno o posłuszeństwo hierarchiczne w tym, co dotyczy kapłańskiej misji, jak i o służebną gotowość wobec wiernych. Ojciec Święty modlił się też o odkrycie tej kapłańskiej radości wśród młodych ludzi rozeznających swoje powołanie, u przygotowujących się do święceń, ale także u tych, którzy stoją u kresu życia po wielu latach duszpasterskiej posługi.